tag:blogger.com,1999:blog-13664842309978470092024-02-07T20:18:18.966-08:00അടിദാസ്...വണ് ആന്ഡ് ഓണ്ലി ബ്രാന്ഡെഡ് ബ്ലോഗ്!പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.comBlogger48125tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-37316948623133635282013-02-08T07:19:00.000-08:002013-02-08T07:19:58.884-08:00തൊട്ടേ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJi6vB2ZbmjVzqsdjiGyfRCIriNYY0cHkkQU0j90bXX9uWUJLI-Ne7rBFwdQ0FKWMYhyphenhyphen7XBjRzwB3lwWWV7vC8jMm2UeTVm4J389iPKTWKThoZIrV5gveLzZ2fQfddYQ7B6iMP5q803F9a/s1600/johny.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJi6vB2ZbmjVzqsdjiGyfRCIriNYY0cHkkQU0j90bXX9uWUJLI-Ne7rBFwdQ0FKWMYhyphenhyphen7XBjRzwB3lwWWV7vC8jMm2UeTVm4J389iPKTWKThoZIrV5gveLzZ2fQfddYQ7B6iMP5q803F9a/s400/johny.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-67268235255192949962013-01-25T04:48:00.000-08:002013-01-25T04:48:21.475-08:00അദ്ദായിരുന്നു ലത്...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
</div>
ആര്ദ്രമീ മഴക്കാറ്റിന് ലയത്തില്<br />
നേര്ത്ത നിന് മുടിനാരിളകുമ്പോള്<br />
സ്വാര്ത്ഥമെന് മനക്ഷേത്രാങ്കണത്തില്<br />
തീര്ത്ഥമായ് നിന് മിഴി പടരുമ്പോള്,<br />
ആര്ത്തി, ആര്ത്തി വിശപ്പിനാലുള്ളില്<br />
ആര്ത്തിരമ്പും തിരയുലയുമ്പോള്,<br />
<br />
നേര്ത്ത പ്രേമപ്പുടവകള് നീക്കി, നിന്<br />
കാത്തുവെപ്പിന് മുഖംമൂടി കീറി,<br />
കൂര്ത്ത കാമത്തിന് പന്നഗം നേരും<br />
ആത്മദാഹശമിപ്പിന് വിഷങ്ങള്<br />
ഏറ്റെടുത്ത് നീ നിന്നുദരത്തില്<br />
പോറ്റി മെല്ലെയുണര്ത്തുന്ന പ്രാണന്<br />
ആദ്യമായ് മിഴിപ്പൂ തുറക്കുമ്പോള്,<br />
ആദ്യമായിളം കാലിളക്കുമ്പോള്,<br />
തെല്ലുമേ ശങ്കയില്ലാതെ നിന്റെ<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span><br />
പാല്മുലകളില് ചുണ്ടമര്ത്തുമ്പോള്,<br />
വിസ്മയം പ്രിയേ, നീ പെയ്തു പൂവിട്ട<br />
നിസ്തുലപ്രേമവാടിക കാണ്മു ഞാന്!..<br />
</div>
പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-35087663449436399462010-04-14T08:46:00.000-07:002010-04-14T08:46:47.351-07:00ഐ പി എല് കൊച്ചിക്കൊരു പേര്?അങ്ങനെ ശ്രീമാന് ശശി തരൂരിന്റെ അശ്രാന്തപരിശ്രമഫലമായി കൊച്ചിയിലും ഐ പി എല് ടീമെത്തി. കടപ്പുറത്തു മീറ്റിംഗു കൂടി ടീമിനു പേരിടാന് ആലോചിക്കെയാണ് പുതിയ വിവാദം! കസേരയില് കയറിയ ദിവസം മുതല് വിടാതെ ദിവസവും മൂന്നു നേരം വ്യത്യസ്ത പുലിവാലുകളില് തൂങ്ങി എക്സര്സൈസ് ചെയ്യുന്ന തരൂരിന് ഈ വിവാദമൊക്കെ റമ്മിനു വച്ച അച്ചാറു പോലെ നിസ്സാരമായി വടിച്ചു കളയാവുന്നതേ ഉള്ളൂ.<br />
<br />
അല്ലെങ്കിലും ഇന്ത്യയില് മന്ത്രിയായ ശേഷം ഹൈക്കമാന്ഡിനോടു ചോദിക്കാതെ ട്വീറ്റ് ചെയ്യുന്നതും ക്രിക്കറ്റുകാരെ ഫോണില് വിളിക്കുന്നതുമൊക്കെ സൗദി അറേബ്യയില് പബ്ലിക്കായി മുണ്ടുരിയുന്നതു പോലത്തെ കുറ്റമാണെന്ന് ആര്ക്കാണറിയാത്തത്? ഇന്ത്യയിലെ മന്ത്രിമാരുടെ ജോലി നേരം വെളുക്കുമ്പം കോട്ടുവായിട്ട് എഴുന്നേല്ക്കലും ഹൈക്കമാന്ഡ് എഴുതിക്കൊടുക്കുന്ന വാചകങ്ങള് അന്നന്നത്തെ വേദികളില് തെറ്റു കൂടാതെ (ഇതിനു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ വേണം) വായിക്കലുമാണ്. ഇടക്കെപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു വെടിവെപ്പോ ബോംബ് സ്ഫോടനമോ നടന്നാല് ഒരു വ്യത്യസ്തതക്ക് ഒന്നു രാജി വക്കുക കൂടെ ചെയ്താല് ഏറ്റവും നല്ല മന്ത്രിയായി.<br />
<br />
തരൂരിനിതൊക്കെ അറിയാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല, പുള്ളിക്ക് പണ്ടു മുതലേ പുലിവാല് ഒരു വീക്ക്നെസ്സാണ്. കാണുമ്പോഴേക്കും അറിയാതങ്ങു കേറി പിടിച്ചു പോകും. നമ്മുടെ സ്ഥിരം മന്ത്രിമാരെപ്പോലെ മന്ത്രിപദവി ഉപയോഗിച്ച് നാലഞ്ച് അഴിമതിയൊക്കെ നടത്തി രണ്ടു പത്രത്തില് ന്യൂസായാല്ത്തന്നെ അതൊന്നും ആരും ശ്രദ്ധിക്കാന് പോകുന്നില്ലെന്ന് പുള്ളിക്കറിയാം. പണമല്ല, അതു വേണ്ടുവോളമുണ്ട്, നമുക്ക് വേണ്ടത് പൊതുജന ശ്രദ്ധയാണ്.<br />
<br />
ഗാന്ധിജയന്തിക്കു പണിയെടുക്കാന് പറഞ്ഞാല് ഇന്ത്യയിലെ ഓരോ പൗരനും ’ശശി തരൂര്’ എന്ന പേരിനു മുമ്പും പിമ്പും അവനവന്റെ മാതൃഭാഷയിലെ ഏറ്റവും പ്രചാരത്തിലുള്ള പദങ്ങള് ചേര്ത്ത് ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടേയിരിക്കും. അതുപോലെ, ലോകം നിറഞ്ഞാടുന്ന ഐ പി എല്ലും ദുബായിലെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരി ബ്യൂട്ടീഷ്യനും ചേര്ന്നാല് മീഡിയക്ക് ഡബിള് ഇംപാക്ട് പാക്കേജായി.<br />
<br />
ഞാന് പറയാന് വന്നതെന്തോ, പറയുന്നതെന്തോ! മൂന്നാലു പെഗ്ഗായതു കൊണ്ട് ഡയറക്ഷന് മാറിപ്പോയി!<br />
<br />
പറഞ്ഞു വന്നത്, കൊച്ചി ഐ പി എല് ടീമിന്റെ പേരിനെപ്പറ്റിയാണ്. ഒരു മലയാളി എന്ന നിലയില് എന്റെ നാടിനെയും ഇവിടത്തെ വ്യത്യസ്ത കലാ-സാംസ്കാരിക രൂപങ്ങളെയും ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന നാലഞ്ചു കോംപ്രെഹെന്സിവ് പേരുകള് ഞാനൂ സജസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. എന്റെ പാതി ഞാനും റോണ്ഡീവൂവിന്റെ പാതി റോണ്ഡീവൂവും എന്നാണല്ലോ.<br />
<br />
1. BevCo Brothers Cochin<br />
2. Quarter-Quotations Quochin<br />
3. Crooks Eleven Cochin<br />
4. Coastal Coconuts Cochin<br />
5. Toddy Traders Cochin<br />
<br />
ഇനിയും നല്ല നല്ല പേരുകള് മനസ്സില് കടിപിടി കൂടുന്നുണ്ട്. ആര്ക്കെങ്കിലും സജഷന്സ് ഉണ്ടെങ്കില് അതും ചേര്ത്ത് മോഡിയുടെയോ തരൂരിന്റെയോ പണി പോകുന്നതിനു മുമ്പ് നമുക്കൊന്നു നിവേദിച്ചു നോക്കാം. ഒത്തു പിടിച്ചാല് ഐ പി എല്ലു മാത്രമല്ല, പേരും പോരും.പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-54962197787302792552010-02-16T21:01:00.001-08:002010-02-16T21:01:07.001-08:00തവിക: ഗിരീഷ് പുത്തഞ്ചേരിക്ക്...നിറമിഴിച്ചിമിഴില് തുളുമ്പുന്ന മുത്തിനു<br />മൊഴിയുവാനുണ്ടൊരു മോഹം,<br />പകല് മീട്ടി മായും മുമ്പറിയാതെ വീണൂട-<br />ഞ്ഞിരുള് തൊട്ട സൂര്യകിരീടം,<br />നറു'നിലാഭസ്മക്കുറി' ചാര്ത്തിയന്നു നീ-<br />യിഴ നെയ്ത നിര്മ്മലരാഗം,<br />തരളമാം പ്രേമപദാഞ്ജലി പൂത്ത നിന്<br />നിരുപമ കാവ്യഹേമന്തം.<br /><br />പതിനേഴു വര്ഷം തികഞ്ഞ നിശ്വാസങ്ങള്-<br />ക്കനുരാഗ ഗന്ധമുണ്ടെങ്കില്,<br />പകലാറുവോളം വിയര്പ്പുയിരാക്കുമീ<br />പണിയാള്ക്കു നൊമ്പരമെങ്കില്,<br />പനയോല പാകിയ നാടന് വടക്കിനി-<br />പ്പുരകള്ക്കു ഹൃദയമുണ്ടെങ്കില്,<br />'ഇടനെഞ്ചി'ല് 'പിന്നെയും പിന്നെയും' 'കുറുകു'മീ<br />'പ്രണയാര്ദ്ര' 'മൃദുമന്ത്രണങ്ങള്!'പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-47320319799672611212009-12-16T09:39:00.000-08:002009-12-16T09:39:14.339-08:00ത്ഫൂ, പുല്ല്! ഒലക്കേടെ മൂട്!കുറേക്കാലമായി ചാനലായ ചാനലിലെല്ലാം രാഷ്ട്രീയക്കാര് കേരളത്തില് വേരുപിടിക്കുന്ന തീവ്രവാദത്തെക്കുറിച്ച് ’വിദഗ്ദ’മായി അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു കാണുന്നു. ഇന്നിപ്പോള് ഏഷ്യാനെറ്റ് ന്യൂസ് ചാനലില് നേര്ക്കുനേര്. അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യം എല്ലാ പൗരന്മാര്ക്കും ഭരണഘടന തീറെഴുതിത്തന്നിട്ടുണ്ട്. ശരി. എന്നിരുന്നാലും തീവ്രവാദത്തെയും അനുബന്ധ കുറ്റകൃത്യങ്ങളെയും പറ്റി യാതൊരു ഉത്തരവാദിത്തബോധവുമില്ലാത്ത നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ എമ്പോക്കികള് കോങ്ക്രസ്സ്-സീപ്പീയെം വാചകക്കസര്ത്ത് പൊതുമാദ്ധ്യമങ്ങളില് നടത്തുന്നതു കാണുമ്പോള് സങ്കടവും സഹതാപവുമല്ല, നല്ല മുറ്റന് കോപമാണ് വരുന്നത്. കയ്യില്ക്കിട്ടിയല് ഇവന്റെയൊക്കെ പ്രസംഗം ഛര്ദ്ദിക്കുന്ന അണ്ണാക്കില് ഒരു അഫ്ഗാന് മോഡല് ബോംബ് തിരുക്കിവക്കാനുള്ളത്ര ദേഷ്യം.<br />
<br />
തീവ്രവാദം വളര്ത്തിയത് കോങ്ക്രസ്സെന്നൊരാള്, സീപ്പീയെം വളമിട്ടെന്ന് മറ്റൊരാള്, കാശു കൊടുത്തു വാങ്ങിയതായതു കൊണ്ട് മാത്രം ടീവീയെടുത്ത് എറിഞ്ഞു പൊട്ടിക്കാന് തോന്നുന്നില്ല. അക്ഷരം പഠിക്കുന്നതിനും മുമ്പേ പേജു നിവര്ത്തി ചിത്രം ’വായിച്ചു’ തുടങ്ങി, കാലാന്തരത്തില് ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിപ്പോയ പത്രം വാങ്ങാതിരിക്കാനും കഴിയുന്നില്ല.<br />
<br />
നിങ്ങള്ക്കിപ്പോ പണ്ടത്തത്ര വോട്ടുണ്ടോ, സീറ്റുണ്ടോ, അതു തീവ്രവാദം കൊണ്ടല്ലേ, നീയൊക്കെ പോലീസിന്റെ റിപ്പോര്ട്ട് മാറ്റി മറിച്ചില്ലേ, മറ്റവനെ ജയിലില്പ്പോയി കണ്ടില്ലേ, മിനിഞ്ഞാന്ന് സിഗരറ്റ് വലിച്ചില്ലേ, നിങ്ങളപ്പോ കക്കൂസില് പോയില്ലേ.... എന്റെ ജനങ്ങളേ, എങ്ങനെ നമുക്കൊക്കെ ഇവന്മാരെ വച്ചോണ്ടിരിക്കാന് കഴിയുന്നു. കേരളത്തിനോ ഇന്ത്യക്കോ അല്ല, മനുഷ്യകുലത്തിനു തന്നെ ഭീഷണിയായി മാറിക്കഴിഞ്ഞ തീവ്രവാദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്ച്ചകളില് ഇതൊക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നവന്റെ അണ്ഡകടാഹം ഞെരിച്ചു ചോര വരുത്തി വേണം കൊല്ലാന്.<br />
<br />
എടോ പത്രക്കാരേ, എല്ലാ കുന്തത്തിനും കേറി അഭിപ്രായം വാങ്ങാന് ഇവന്മാരുടെയൊക്കെ കാലിന്ചോട്ടില് ചെന്നു കിടക്കാന് നാണമാവുന്നില്ലേ? ഇനി ഇമ്മാതിരി ചര്ച്ചയൊക്കെ നടത്തണമെങ്കില് നല്ല ക്രിമിനോളജിസ്റ്റുകളെയും സൈക്കോളജിസ്റ്റുകളെയും വിവരവും ____ന് ഉറപ്പുമുള്ള പോലീസുകാരെയും ചെന്നു വിളിക്കൂ. ഇനി രാഷ്ട്രീയക്കാരെ തന്നെ വേണമെങ്കില് മൂത്രമൊഴിക്കാന് വരെ പാര്ട്ടി (പണ്ടാരം, ഈ വാക്കു കേക്കുമ്പോ കലി വരാന് തുടങ്ങീട്ടുണ്ട്) പെര്മിഷന് ചോദിക്കാന് നട്ടെല്ലു വളക്കുന്ന എമ്പോക്കികളെയല്ലാതെ ആധികാരികമായി വല്ലതും പറയന് കഴിയുന്ന വേറെ വല്ല ലവന്മാരും ഉണ്ടെങ്കില് വിളിക്കൂ. പാര്ട്ടിക്കു പ്രാന്തു പിടിക്കുന്ന പോലെയാവില്ല ജനങ്ങള്ക്കു പ്രാന്തു പിടിച്ചാല്, ഓര്മ്മയിരിക്കട്ടെ.<br />
<br />
ഒന്നു കൂടെ, താടി നീട്ടിയും വാക്കു കുറുക്കിയും ടീവീക്കു മുമ്പില് അഭിപ്രായത്തിനെഴുന്നള്ളുന്ന പക്ഷപ്രിയരായ നിഷ്പക്ഷ നിരീക്ഷകരെയും നമുക്കു വേണ്ട. എവന്മാര്ക്കൊക്കെ മിനിറ്റിനാണോ ആവോ പേയ്മെന്റ്! രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷകരാണു പോലും!<br />
<br />
ഇപ്പോ നല്ല ഫിറ്റാ. നാളെ ഒന്നൂടി വായിച്ചിട്ട് മാറ്റാന് വല്ലതും തോന്നിയാല് മാറ്റാം. ഇത് മറ്റൊരു വിദഗ്ദാഭിപ്രായമായി മാത്രം കണക്കാക്കുക.പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-84393819044109452492009-11-18T10:29:00.000-08:002009-11-18T10:29:31.678-08:00കല്ലുകള് കഥ പറയുമ്പോള്! - 3<span style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><div>ഇതാണ് ഹമ്പിയിലെ പഴയ കൃഷ്ണദേവാലയം. കയറിപ്പോകേണ്ട കവാടം വരെ ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGiL30-dipXLcPKH8m912TYtRPnrTPMMIW7G-TbR3MWDw8AgDpMqpRptftKA57Yb6LpfuQDo7wfpcO35xHXeHZxJi7SMKo4v9XqiWq28eKVkIqiNhyTv4mTaLoSMhGgYnwtnwDN1rOHK8/s1600/krishna_temple_entrance.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGiL30-dipXLcPKH8m912TYtRPnrTPMMIW7G-TbR3MWDw8AgDpMqpRptftKA57Yb6LpfuQDo7wfpcO35xHXeHZxJi7SMKo4v9XqiWq28eKVkIqiNhyTv4mTaLoSMhGgYnwtnwDN1rOHK8/s400/krishna_temple_entrance.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>സുല്ത്താന്മാര് സാമാന്യം നന്നായി ഇടിച്ചു നിരപ്പാക്കിപ്പോയ വിജയനഗരം നൂറ്റാണ്ടുകളോളം അവഗണിക്കപ്പെട്ടു കിടന്നു. പിന്നീടുള്ള പുനരുദ്ധാരണങ്ങള്ക്കൊന്നും അതിനു പഴയ ജീവന് നല്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. യുനെസ്കോയുടെ <a href="http://whc.unesco.org/en/list">World Heritage Sites List</a> ല് ഇന്ത്യയില് നിന്ന് ഇടം നേടിയ ഇരുപത്തേഴെണ്ണത്തില് ഒന്ന് ഹമ്പിയാണ്. </div><div><br />
</div><div>1513ആം ആണ്ടില് ഇന്നത്തെ ഒറീസ്സയിലെ അന്നത്തെ സാമ്രാജ്യമായിരുന്ന ഉദയഗിരി പിടിച്ചടക്കി, അവിടെ നിന്നും താങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്ന ഒരു കൃഷ്ണവിഗ്രഹം കുത്തിനിര്ത്തി കൃഷ്ണദേവരായര് മുന്കയ്യെടുത്ത് കെട്ടിപ്പൊക്കിയതാണ് ഈ ദേവാലയം. കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റില് പറഞ്ഞ മാര്ക്കറ്റ് ഇതിനു നേരെ എതിര്വശത്താണുള്ളത്. </div><div><br />
</div><div>കവാടം കടന്ന് മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോള് കാണുന്നത് ഒരു വലിയ മണ്ഡപമാണ്. അതിനകത്തു തന്നെയാണ് പ്രധാന ശ്രീകോവില്. ഇടത്തും വലത്തുമൊക്കെ കൊച്ചുകൊച്ചു പ്രതിഷ്ഠകള് വേറെയുമുണ്ട്. കുഞ്ഞ്ച്ചന്റെ പരമഭക്തയയ ഭാര്യ പൂജ നടക്കാത്ത അമ്പലമാണെന്നതൊക്കെ മറന്ന് ഭക്തസാന്ദ്രമായി കണ്ണടച്ചാണ് നില്പും നടപ്പും.</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSqvmfWzrgTvE22yJlRH0BnuPL0uxfV5vnzKRMVV0UPk6cCIjGXEZfRw5tyyizJeUx3kWMVitfsgmbD5cGAra7XB0vWhC_myiveXTlNSOLsx8IaMffFhDJOx8V2wroS7UhQHNFsrzj36Sn/s1600/krishna_temple_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSqvmfWzrgTvE22yJlRH0BnuPL0uxfV5vnzKRMVV0UPk6cCIjGXEZfRw5tyyizJeUx3kWMVitfsgmbD5cGAra7XB0vWhC_myiveXTlNSOLsx8IaMffFhDJOx8V2wroS7UhQHNFsrzj36Sn/s400/krishna_temple_1.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>"ഇനി വീട്ടീച്ചെന്ന് പടത്തില് കാണുമ്പോ ഇതൊന്നും ഞാന് കണ്ടില്ലേന്ന് ഒച്ച വച്ചേക്കരുത്."</div><div><br />
</div><div>കുഞ്ഞച്ചന്റെ കമന്റ് കേട്ടിരുന്നെങ്കില് ഭക്തരമണി ഭദ്രകാളിയായി മാറിയേനെ. ഭാഗ്യം, കേട്ടില്ല!</div><div><br />
</div><div>ഇടത്തുഭാഗത്ത് കാഴ്ചക്കാരാരും അങ്ങനെ എത്തി നോക്കാത്ത ഒരു മുറി കാണുന്നു. കൗതുകം മൂത്ത് ഞാനും കുഞ്ഞച്ചനും അതിനകത്തു കേറി. </div><div><br />
</div><div>"മോനേ, ഇതാണ് അമ്പലത്തിന്റെ അടുക്കള."</div><div><br />
</div><div>ഞാന് കുഞ്ഞച്ചനെ നോക്കി.</div><div><br />
</div><div>"എനിക്കും തോന്നി, ഒരു വളിച്ച സാമ്പാറിന്റെ മണം. ഇനി പതിനാറാംനൂറ്റാണ്ടിലുണ്ടാക്കിയ സാമ്പാറെങ്ങാന് വല്ല വട്ടീലോ ചെമ്പിലോ കിടപ്പുണ്ടോ അളിയാ?"</div><div><br />
</div><div>കുഞ്ഞച്ചന് സീരിയസ്സായി മുപ്പതു മില്ലിയടിച്ച ഒന്നരക്കാലന് പാപ്പച്ചനെപ്പോലെ കുനിഞ്ഞ് മൂക്കു വിടര്ത്തി നടന്നു നടന്ന് സാമ്പാറിന്റെ ഉദ്ഭവസ്ഥാനം കണ്ടെത്തി. ആട്ടുകല്ലു പോലൊരു പഴയ കല്ക്കുമ്പിളിനകത്ത് കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന വെള്ളം. </div><div><br />
</div><div>"അവസാനം കഴുകീത് പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിലാണെന്നു തോന്നുന്നു."</div><div><br />
</div><div>ഒരു കമന്റു കൂടി പാസാക്കി കുഞ്ഞച്ചന് വേഗം തിരിച്ചു നടന്നു. പഴയ ഭക്തപ്രജകള്ക്ക് പച്ചരിച്ചോറും സാമ്പാറും ചോളവുമൊക്കെ വച്ചു വിളമ്പി വിശ്രമിക്കുന്ന ദേഹണ്ണക്കാരന് തലേക്കെട്ടഴിച്ച് വിയര്പ്പാറ്റുന്നതു മനസ്സില്ക്കണ്ട് ഞാന് ഒരു മിനിറ്റു കൂടെ നിന്നു, നടന്നു. </div><div><br />
</div><div>ദേവാലയത്തിന്റെ വലതു ഭാഗത്ത് മറ്റൊരു മഹാമണ്ഡപമുണ്ട്. ഇതിനകത്തുള്ള പല തൂണുകളിലായി കൊത്തിവച്ചിരികുന്നത് ദശാവതാരം ആണെന്ന് ഞാന് കുഞ്ഞച്ചനോടു പറഞ്ഞു. എന്തോ കണ്ടുപിടിച്ച പോലെ അവന്റെ മുഖത്തൊരു ബള്ബ് തെളിഞ്ഞു.</div><div><br />
</div><div>"അപ്പം ഇതു കണ്ടിട്ടാവും അല്ലേ അളിയാ കമലഹാസന് പടം പിടിച്ചത്!"</div><div><br />
</div><div>എന്റമ്മേ!! ഈ പൂതത്തോട് മറ്റൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കി ഞാന് തോറ്റു കൊടുത്തു.</div><div><br />
</div><div>"അതേടാ, ഇതു കണ്ടിട്ടു തന്നെ."</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaBPARRmB7_IICs3wg-hIRv6QE39xugZPDSO_UvhhG1w8vf2z2_1OIZ6AWoZN5fK0IABjbcl_7D3YYa59MU_K_oyqjLKu1XFIPAdz2ca3oW2ASFGpMHmBqVPwTOPfjgeIOjhqr76XM9Kth/s1600/krishna_temple_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaBPARRmB7_IICs3wg-hIRv6QE39xugZPDSO_UvhhG1w8vf2z2_1OIZ6AWoZN5fK0IABjbcl_7D3YYa59MU_K_oyqjLKu1XFIPAdz2ca3oW2ASFGpMHmBqVPwTOPfjgeIOjhqr76XM9Kth/s400/krishna_temple_3.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>ഞങ്ങള് ദേവാലയത്തെ വലം വച്ച് നടന്നു. ഈ പാറക്കല്ലുകളില് കവിതകള് കൊത്തിയെടുത്ത ശില്പികള് (അവരെയും കവികളെന്നു വിളിക്കാമോ, ചുമ്മാ ;-) വാ പൊളിച്ചു നടക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി നാലുപാടും നിന്ന് മന്ദഹസിക്കുന്നു. വിചിത്രമായ വിഭ്രമിപ്പിക്കുന്ന വിഷ്വലുകള് യാത്രകളില് എന്നെ പിടികൂടുന്നത് ആദ്യമല്ല. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6KYfi-w_NVmPZyPo-ylmb62JcvKIICcJmXTE8HfZkkRHEUlR6yFwwSV3HI57T_RSLedhTUdHUFO5rsv3MYYJndrAbdzCzlC7u9TEdEpUJ2P2IMa4Vb_25mY67mTDxXDw1HHDTI545cYOw/s1600/krishna_temple_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6KYfi-w_NVmPZyPo-ylmb62JcvKIICcJmXTE8HfZkkRHEUlR6yFwwSV3HI57T_RSLedhTUdHUFO5rsv3MYYJndrAbdzCzlC7u9TEdEpUJ2P2IMa4Vb_25mY67mTDxXDw1HHDTI545cYOw/s400/krishna_temple_4.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>ദേവലയത്തിന്റെ പിറകില് മതിലിനു വെളിയിലേക്കു നീളുന്ന ഒരാള്ക്കു കഷ്ടി നുഴഞ്ഞു കടക്കാവുന്ന ഒരു വഴിയുണ്ട്. അതിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയാല് ഇടിച്ചുനിരത്തിയ അവശിഷ്ടങ്ങള് പലയിടത്തായി കൂമ്പാരമിട്ടിരിക്കുന്നതു കാണാം. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJ54eH9nmvqBp2__xNV0G2nhdGNpmvns42XLFQvTJuAuJUOvPCBBjfU-7mJy6NQnkPD5E7DKvV3Ba4kh4hJi-B86J8JO3ehZclRx6bQV9ioj7iUMb6wn6N986oq-5Y3QghJWLNN9iruVQ/s1600/krishna_temple_behind.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJ54eH9nmvqBp2__xNV0G2nhdGNpmvns42XLFQvTJuAuJUOvPCBBjfU-7mJy6NQnkPD5E7DKvV3Ba4kh4hJi-B86J8JO3ehZclRx6bQV9ioj7iUMb6wn6N986oq-5Y3QghJWLNN9iruVQ/s400/krishna_temple_behind.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതും ഷൗക്കത്ത് ഞങ്ങളെ വണ്ടിക്കകത്തേക്ക് ആട്ടിപ്പായിച്ചു. അടുത്ത സ്ഥലത്ത് ചിലവാക്കുന്ന നേരത്തിനനുസരിച്ച് ട്രിപ്പിലെ ഐറ്റംസ് ഒന്നൊന്നായി കട്ടു ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്ന് ഒരു വാണിംഗും തന്നു. ഹും! ആവശ്യം നമ്മുടേതായിപ്പോയി, ഇല്ലേല് കാണിച്ചു തരാമായിരുന്നു! :-(</div><div><br />
</div><div>മരണസ്പീഡില് പാഞ്ഞു പോയ പുള്ളി പിന്നെ നിര്ത്തിയത് ഒരു ബോര്ഡിനു മുമ്പിലാണ്. എന്നിട്ട് വലത്തോട്ടു ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് ’വേണേ നടന്നോ’ എന്നൊരാംഗ്യവും. ഇയാള് എന്തേയിങ്ങനെ ഇറിറ്റേറ്റഡാവുന്നു എന്ന് അദ്ഭുതം തോന്നി. ഇനി പഴേ ജന്മത്തിലെങ്ങാന് ഞാന് കൃഷ്ണദേവരായറും ഇയാള് സുല്ത്താനുമൊക്കെ ആയിരുന്നോ എന്തോ!</div><div><br />
</div><div>ഷൗക്കത്ത് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച വഴിയിലൂടെ, ഒരു ഓവുചാല് എടുത്തു ചാടി ഞങ്ങള് നടന്നു. നിങ്ങളില് മിക്കവരും ഈ സംഗതി ചിത്രങ്ങളിലെങ്കിലും കണ്ടു കാണും. 1528ആം ആണ്ടില് പണികഴിച്ച ഉഗ്രനരസിംഹമൂര്ത്തിയാണിത്. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp6um-MkCjPPiEBGviMvX_E4TkwTYOEUPXW4IVr-vgVa4Kt_7vKu3Eb2KBgqc6SaxYeBoFyvXR1Zut6S-peUFA6glEcw4kry9TMcN5F-PXcNiRNaNP6cMzpkmIXV6VP8a3qKU42Wkbtg5T/s1600/ugranarasimha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp6um-MkCjPPiEBGviMvX_E4TkwTYOEUPXW4IVr-vgVa4Kt_7vKu3Eb2KBgqc6SaxYeBoFyvXR1Zut6S-peUFA6glEcw4kry9TMcN5F-PXcNiRNaNP6cMzpkmIXV6VP8a3qKU42Wkbtg5T/s400/ugranarasimha.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>ഏതാണ്ട് ഇരുപത്തിരണ്ട് അടി (ആറേമുക്കാല് മീറ്റര്) ഉയരത്തില് ഒറ്റക്കല്ലില് പണിത ഈ അതികായപ്രതിമ സൂക്ഷ്മമായ കൊത്തുപണികള് നിറഞ്ഞതാണ്. വായ്ക്കകത്തെ ദംഷ്ട്രകള് വരെ കൃത്യമായ പ്രൊപ്പോഷനില് കൊത്തിയിരിക്കുന്നു. നല്ല ഉണ്ടക്കണ്ണും വിടര്ന്ന വായും ദംഷ്ട്രയുമൊക്കെയായി ആദിശേഷന് വിരിച്ച വിരിപ്പില് ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ് ചുള്ളന്. വിജയനഗരത്തില് ലഭ്യമായിരുന്ന തരം കല്ലുകള് സൂക്ഷ്മമായ കൊത്തുപണി നടത്താന് കഴിയുന്നതിലും ഹാര്ഡ് ആയിരുന്നു. കല്ലുകളുടെ ഈ ദൗര്ബല്യത്തെ ശില്പികള് മറി കടന്നത് ശില്പങ്ങളുടെ വലിപ്പത്തില് പ്രകടമായ വര്ദ്ധനവു വരുത്തിയിട്ടാണ്. </div><div><br />
</div><div>നരസിംഹന് ചേട്ടന്റെ കൈകളും കാല്പാദവും നെഞ്ചും മാത്രമല്ല തുടയിലിരുന്ന ലക്ഷ്മിയെ വരെ വന്നവര് അടിച്ചുമാറ്റിക്കളഞ്ഞിരുന്നു. (ലക്ഷ്മിയെ ഇപ്പോള് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kamalapuram_(Kadapa)">കമലാപുരത്തെ ആര്ക്കിയോളജിക്കല് മ്യൂസിയത്തില്</a> കേടുപാടുകളോടെ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.)</div><div><br />
</div><div>മനുഷ്യരുമായി റിലേറ്റ് ചെയ്ത് ഈ പ്രതിമയുടെ വലിപ്പം കാണണമെങ്കില് ഇതാ. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbksz7zHg_x23M4JogrS5HlsoeTmwCUGtT5QRjNrCYL9u1I-2iJFe4Xa4iqEqhWkUgnaBXur1Yeq78Ebnujq4r_m_8A_UpJq1-fm4h0mHyS08pmDAJMibc27ziugUO9khsGyhYUqUGnkhv/s1600/narasimha2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbksz7zHg_x23M4JogrS5HlsoeTmwCUGtT5QRjNrCYL9u1I-2iJFe4Xa4iqEqhWkUgnaBXur1Yeq78Ebnujq4r_m_8A_UpJq1-fm4h0mHyS08pmDAJMibc27ziugUO9khsGyhYUqUGnkhv/s400/narasimha2.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">(കുഞ്ഞച്ചന് എടുത്ത ഫോട്ടോ)</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div>കര്ത്താവിന്റെ കുരിശുരൂപം എടുത്തുമാറ്റി പൂജാമുറിയില് നരസിംഹന്റെ ഈ പടം സ്ഥാപിച്ച് നടുവില് രണ്ടു കുരിശുകളുടെ തോളത്തു കയ്യിട്ടു നില്ക്കുന്ന ഈ വീരശൂരനെ പൂജിക്കാന് വേണ്ടിയാണ് ഇതെടുത്തതെന്ന് കുഞ്ഞച്ചന്റെ പക്ഷം. :-)</div><div><br />
</div><div>തൊട്ടപ്പുറത്തു തന്നെ ഒരു ശിവലിംഗത്തെ ജയിലിലിട്ടു വച്ചിട്ടുണ്ട്. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTyIjZRp4tXAGGPnbPRsc_NhRdXbv5Fb4HgM0cJX_-EVxM0E2MhZSyPi6Ee8w7ibkywM4nFcoBFxA19QPmm-6W893tzLBEPMU7kvvr9o0beKw1Cjg1D0Co9yX74tKShMKOhmVSWhNyt5Kr/s1600/badavilinga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTyIjZRp4tXAGGPnbPRsc_NhRdXbv5Fb4HgM0cJX_-EVxM0E2MhZSyPi6Ee8w7ibkywM4nFcoBFxA19QPmm-6W893tzLBEPMU7kvvr9o0beKw1Cjg1D0Co9yX74tKShMKOhmVSWhNyt5Kr/s400/badavilinga.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>മൂന്നു മീറ്റര് ഉയരമുള്ള ശിവലിംഗത്തിന്റെ കടക്കല് നിറയെ വെള്ളമാണ്. ഇതു കടഞ്ഞെടുത്തത് കൃഷ്ണദേവരായരുടെ കാലത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു നിര്ദ്ധനയായ സ്ത്രീയാണെന്ന് പരക്കെ വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. </div><div><br />
</div><div>നല്ല തെളിഞ്ഞ വെള്ളമൊഴുകുന്ന ഒരു തോടുണ്ട്, ഈ രണ്ടു പ്രതിമകള്ക്കും ഇടയില്. അവിടെ നിന്നും കാലൊക്കെ ഒന്നു നന്നായി നനച്ചു തണുപ്പിച്ച് ഞങ്ങള് ഇറങ്ങി. ഷൗക്കത്ത് വണ്ടി മൂളിപ്പറപ്പിച്ചു ചെന്നു നിര്ത്തിയത് ഒരു ബോര്ഡിന്റെ മുന്നില്.</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP5gUXuFY7PBrrQtYXWqIiAliUMzf0KGdx3-1Q7WZOWOQi2z49MpgWDxcJO9Wq_47XCa-i4nudtz2kf10tOynDyax5XwihB8XqeR2psX8drEd7cokFRBtO2a6q7bwL38aGT-QaaZU3C2r4/s1600/tolet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP5gUXuFY7PBrrQtYXWqIiAliUMzf0KGdx3-1Q7WZOWOQi2z49MpgWDxcJO9Wq_47XCa-i4nudtz2kf10tOynDyax5XwihB8XqeR2psX8drEd7cokFRBtO2a6q7bwL38aGT-QaaZU3C2r4/s400/tolet.jpg" /></a><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>ഞാനും കുഞ്ഞച്ചനും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ടോയ്ലറ്റ് എങ്ങനെയിരിക്കുമെന്നറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ കുഞ്ഞച്ചന് പറഞ്ഞു.</div><div><br />
</div><div>"നടക്കാം?"</div><div><br />
</div><div>(തുടരും)</div></span></span>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-51221278711595299312009-11-15T01:26:00.000-08:002009-11-15T01:26:29.168-08:00എടീ...എട്ടാം ക്ലാസ്സില് വച്ചേ<br />
മൂന്നാം ഡെസ്കിനു (ങും... നൊസ്റ്റാള്ജിയ!)<br />
മുകളില് കേറിയിരുന്ന്<br />
പാവാട വലിച്ചൂരിക്കളഞ്ഞ് (ദാ, സെക്സും!)<br />
പോളില്ലാത്ത പോള് ഡാന്സ് നടത്തി<br />
എന്റെ ഹൃദയം ജയിച്ചോളേ,<br />
<br />
’ഈ വണ്ടി കൊറേ ഓടും’ന്ന്<br />
ചട്ടമ്പി സുപ്രന് വരെ<br />
പ്രവചിച്ചിട്ടും<br />
തോളെല്ലിനു പിന്നില്<br />
ചിറകുകള് വലിച്ചു കെട്ടി<br />
ആരാണ് നിന്നെ<br />
കണ്ണും മനസ്സുമെത്താത്ത ആകാശത്തേക്ക്<br />
പറത്തി വിട്ടത്?<br />
<br />
ഒരവസരം താടീ,<br />
ചിറകുകള് ഇളക്കിയെടുത്ത്<br />
ഈ മണ്ണിലിട്ടുരുട്ടി<br />
വസ്ത്രങ്ങള് പിച്ചിച്ചീന്തി<br />
നിന്റെ നഗ്നമേനി<br />
തടവിത്തടവിത്തടവിത്തടവിത്തടവിത്തടവി (വഷളന്!)<br />
എനിക്കൊന്നാസ്വദിക്കാന്.പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-14148946998412446042009-10-29T11:15:00.000-07:002009-10-29T11:56:13.293-07:00ബൂലോഗരേ, ഹെല്പ്പ് പ്ലീസ്...!ഒരു കുഴപ്പം. വില്ലന് വീഡിയോ (ഒരു കല്യാണം) ഡി വി ഡി ആണ്. അറിയുന്നവര് സഹായിച്ച് സഹായിക്കണം. :-)<br />
<br />
ഈ ഡി വി ഡി സാധാരണ ടിവിയില് കണക്ട് ചെയ്ത ഡി വി ഡി പ്ലെയറില് നന്നായി ഓടുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ എന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറില് ഓടുന്നില്ല.<br />
<br />
ഡിസ്ക് ഇട്ട് ഓട്ടോപ്ലേ കൊടുത്താല് പ്ലെയര് പ്രോഗ്രാം ഉടന് തുറന്നു വരുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ഫയല് പ്ലേ ചെയ്യില്ല. വേറെ എറര് സന്ദേശങ്ങള് ഒന്നും കാണിക്കുന്നുമില്ല.<br />
<br />
ഇനി, ഡിസ്ക് ഫോള്ഡര് തുറന്നു നോക്കിയാല് AUDIO_TS, VIDEO_TS എന്നീ രണ്ടു ഫോള്ഡറുകള് കാണുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, കര്സര് അവിടെ വച്ചു നോക്കിയാല് Folder is Empty എന്നാണു കാണുന്നത്. ഇതാ, ഇങ്ങനെ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZPRcMl1c9o2WgP7NLSdAG0ELxxRnrFGE5BRrw1H19naAbDsTT42QzShK_OjGDuWUV3zCsDhbyLmD-BtMyzZ7uFuNtOQqiqBDw8SvNDaMo7m8OtMswNSHx6f2rmaq_YrJ6OwDgFefi5rS/s1600-h/folder_empty.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZPRcMl1c9o2WgP7NLSdAG0ELxxRnrFGE5BRrw1H19naAbDsTT42QzShK_OjGDuWUV3zCsDhbyLmD-BtMyzZ7uFuNtOQqiqBDw8SvNDaMo7m8OtMswNSHx6f2rmaq_YrJ6OwDgFefi5rS/s400/folder_empty.JPG" /></a><br />
</div><br />
<br />
AUDIO_TS, VIDEO_TS എന്നീ ഫോള്ഡറുകള്ക്കുള്ളില് ഒരു ഫയലുമില്ല. രണ്ടിന്റെയും Folder Properties നോക്കിയാല് ഇങ്ങനെ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6682ptavPQZBtzjPdQ3CV77lA5afAFmJCpdm8RygFZ-Qru4C3p6IAVC0bqGVW1JwA76dqmrx_VpQYDZgctTcx6fOIzDBxdkO6ZZfSm5tyMRqmt_EhcHZUYAGAagsDDs3i0FQctAxxcBme/s1600-h/video_properties.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6682ptavPQZBtzjPdQ3CV77lA5afAFmJCpdm8RygFZ-Qru4C3p6IAVC0bqGVW1JwA76dqmrx_VpQYDZgctTcx6fOIzDBxdkO6ZZfSm5tyMRqmt_EhcHZUYAGAagsDDs3i0FQctAxxcBme/s400/video_properties.JPG" /></a><br />
</div><br />
<br />
Size: 0 bytes<br />
Size on disk: 0 bytes<br />
Contains: 0 Files, 0 Folders<br />
<br />
Samsung WriteMaster DVD Writer ആണ് ഞാന് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഒ. എസ് = വിന്ഡോസ് എക്സ് പി + സര്വീസ് പാക്ക് 2, ഒറിജിനല് പൈറേറ്റഡ്!<br />
<br />
എന്താണ് കാരണമെന്ന് വല്ല ധാരണയുമുണ്ടെങ്കില് പറഞ്ഞു തരണം. കാരണമില്ലെങ്കില് ഒരു പ്രതിവിധിയെങ്കിലും. എന്റെ ആവശ്യം വളരെ സിമ്പിളാണ്, ഈ ഡിസ്കിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറില് ഓടുന്ന ഒരു കോപ്പി ഉണ്ടാക്കണം. സാദാ പ്ലെയറിലോടുന്ന ഇവനെന്താ കമ്പ്യൂട്ടറിലോടാന് മടി? നീറോ ഉപയോഗിച്ച് Copy DVD നടക്കുമോ എന്നു നോക്കി. നോ രക്ഷ!<br />
<br />
എന്റെ കുഞ്ഞുബുദ്ധിക്കു തോന്നിയ എല്ല ഇംഗ്ലീഷ് കീവേഡുകളും ഉപയോഗിച്ച് ഞാന് സെര്ച്ച് ചെയ്തു നോക്കി. പ്രശ്നം പലേടത്തും കണ്ടു, <a href="http://www.techsupportforum.com/microsoft-support/windows-xp-support/235396-explorer-does-not-show-dvd-files.html">ഇതു പോലെ</a>. പക്ഷേ, സൊല്യൂഷന് ഇല്ല. :-(<br />
<br />
തക്കതായ പ്രതിവിധി നല്കുന്നവര്ക്ക് ചൂടുള്ള പരിപ്പുവടയും കട്ടന് ചായയും. വെള്ളമടിക്കുന്നവര്ക്ക് ക്വാര്ട്ടര് ഓസീയാര് വിത് അച്ചാര്! ഹായ്, എന്തു നല്ല ഓഫര്, അല്ലേ? ഹെല്പ്പ് പ്ലീസ്!!! :-)പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-38853896192976115452009-10-26T11:40:00.000-07:002009-10-27T08:55:23.779-07:00കല്ലുകള് കഥ പറയുമ്പോള്! - 2"ഓഹോ, അപ്പോ നമ്മുടെ ബാലിയണ്ണനും രാക്ഷസന് മായാവിയണ്ണനും കൂടി ഒരു കൊല്ലം മുഴുവന് മല്ലു പിടിച്ച സ്ഥലം ഇവിടാണല്ലേ? ചുമ്മാതല്ല ഒരു പുല്ലു പോലും മുളക്കാതെ വെറും പാറ കൂടിക്കിടക്കണത്!"<br />
<br />
പുരാണം കേട്ടപ്പോള് വണ്ടിയില് വച്ചു തന്നെ കുഞ്ഞച്ചന്റെ സംശയങ്ങളുണര്ന്നു. ജിജ്ഞാസ സട കുടഞ്ഞു.<br />
<br />
"എന്നിട്ട്. ബാക്കി ചരിത്രം പറ."<br />
<br />
"ചരിത്രമല്ലെടാ, ഇതു വരെ പറഞ്ഞതൊക്കെ പുരാണം. ചരിത്രം വേറൊരു വഴിക്കാണ്."<br />
<br />
"നീ അധികം പുരാണം വിളമ്പണ്ട, സംഗതി പറ."<br />
<br />
"ഓക്കേ, ക്രിസ്തുവിനു ശേഷം ഏതാണ്ട് ആയിരത്തൊന്നാമാണ്ടിലാണ് ഇപ്പഴത്തെ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനില് നിന്നും മിസ്റ്റര് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Mahmud_of_Ghazni">സുല്ത്താന് മഹ്മൂദ് ഗസ്നി</a>യും കുറേ പയ്യന്മാരും കൂടെ നിയന്ത്രണമില്ലാതിരുന്ന രേഖകളൊക്കെ വെട്ടി വെട്ടി നിരത്തി ഇന്ത്യയിലെത്തിയത്. പിന്നീടങ്ങോട്ട് വാരാണസിയും ഉജ്ജയിനിയും മഥുരയും ദ്വാരകയുമൊക്കെ പുള്ളി പത്തിരുപതു വര്ഷം കൊണ്ട് തൂത്തുവാരിയെടുത്തു. അങ്ങേരുടെ പുറകെ വന്ന കൊച്ചുസുല്ത്താന്മാരെല്ലാം പുള്ളി കൊള്ളയടിച്ചു മടുത്ത ഓരോ സ്ഥലത്ത് സ്ഥിരതാമസമാക്കി."<br />
<br />
"ഗഡി കൊള്ളാമല്ലോ! നല്ല ആംപിയറു തന്നെ!"<br />
<br />
"ങാ, 1030ല് മഹ്മൂദ് വടിയായി. പക്ഷേ, പുറകേ വന്നവരൊക്കെ യുദ്ധം തുടര്ന്നു. മുന്നൂറാണ്ട് യുദ്ധത്തോടു യുദ്ധം. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ സ്ഥിതി ഏതാണ്ട് ഇന്നത്തെ പാക്കിസ്ഥാനിലും കഷ്ടമായി. ടെന്ഷനൊഴിഞ്ഞ നേരമില്ല. തലങ്ങും വിലങ്ങും വാളുവെപ്പ്!"<br />
<br />
"ങേ!!!!"<br />
<br />
കുഞ്ഞച്ചന് ഞെട്ടി.<br />
<br />
"ഓസീയാറൊക്കെ പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലേ ഉണ്ടായിരുന്നോ അളിയാ?"<br />
<br />
"ആ വാളുവെപ്പല്ലെടാ സാമ്രാജ്യദ്രോഹീ. ഉടവാളെടുത്ത് കഴുത്തിനു വെപ്പ്! തുടര്ന്ന് അലാവുദ്ദിന് ഖില്ജി, മാലിക് ഖഫുര്, മുബാറക് തുടങ്ങിയവര് നമ്മുടെ തെക്കന് പ്രദേശത്തേക്ക് മാര്ച്ചു തുടങ്ങി. തുരുതുരാ യുദ്ധം. തെക്കിലെ ചിന്ന സാമ്രാജ്യമായിരുന്ന ദേവഗിരിയിലെ കുമാരന് ഹരിപാലദേവനെ മുബാറക് ജീവനോടെ തൊലിയുരിച്ചതോടെ എന്ട്രി ഏതാണ്ട് തീരുമാനമായി. വാറംഗല് തകര്ന്നു. മുഹമ്മദ് തുഗ്ലക്ക് ഡെല്ഹിയിലിരുന്നു വീശിയ വാളൊച്ച കേട്ട് തെക്കേ ഇന്ത്യയിലെ കിലോമീറ്ററുകളോളം വേരുപരന്ന പേരാലുകള് വരെ കിലുകിലാ വിറച്ചു."<br />
<br />
"ഹൊ! ഭയങ്കരന്മാര്! എന്നിട്ട്?"<br />
<br />
"പൊടുന്നനെ, 1334ആം ആണ്ടില് ഒറ്റയടിക്ക് എല്ലാം നിലച്ചു. പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഒരു ഇരുന്നൂറ്റമ്പത് കൊല്ലത്തേക്ക് സുല്ത്താന്മാര്ക്ക് അവരുടെ വെന്നിക്കൊടി ഒരടി മുമ്പോട്ടു കടത്തി നാട്ടാന് കഴിഞ്ഞില്ല!"<br />
<br />
"സത്യം?!?! അതെങ്ങനെ? വാളൊച്ച കേട്ട് പേരാലു വരെ നിലം പൊത്തിയെന്നു പറഞ്ഞിട്ട്?"<br />
<br />
"ആനേഗുണ്ടി!"<br />
<br />
"കുടുംബം കൂടെയുള്ളപ്പോ വൃത്തികേടു പറയുന്നോടാ കഴുവേറീ?"<br />
<br />
കുഞ്ഞച്ചന് വയലന്റായി.<br />
<br />
"അല്ലെഡേ. അതാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പേരാ. <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Anegundi">ആനെഗുണ്ടി</a>. ദോ ഈ പുഴക്കപ്പുറം, ആ മലക്കിപ്പുറം കിടക്കുന്ന അന്നത്തെ ഗ്രേറ്റ് വാള് ഓഫ് സൗത്ത് ഇന്ഡ്യ."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSE26YJGMCJeHFYyreY7ukC3lNtb7Z7Z6pUHukC0O0KC6gK3j2FYQreUYLQ80082O2L932Iy0dvmg2b-m76L3b75cOpO9usiACSfyXQXjLgOgIBS_a5czZ_UE3RWriSj66rZjqsMEcJW4e/s1600-h/anegundi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSE26YJGMCJeHFYyreY7ukC3lNtb7Z7Z6pUHukC0O0KC6gK3j2FYQreUYLQ80082O2L932Iy0dvmg2b-m76L3b75cOpO9usiACSfyXQXjLgOgIBS_a5czZ_UE3RWriSj66rZjqsMEcJW4e/s400/anegundi.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
"ഹൊ! ഈ രാജാക്കന്മാരെ സമ്മതിക്കണം. ഇമ്മാതിരി വൃത്തികെട്ട പേരൊക്കെയുള്ള സമ്രാജ്യത്ത് പ്രധാനമന്ത്രിസ്ഥാനം കിട്ടിയാലും ഞാനൊക്കെ വേണ്ടെന്നു വക്കത്തേയുള്ളൂ!"<br />
<br />
ഞങ്ങള് പുറത്തിറങ്ങി. ’വെള്ളത്തിലൊക്കെ ഇറങ്ങിക്കളിച്ച് എനിക്ക് മെനക്കേടുണ്ടാക്കരുത്, കേട്ടോടാ’ എന്ന ഭാവത്തിലൊരു നോട്ടമെറിഞ്ഞ് ഷൗക്കത്ത് അടുത്തു കണ്ട ചായക്കടയിലേക്കു നടന്നു.<br />
<br />
"അങ്ങനെ കുഞ്ഞച്ചാ, ആ ആനെഗുണ്ടിയാണ് പിന്നീട് തെക്കേ ഇന്ത്യ മുഴുവന് ഒരിക്കല് കരം കൊടുത്തിരുന്ന വിജയനഗരമായി മാറിയത്."<br />
<br />
ഞങ്ങള് ഇറങ്ങി നടന്നു. തുംഗഭദ്ര പുഴയാണിത്. പൊരിവെയിലാണ്. നല്ല ചൂടും. ഒട്ടും വിയര്ക്കുന്നുമില്ല. നല്ല തണുത്ത വെള്ളം കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് ആവേശമായി. ഓടിച്ചെന്ന് കയ്യും കാലും മുഖവുമൊക്കെ വെള്ളത്തിലിട്ടെടുത്തപ്പോളാണ് സമാധാനമായത്.<br />
<br />
പണ്ട്, ആനെഗുണ്ടിയെയും ഇപ്പുറത്തുള്ള കൊച്ചുരാജ്യങ്ങളെയും തമ്മില് ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്ന ഗ്റേറ്റ് ഗതാഗതേഷ് കൊട്ടത്തോണി (coracle) ഇപ്പഴും ഇവിടെയുണ്ട്. ചിലരൊക്കെ കൊട്ടത്തോണിയില് ജലസഞ്ചാരം നടത്തുന്നു, മറ്റു ചിലര് പാറപ്പുറത്തിരുന്ന് ഉച്ചവെയിലു കൊള്ളുന്നു. ഞാന് കാമറയെടുത്ത് ഒന്നുന്നം പിടിച്ചു.<br />
<br />
ക്ലിക്ക്!!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRngJUVdO4VXgNGo0lqlPD3eU5CLL5xSDaZ86CVIkn8u0Jq1DX8lOteCks1ATuBiixdZvDSW4yYG3wHppRqkeoWw8QmtXKjoHBj2tPfdB3e1EzQV_k6Qc6XYpEg7ytlRFmEpLusxZlcQw/s1600-h/coracle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRngJUVdO4VXgNGo0lqlPD3eU5CLL5xSDaZ86CVIkn8u0Jq1DX8lOteCks1ATuBiixdZvDSW4yYG3wHppRqkeoWw8QmtXKjoHBj2tPfdB3e1EzQV_k6Qc6XYpEg7ytlRFmEpLusxZlcQw/s400/coracle.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
രണ്ടാമതൊന്നു കൂടി എടുക്കാന് ഫുള് സൂം ചെയ്തു.<br />
<br />
"ക്ടക്... ക്ടക്... ക്ടക്... ക്ടക്..."<br />
<br />
ചിത്രം പതിയും മുമ്പേ Canon S2IS കാമറ ബ്ലാങ്ക്, ബ്ലാക്ക് സ്ക്രീന്!! അതിനടിയിലൊരു ചെറിയ കുറിപ്പും. E18! (പിന്നങ്ങോട്ട് ഫുള് സൂം ചെയ്യാന് നോക്കുമ്പോളൊക്കെ ഇതേ പ്രശ്നം. പാതി സൂം ചെയ്താല് ചില ഭാഗത്ത് ഫോക്കസ് കിട്ടുന്നുമില്ല! അതു കൊണ്ട് ചിത്രങ്ങള് മോശമായതിനൊക്കെ കാമറയെ പറഞ്ഞാല് മതിയല്ലോ! തിരിച്ച് നാട്ടിലെത്തി ഗൂഗിള് ചെയ്തു നോക്കിയപ്പോളാണ് സംഗതി ലെന്സിന് ഇരിപ്പുറക്കാത്തതിന്റെ കുഴപ്പമാണെന്ന് മനസ്സിലായത്. ലെന്സിന്റെ ചെവിക്ക് ഒന്നമര്ത്തിപ്പിടിച്ച് ഇരുത്തിയപ്പോ സംഗതി ശരിയായി! ഈ എററിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള് വിത്ത് ഫിക്സ് <a href="http://www.e18error.com/repair.html">ഇവിടെ</a>.<br />
<br />
മനസ്സും ശരീരവുമൊക്കെ കുളിര്പ്പിച്ച് ഞങ്ങള് തിരിച്ചു നടന്നു.<br />
<br />
"അല്ല കുള്ളാ, ഈ ആനെഗുണ്ടി എങ്ങനെയാ പിന്നെ വിജയനഗരമായത്?"<br />
<br />
കുഞ്ഞച്ചന് വീണ്ടും സംശയമുണര്ന്നു.<br />
<br />
"നീ മിസ്റ്റര് ഹക്കരായനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബ്രദര് ബുക്കരായനെയും പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?"<br />
<br />
"ജമ്പനും തുമ്പനും പോലെ ഹക്കനും ബുക്കനും എന്നോ മറ്റോ ചിത്രകഥയില് വായിച്ച ഓര്മ്മ!"<br />
<br />
"യെസ്, അന്ത ഹക്കരായരാണ് ഈ വിജയനഗരസാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചത്."<br />
<br />
"ഓഹോ, അവര് കേരളത്തീന്നു വന്ന നായന്മാരായിരുന്നോ?"<br />
<br />
"നായരല്ലെടാ കൂപമണ്ഡൂകമേ, രായര്! ഹക്കരായര് ആനെഗുണ്ടിയുമായി ചേര്ന്ന് സ്ഥാപിച്ച വിജയനഗരം എന്ന കൊച്ചു പട്ടണം ബുക്കരായരും കൂടെ ചേര്ന്ന് വലിയ ഒരു സാമ്രാജ്യമാക്കി മാറ്റി. സുല്ത്താന്മാരോടുള്ള ഇവരുടെ ചെറുത്തുനില്പു കണ്ട് തമ്മിലടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്ന സൗത്തിലെ മിക്ക കുഞ്ഞുരാജാക്കന്മാരും രക്ഷക്കു വേണ്ടി ഇവരുടെ കാല്ക്കല് കൊടുവാളു വച്ചു കീഴടങ്ങിയെന്നാണ് കേള്വി!"<br />
<br />
"വാള് അവന്മാര്ക്കും ഒരു വീക്ക് നെസ്സായിരുന്നല്ലേ? ചുമ്മാതല്ല നമ്മളു സൗത്തന്മാര് സ്ഥിരം വാളു വപ്പുകാരായി മാറിയത്!"<br />
<br />
കുഞ്ഞച്ചന്റെ ആത്മഗതം കേട്ട് എനിക്കു ചിരി വന്നു. ഷൗക്കത്ത് വണ്ടി ചവിട്ടി. ഞാന് ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ശ്രീമതിയും കുഞ്ഞച്ചനും വലത്തോട്ടും.<br />
<br />
"വോവ്!!! വിജയനഗരം ബസാര്!"<br />
<br />
ഞാന് ഉത്സാഹവാനായി.<br />
<br />
"ബസാറല്ലെടാ, ഇതേതോ അമ്പലമാ?" കുഞ്ഞച്ചന്റെ പ്രതികരണം.<br />
<br />
"കരണം നോക്കിയൊന്നു തരും, ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ ഈ സ്ഥലമാണോടാ അമ്പലം?"<br />
<br />
ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞോ! കുഞ്ഞച്ചന് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അപ്പോളാണ് ഇടത്തേ ഭാഗത്ത് പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പഴയ ചന്ത അവന്റെ കണ്ണില്പ്പെട്ടത്. വായില് വന്ന തെറി അടക്കിപ്പിടിച്ച് തിരിഞ്ഞപ്പോളാണ് എതിര്വശത്ത് ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ദേവാലയം എന്റെ കണ്ണില്പ്പെട്ടത്. ശ്രീമതിമാര് രംഗം പിടി കിട്ടാതെ അന്തം വിട്ടു നോക്കുകയാണ്. ചെറുചിരിയോടെ ഞങ്ങള് പുറത്തിറങ്ങി. ആദ്യം ബസാറിലേക്കു തന്നെ വച്ചു പിടിച്ചു.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZStNh29SHwQwb_OlUal7FV5hqDK7kMkKnsxPMQNQgGbzquLf1ExwVqTlKmmdOaN7WOIT-v6ooglXpagaX0sVz7M05V1RmwDhhLtYJVLJoQtWMMRw81JAcbBoPPHNXA5KHIj704aoFcGqK/s1600-h/market.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZStNh29SHwQwb_OlUal7FV5hqDK7kMkKnsxPMQNQgGbzquLf1ExwVqTlKmmdOaN7WOIT-v6ooglXpagaX0sVz7M05V1RmwDhhLtYJVLJoQtWMMRw81JAcbBoPPHNXA5KHIj704aoFcGqK/s400/market.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
റോഡ് ബസാറിനും കുറേയടി മുകളിലാണ്. പടികളിറങ്ങി ഞങ്ങള് നടന്നു. കല്ത്തൂണുകളും കല്ച്ചീളുകളും വച്ച് നീളത്തില് കെട്ടിപ്പൊക്കിയിരിക്കുന്ന ഒന്നാന്തരം ചന്ത. മേല്ക്കൂരയായി പരത്തിയ കല്ച്ചീളുകളിലൊക്കെ മണ്ണുനിറഞ്ഞ് പുല്ലും ചെടിയുമൊക്കെ വളരുന്നുണ്ട്. ചിത്രത്തില് കാണുന്നതു പോലെ, കുറച്ചപ്പുറത്ത് കുറേക്കൂടെ വിശാലമായി കെട്ടിപ്പൊക്കിയത് ഇറങ്ങുമ്പോള്ത്തന്നെ കാണാം. ഞങ്ങള് ആ കല്ലുകള്ക്കുള്ളിലേക്ക് നടന്നു കയറി.<br />
<br />
രണ്ടു പേര്ക്ക് കൈ കോര്ത്ത് പിടിച്ച് നടന്നു പോകാന് മാത്രം വീതിയുള്ള ഒരു ഇടനാഴിക പോലെയാണ് പഴയ ബസാര്. നടക്കുന്ന വഴിയേ ഇടതുവശത്ത് കല്ലുകൊണ്ട് ചതുരത്തില് കെട്ടിത്തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങള് ആ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നു.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ-kOZHOQbOiOmhkmBEZZO0j9lH8GzmWcnFp1-Nhe0nntBMrt2VmqQjHIS9usdu4aFPaGY1kidUhqlZcsgPiiyOiy3j_hdkGwMyoJA8_oZCBEvZvcs9h1UKdqIbSDjQi9Pw1pm4o4d8uGh/s1600-h/market_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ-kOZHOQbOiOmhkmBEZZO0j9lH8GzmWcnFp1-Nhe0nntBMrt2VmqQjHIS9usdu4aFPaGY1kidUhqlZcsgPiiyOiy3j_hdkGwMyoJA8_oZCBEvZvcs9h1UKdqIbSDjQi9Pw1pm4o4d8uGh/s400/market_2.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
മരതകവും മാണിക്യവും പവിഴവും മറ്റമൂല്യരത്നങ്ങളും കയ്യില് ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ച് തലപ്പാവു കെട്ടിയ പുരുഷന്മാര് എന്നെ മാടിവിളിക്കുന്നു. ഇടതുവശത്തെ കല്ലുപാകിയ നിലത്ത്, വില്ക്കാന് വച്ച കുതിരക്കും പശുവിനും പുല്ലു വാരിയിട്ടു കൊടുക്കുന്ന കൊമ്പന് മീശക്കാരന് എന്നെ നോക്കി പരിചയഭാവത്തില് ചിരിക്കുന്നു. മുന്തിരിയും പേരക്കയും പഴുത്ത വാഴക്കുലകളും ഒരു വശത്ത് കുന്നു കൂട്ടിയിരുന്ന് മറ്റൊരാള് ’വരൂ വരൂ’ എന്ന് കൈ കാണിച്ചു വിളിക്കുന്നു. ചിത്രപ്പണി നെയ്ത വസ്ത്രങ്ങള് വിടര്ത്തി മാറോടു ചേര്ത്തു പിടിച്ച് രണ്ടു സുന്ദരികള് എന്നെ നോക്കി നാണം പുരണ്ട ചിരിയോടെ തല കുമ്പിടുന്നു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടില് ഈ സ്ഥലം സന്ദര്ശിച്ച <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Domingo_Paes">ഡോമിന്ഗോ പയസ്</a> എന്ന പോര്ച്ചുഗീസ് സഞ്ചാരി വിവരിച്ചു തന്ന വിജയനഗരം ബസാര് എന്റെ മുന്നില് പുനര്ജ്ജനി കൊള്ളുന്നതു പോലെ... വാഹ്....! മനോഹരം. എന്റെ ജീവിതത്തെ ഒരു അഞ്ഞൂറു വര്ഷം പുറകോട്ടു നടത്താനായിരുന്നെങ്കില് ഞാനീ കല്ലിന്ചുവട്ടിലൊരു മദ്യക്കുപ്പിയുമായി ഇരുന്ന് കഥകളെഴുതിയേനെ!<br />
<br />
മൊത്തത്തിലെടുത്താല് ഏതാണ്ട് Z എന്നെഴുതിയതു പോലെയാണ് ബസാറിന്റെ കിടപ്പ്. നടുക്ക് ഒരു കുളമുണ്ട്, ദാ ഇത്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_fxBq3nw5iUIWOk3KCPpq3h50HWGhuEwJZJLDaVIx6y8s0R1JtplhyphenhyphentWvlP0S92I6NVrh83kxNiYS_RMXSCDTlBZthmzsPPxzSGUoG3FP40Rp0ekxA4BmjDVYf77pYjsQb-Xmlf8fgBaL/s1600-h/pond.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_fxBq3nw5iUIWOk3KCPpq3h50HWGhuEwJZJLDaVIx6y8s0R1JtplhyphenhyphentWvlP0S92I6NVrh83kxNiYS_RMXSCDTlBZthmzsPPxzSGUoG3FP40Rp0ekxA4BmjDVYf77pYjsQb-Xmlf8fgBaL/s400/pond.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
വെയിലു വീണ്ടും വീണ്ടും മുത്തിക്കറുപ്പിച്ച് വാടിയ ശരീരത്തിന് ഞങ്ങള് അല്പം വെള്ളം മുക്കിത്തളിച്ച് ജീവന് പകര്ന്നു. തണുപ്പ് ഇടക്ക് ആശ്വാസമാവാറുണ്ട്, ഇടക്ക് അനുഭൂതിയും. ആശ്വാസം പകരുന്ന അനുഭൂതിയായി തണുപ്പിനെ അനുഭവിക്കാന് കഴിയുന്നത് അപൂര്വ്വമാണ്.<br />
<br />
ഡോമിന്ഗോ പയസ് വിജയനഗരത്തെക്കുറിച്ചെഴുതിയ ചില അതിശയോക്തികള് താഴെക്കുറിക്കുന്നു:<br />
<br />
"നടന്നെത്തിച്ചേരാന് കഴിയുന്ന ഏറ്റവും ഉയര്ന്ന മലമ്പ്രദേശത്തു ഞാന് കയറി നിന്നു നോക്കി. പല മലനിരകള്ക്കുമിടയിലായതിനാല് നഗരം പൂര്ണ്ണമായി ഒരിടത്തു നിന്നും കാണാന് കഴിയില്ല. എങ്കിലും റോമിനോളം വലുതും അത്ര തന്നെ മനോഹരവുമായ നഗരം എനിക്കു കാണാം. വീടുകളോടു ചേര്ന്ന ഉദ്യാനങ്ങളില് നിറയെ വലിയ വൃക്ഷങ്ങള്. എല്ലായിടത്തേക്കും വെള്ളമെത്തിക്കുവാന് വലിയ കനാലുകളുണ്ട്. ചിലയിടങ്ങളില് ഒറ്റപ്പെട്ട തടാകങ്ങള്. രാജാവിന്റെ കൊട്ടാരവളപ്പില് നിറയെ പന പോലുള്ള ഒറ്റത്തടി വൃക്ഷങ്ങളും ഫലസസ്യങ്ങളുമാണ്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സംഭരണശേഷിയുള്ള നഗരമാണിത്. അരിയും ഗോതമ്പും ചോളവും പയറും മുതിരയും മറ്റു ധാന്യങ്ങളുമെല്ലാം ഇവര് വിളയിച്ച് വലിയ സംഭരണികളില് ഭക്ഷണത്തിനായി ശേഖരിച്ചു വക്കുന്നു."<br />
<br />
ഈ ഉദ്ധരണികള് മനസ്സിലോര്ത്തു കൊണ്ട് ഞാന് എതിര്വശത്തു കണ്ട പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ ദേവാലയച്ചുമരുകളിലേക്കു നോക്കി.<br />
<br />
"നടക്കാം?"<br />
<br />
(തുടരും)പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-76392093778287395262009-10-24T10:42:00.000-07:002009-10-24T12:03:50.659-07:00പഴശ്ശിരാജ: മികവിന്റെ മലയാളത്തനിമപഴശ്ശിരാജ എന്ന സിനിമ നിരാശ തോന്നിക്കാത്ത ഒരു സാധാരണ മലയാള ചിത്രം മാത്രമാണ് എന്ന് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കില് അയാളെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു പോയി കയ്യില് രണ്ടു പോപ്കോണ് പാക്കറ്റും പത്തുമുപ്പത് നിരാശ തോന്നിക്കാത്ത സാധാരണ മലയാള ചിത്രങ്ങളുടെ സിഡികളും കൊടുത്ത് ’ഒന്നൊന്നായി കണ്ടു തീര്ക്കൂ ചേട്ടാ’ എന്നു പറയാന് ഒരു സാധാരണ സിനിമാസ്വാദകനെന്ന നിലയിലുള്ള എന്റെ അവകാശം ഞാനിന്ന്, ഇവിടെ വിനിയോഗിക്കുന്നു. ഒരു നിരൂപകന്റെ റോളില് മസിലു പിടിച്ചിരുന്ന് സിനിമ കാണാന് ഞാനിതു വരെ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു ആസ്വാദകനെന്ന നിലയില് ചിലവഴിച്ച മൂന്നു മണിക്കൂറിനും ഇരുന്നൂറു രൂപക്കും ഇരട്ടി പ്രതിഫലം കിട്ടിയ സംതൃപ്തിയോടെ തിയേറ്റര് വിട്ടിറങ്ങി വന്ന്, ദാ ഇവിടെ ഇരിക്കുമ്പോള് ഇത്രയെങ്കിലും എഴുതിയിട്ടില്ലെങ്കില് എനിക്ക് ഒരു മനസ്സമാധാനവും കിട്ടില്ല.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpA1MxowHKXa15EFdjFo7ZCJ1YyCeHDayGRDzJ33wO1kdpZpT1Bi_jTs2Z0sASjliICeMHKdCSF7kJSE54bslGR6XGe9Djk6GC7pSTWWCkx2lAQTLAda6gw3QOtFCWjvor4IZ8N2y8OM9W/s1600-h/pazhassi_raja_ver4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpA1MxowHKXa15EFdjFo7ZCJ1YyCeHDayGRDzJ33wO1kdpZpT1Bi_jTs2Z0sASjliICeMHKdCSF7kJSE54bslGR6XGe9Djk6GC7pSTWWCkx2lAQTLAda6gw3QOtFCWjvor4IZ8N2y8OM9W/s400/pazhassi_raja_ver4.jpg" /></a><br />
</div><br />
<br />
പഴശ്ശിരാജ മലയാള സിനിമാചരിത്രത്തിലേക്ക് ചേര്ക്കപ്പെടേണ്ട ഒരു ഏട് തന്നെയാണ്. സിനിമാസ്വാദകര്ക്ക് വ്യത്യസ്ത അഭിരുചികളുണ്ടാവും. പക്ഷേ, പഴശ്ശിരാജ ഒരു ആവറേജ് സിനിമ മാത്രമാണ് എന്ന് ഏതെങ്കിലും ആസ്വാദകന് വിലയിരുത്തുകയാണെങ്കില് അത് അഭിരുചിയുടെ മാത്രം പ്രശ്നമല്ല, വൈകല്യം ബാധിച്ച വീക്ഷണത്തിന്റെ കൂടി പ്രശ്നമാണ്. ഇത്ര മികച്ച ദൃശ്യവിരുന്നൊരുക്കിയ പടത്തിന്റെ പിന്നണിപ്പടയാളികള്ക്ക് എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി. ഐ എന്ജോയ്ഡ് എവരി മൊമെന്റ്.<br />
<br />
ചരിത്രത്തിന്റെ പരിമിതികള്ക്കുള്ളില് നിന്ന് കൊണ്ട് ഇത്ര മികച്ച ഒരു തിരക്കഥ തയ്യാറാക്കിയതിന് എം ടി വാസുദേവന് നായര്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക അഭിനന്ദനം. നാടകീയമായ വികാരപ്രകടനങ്ങള് വിപുലീകരിക്കാന് പല സാധ്യതകള് കഥാതന്തുവിലുണ്ടെങ്കില്പ്പോലും മികച്ച നിയന്ത്രണത്തോടെ ആറ്റിക്കുറുക്കിയെടുത്ത സംഭാഷണങ്ങളാണ് സിനിമയിലുടനീളം.<br />
<br />
ആദ്യത്തെ പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് അല്പം വലിയുന്നതായി തോന്നി. പ്രധാനകാരണം മോണോട്ടോണസ് ഡയലോഗ് ഡെലിവറി. അല്പം ശബ്ദ-ഭാവ വ്യതിയാനങ്ങള് വരുത്തി കുറച്ചു കൂടി ഭംഗിയാക്കാമായിരുന്നു എന്നു തോന്നി. പക്ഷേ, പിന്നീടങ്ങോട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത തരത്തിലുള്ള രംഗങ്ങളുടെ പ്രളയമായിരുന്നു.<br />
<br />
സിനിമ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ഇടക്കിടെ മെല് ഗിബ്സന്റെ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Apocalypto">അപ്പോക്കാലിപ്റ്റോ</a> ഇടക്കിടെ ഓര്മ്മ വന്നു. പച്ചപ്പും കുതിരയും ഓട്ടവുമൊക്കെ ഒരുമിച്ചു വന്നതുകൊണ്ടാവാം. കാട്ടില് വച്ചുള്ള ചില സീന്സ് ഞാനിന്നു വരെ ഒരു ഇന്ത്യന് സിനിമയിലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത്ര മനോഹരമാണ്. ഫൈറ്റ് സീനുകളിലെ പറക്കല് കുറച്ചൂടെ മികച്ചതാക്കാമായിരുന്നു. അതിനു കഴിയാഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഒഴിവാക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യാമായിരുന്നു.<br />
<br />
മമ്മൂട്ടി എന്ന നടന്റെ കാലം കഴിഞ്ഞു എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ഒരാളായിരുന്നു ഞാന്. കഴിഞ്ഞ കുറേ കൊല്ലമായി ആകെക്കൂടെ ഒരു ഒരേ കടലില് മാത്രമാണ് അങ്ങേര് ഒരു കഥാപാത്രമായി മാറിയത്. സീരിയസ് റോളുകളില് ഏതാണ്ട് കോച്ചുവാതം വന്ന മനുഷ്യനെപ്പോലെ ചുണ്ടു പകുതി മാത്രം പൊക്കി സംസാരിച്ചും പട്ടണത്തില് ഭൂതം പോലുള്ള ഭീകര കോമഡികളില് സുരാജ് വെഞ്ഞാറയെപ്പോലെ കോമാളി കളിച്ചും നടന്ന മമ്മൂട്ടിയെ കണ്ട് മൂക്കത്ത് വിരലു വക്കാന് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറേ കാലമായി. ഇങ്ങോര് ഇതെല്ലാം പോക്കറ്റിലിട്ടോണ്ടു നടന്നത് ഈ ഫിലിമിനു വേണ്ടിയാണെന്നു തന്നെ തോന്നുന്നു. വളരെ നിയന്ത്രിതമായ അഭിനയം. പഴശ്ശിയെ ആദ്യമായി കയറ്റി വിടുന്നിടത്തു തൊട്ട് അവസാനം വരെ വളരെ നാച്വറലായ അഭിനയത്തിലൂടെ മമ്മൂട്ടി തന്റെ താരശോഭയുടെ പകിട്ടു തിരിച്ചു പിടിക്കുകയാണ്. ഒറ്റക്കുള്ള ആ ഫൈറ്റ് കിടിലനായിരുന്നു, ഇടക്കുള്ള ഹൈജമ്പ് ഒഴിച്ചാല്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.cineicon.com/components/com_joomgallery/img_originals/tamil_movies_7/pazhassi_raja_56/pazhassi_raja_movie_20090927_1918640858.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="http://www.cineicon.com/components/com_joomgallery/img_originals/tamil_movies_7/pazhassi_raja_56/pazhassi_raja_movie_20090927_1918640858.jpg" width="400" /></a><br />
</div><br />
<br />
എടച്ചേന കുങ്കനായി വന്ന ശരത് കുമാറും വളരെ മികച്ച പ്രകടനമാണ് കാഴ്ച വച്ചത്. പ്രേക്ഷകരുടെ കയ്യടി നോക്കി അഭിനയത്തിനു മാര്ക്കിട്ട ചിലര് മമ്മൂട്ടിയെക്കാള് ശരത് കുമാര് നന്നായി എന്നു പറയും, ഞാന് സമ്മതിച്ചു തരില്ല. പക്ഷേ, ശരത് കുമാറിനു വേണ്ടി ശബ്ദം കൊടുത്തതാരായാലും (അങ്ങേര് തന്നെയാണോ?) കിടിലന്. കഥാപാത്രത്തിന്റെ ആത്മാവറിഞ്ഞ ഡബ്ബിംഗ്. മനോജ് കെ ജയന് നന്നായി, പക്ഷേ, തന്റെ തന്നെ സ്ഥിരം ഭാവങ്ങളിലൊതുങ്ങിപ്പോയി.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://icdn.indiaglitz.com/malayalam/gallery/Movies/pazhassiraja/pazhassiraja231009_5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://icdn.indiaglitz.com/malayalam/gallery/Movies/pazhassiraja/pazhassiraja231009_5.jpg" width="265" /></a><br />
</div><br />
<br />
പത്മപ്രിയ ഇനി മുതല് എന്റെ ഫേവറിറ്റ് മലയാള നടിയായിരിക്കും. ആദ്യമായാണ് ഒരു സിനിമ കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് അതിലെ ഒരു നടിയോട് പ്രേമം തോന്നുന്നത്. തോന്നി, സത്യം. ഈ സിനിമയില് നിന്ന് എന്തെങ്കിലും ഒഴിവാക്കാന് എനിക്കൊരവസരം തന്നിരുന്നെങ്കില് കനിഹയെയും ആ ബ്രിട്ടീഷുകാരി പെണ്ണിനെയും ഞാന് നിര്ദ്ദാക്ഷിണ്യം തട്ടിയേനെ. ആ റോളുകള് തന്നെ അനാവശ്യമാണെന്ന തോന്നലുകള് അടിവരയിട്ടുറപ്പിച്ച കരയിക്കുന്ന പ്രകടനം. ആ ചുണ്ടൊക്കെ വിതുമ്പുന്നതു കണ്ടാല്, എന്റമ്മോ.<br />
<br />
യുദ്ധരംഗങ്ങളും മല്ലയുദ്ധങ്ങളുമൊക്കെ കിടിലന് സ്റ്റൈലിലാണ് ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. സംവിധായകന്റെ കയ്യടക്കം ഗംഭീരം. സുരേഷ് കൃഷ്ണയുടെ അഭിനയം പോലും ഇത്രക്ക് കണ്ട്രോളില് വരാന് കാരണം ഹരിഹരന്റെ മിടുക്കാണെന്നേ ഞാന് പറയൂ. അനാവശ്യരംഗങ്ങള് ചേര്ത്ത് ഒരുപാടു കൊഴുപ്പിക്കാമായിരുന്ന ഒരു കഥ വേണ്ടിടത്തു വേണ്ട രംഗങ്ങള് മാത്രം നിലനിര്ത്തി കര്ശന നിയന്ത്രണത്തോടെ ചിത്രീകരിച്ചതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് സംവിധായകന് സ്വന്തം.<br />
<br />
ഞാന് ഇംഗ്ലീഷ് സിനിമകള് ധാരാളം കാണാറുണ്ട്. ബെന്ഹര് എന്ന പടത്തെപ്പറ്റി ആദ്യമായി കേള്ക്കുന്നത് പിജിക്കു പഠിക്കുമ്പോ ഫിലിം ജേര്ണലിസം പേപ്പറിലാണ്. ഉടനെ സീഡിയെടുത്തു കണ്ടു. ഇടക്കൊക്കെ അല്പം ബോറടിച്ചെങ്കിലും കണ്ടു തീര്ത്തു. രഥയോട്ടങ്ങളൊക്കെ ഗംഭീരമായിരുന്നു. ആ പടമിറങ്ങിയ വര്ഷം 1959. ഞാന് കാണുന്ന വര്ഷം 2004. അതിനിടെ അതിലും മികച്ച കുറേ കിടിലന് വേള്ഡ് സിനിമകള് കണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നതു കൊണ്ട് എനിക്ക് വലിയ സംഭവമായി തോന്നിയില്ല. ഇറങ്ങിയ കാലത്ത് പക്ഷേ അതൊരു സംഭവം തന്നെയായിരുന്നു. എനിക്ക് പഴശ്ശിരാജ ബെന്ഹറിനെക്കാളും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.<br />
<br />
വില്യം വാലസിന്റെ വാള് ഭൂമിയില് കുത്തിനിര്ത്തി വാലസ് വാലസ് വിളികളോടെ യുദ്ധം തുടര്ന്ന ഗിബ്സന്റെ തന്നെ ബ്രേവ് ഹാര്ട്ട് തരിച്ചിരുന്നു കൊണ്ടാണ് കണ്ടത്. അഞ്ചടിപ്പൊക്കമുള്ള റസ്സല്ക്രോ മാക്സിമസ് ആയി വന്ന് മാക്സിമം പെര്ഫോമന്സ് നടത്തിയ ഗ്ലാഡിയേറ്ററിലെ ഡയലോഗുകള് വരെ ഇന്നും മനസ്സിലുണ്ട്. അതുപോലെ ഗിബ്സണ് ലീഡ് റോള് ചെയ്ത പേട്രിയറ്റ്. അങ്ങനെ ഒരുപാടു പടങ്ങള്. അത്രക്കൊന്നും പറയാനില്ലെങ്കിലും ഏതാണ്ട് അതിനോടു ചേരുന്ന ഒരേയൊരു മലയാള അനുഭവമാണ് എനിക്ക് കേരളവര്മ്മ പഴശ്ശിരാജ.<br />
<br />
പറയാന് വിട്ടു പോയ ഒരു കാര്യം കൂടെ. ഞാന് ചരിത്രം അറിയാന് പുസ്തകം വായിക്കാറാണ് പതിവ്. സിനിമ കാണാറില്ല. സിനിമ കണ്ട് താല്പര്യം തോന്നി ചില ചരിത്രങ്ങള് വായിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നതും സത്യം.<br />
<br />
മലയാളത്തില് ഇനിയും ഇതുപോലെ വലിയ തുക മുടക്കിയുള്ള നല്ല സിനിമകളുണ്ടാവാന്, അതിനു വേണ്ടിയെങ്കിലും, എല്ലാ മലയാളികളും കേരളവര്മ്മ പഴശ്ശിരാജ തിയേറ്ററുകളില് പോയിത്തന്നെ കാണണം. പ്ലീസ്!പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-57631369276416098522009-10-20T11:24:00.000-07:002009-10-20T12:21:16.583-07:00കല്ലുകള് കഥ പറയുമ്പോള്! - 1വിജയനഗര സാമ്രാജ്യം...<br /><br />1512ആമാണ്ടിലെ ഒരു പുലരി. മാതംഗപര്വ്വതനിരകളില് ഉദയസൂര്യന് തലകാണിച്ചു തുടങ്ങിയതേയുള്ളു. വിഷണ്ണനായി കൊട്ടാരമുറ്റത്ത് ഉലാത്തുന്ന കൃഷ്ണദേവരായര്. യുദ്ധഭീതിയില് കരിങ്കല്ലില് പണിത കൊട്ടാരഭിത്തികള് വരെ വിറകൊള്ളുന്നു. മുഖ്യകവാടം കടന്ന് പടത്തലവന് പപ്പൂസ് കടന്നു വരുന്നു.<br /><br />"പ്രഭോ!"<br /><br />കൃഷ്ണദേവരായര് തലയുയര്ത്തി.<br /><br />"പടത്തലവന് പപ്പൂസ്!! താങ്കള് ജീവനോടെ തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നോ? പരാജയത്തിന്റെ കയ്പു പുരണ്ട കഥകളാനല്ലോ വടക്കു നിന്നു വരുന്ന കാറ്റിനു പോലും പറയാനുള്ളത്!"<br /><br />"ഹ! ഹ! ഹ! പടത്തലവന് പപ്പൂസ് ജീവനോടെയിരിക്കുമ്പോള് കൃഷ്ണദേവരായര്ക്ക് പരാജയമോ? കാവേരീതീരങ്ങളില് വച്ചു തന്നെ നാം ഗംഗാരാജനെ കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു രാജന്."<br /><br />"സത്യമോ?"<br /><br />അദ്ഭുതപരതന്ത്രനായ കൃഷ്ണദേവരായര് പപ്പൂസിനെ കെട്ടിപ്പുണര്ന്നു.<br /><br />"ആരവിടെ, വിജയനഗരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തെക്കുകിഴക്കന് മേഖലയിലെ നൂറ്റിമുപ്പത്തിനാലു ഗ്രാമങ്ങളും ഇരുന്നൂറ്റിപ്പന്ത്രണ്ട് കന്യകമാരെയും പടത്തലവന് പപ്പൂസിനു നല്കാന് നാം ഉത്തരവിടുന്നു!"<br /><br />"വേണ്ട പ്രഭോ! പടത്തലവന് പപ്പൂസിന് ആഡംബരങ്ങള് ആവശ്യമില്ല!"<br /><br />കൃഷ്ണദേവരായര് വീണ്ടും അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. പപ്പൂസിനെ തനിക്കഭിമുഖമായി നിര്ത്തില് തോളില് കൈ വച്ച് അദ്ദേഹം ഗദ്ഗദത്തോടെ ചോദിച്ചു.<br /><br />"പടത്തലവന്, മറ്റെന്താണ്.... മറ്റെന്താണ് ഈ ദരിദ്രരാജന് താങ്കള്ക്കു ചെയ്തു തരേണ്ടത്? ഈ സാമ്രാജ്യം മുഴുവന് അവിടുത്തെ ധീരതയുടെയും പ്രയത്നത്തിന്റെയും മുന്നില് തലകുനിക്കുകയാണ്. പറയൂ, താങ്കള്ക്ക് ഈ സാമ്രാജ്യം തന്നെ വേണമോ?"<br /><br />"വേണ്ട രാജന്.... അടിയനൊരു....."<br /><br />പപ്പൂസ് വിനയാന്വിതനായി.<br /><br />"ഒരു....? പറയൂ പപ്പൂസ്...."<br /><br />"അടിയനൊരു കുപ്പി ഓസീയാര് മാത്രം മതി...!!!"<br /><br />"ഹ! ഹ! ഹ!"<br /><br />രാജന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.<br /><br />"ആരവിടെ, പടത്തലവന് പപ്പൂസിനു വേണ്ടി കൊട്ടാരത്തിലെ കല്പടവുകളിറങ്ങിച്ചെല്ലുന്ന കുളം വറ്റിച്ച് അതില് മദ്യം നിറക്കുവിന്..."<br /><br />"അവിടുത്തേക്ക് തൃപ്തിയായില്ലേ, പ്രിയ പടത്തലവാ?"<br /><br />പപ്പൂസ് സന്തോഷത്തോടെ തലകുലുക്കി. പെട്ടെന്ന് പുറകില് നിന്നും ഒരു കൈ പപ്പൂസിന്റെ മുതുകില് വന്നു പതിച്ചു. ഉറയില് നിന്നും ഉടവാള് ഊരിയെടുത്ത് പപ്പൂസ് ഗര്ജ്ജിച്ചു....<br /><br />"ആരവിടേ????"<br /><br />"ഞാനാണെടേ. ഡേയ്.... ഡേയ്.... എണീരെടേ, സ്ഥലമെത്തി."<br /><br />ഞാന് കണ്ണു മിഴിച്ചു. സ്ഥലം വിജയനഗരമല്ല, ട്രെയിനാണ്, മുമ്പില് കൃഷ്ണദേവരായരല്ല, കുഞ്ഞച്ചനാണ്, ഉടവാളെന്നു കരുതി വലിച്ചൂരിയത് ഉടുതുണിയാണ്...<br /><br />"ശ്ശെ, നല്ല സ്വപ്നമായിരുന്നു, നശിപ്പിച്ചു."<br /><br />"അതേ, ഇനീം കിടന്ന് സ്വപ്നം കണ്ടാല് ട്രെയിനങ്ങ് ഹൊസ്പേട്ട വിട്ടു പോവും. പിന്നെ ഹമ്പി പോയിട്ടൊരു തുമ്പിയെപ്പോലും കാണാന് കിട്ടത്തില്ല."<br /><br />നാലു വര്ഷങ്ങളായുള്ള ആഗ്രഹമാണ് വിജയനഗരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കീര്ത്തി വിളിച്ചോതുന്ന ഹമ്പി പട്ടണം കാണണമെന്നത്. ഞാന് എഴുന്നേറ്റു. ശ്രീമതി ബാഗും മടിയില് വച്ച് സീറ്റില് കുത്തിയിരിക്കുന്നുണ്ട്.<br /><br />"ഇന്നത്തെ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞോ?"<br /><br />"നീയെഴുന്നേറ്റു വാടീ, മാനം കെടുത്താതെ."<br /><br />"പിന്നേ, കുഞ്ഞച്ചനല്ലേ നിങ്ങടെ ഉറക്കത്തിലെ യുദ്ധം കാണാത്തത്!"<br /><br />വണ്ടി ഞരക്കത്തോടെ സ്റ്റേഷനില് നിന്നു. ഞങ്ങള് പുറത്തിറങ്ങി. നേരം ഏഴര കഴിഞ്ഞതേയുള്ളു, പക്ഷേ, വെയിലിനു നല്ല ചൂടുണ്ട്. ഹോട്ടല് സായിനക്ഷത്രയില് രാജു മുറി ബുക്കു ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവനവിടെക്കാണും.<br /><br />റെയില്വേ സ്റ്റേഷനു പുറത്ത് ഓട്ടോറിക്ഷകള് നിരന്നു കിടക്കുന്നു. പോകേണ്ട സ്ഥലം പറഞ്ഞു.<br /><br />"ഹൊബ്ബര്ഗെ ഹത്തു റുപ്പായ് കൊടു ബേക്കു."<br /><br />ഒരാള്ക്ക് പത്തു രൂപയോ!!!<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ രക്തം തിളച്ചു മറിയുന്ന ഒച്ച പുറത്തു കേള്ക്കാം. പല്ലിറുമ്മിക്കൊണ്ട് ഒന്നുമുരിയാടാതെ കുഞ്ഞച്ചന് ഭാര്യയുടെ കൈ പിടിച്ച് അകത്തു കയറിയിരുന്നു. പണ്ട് ശ്രീരംഗപട്ടണത്തു വച്ച് പാര്ക്കിംഗ് ഫീ കൊടുക്കില്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് ഒരു തടിമാടന് ഷര്ട്ട് പൊക്കിക്കാണിച്ചതിനു ശേഷമാണ് കുഞ്ഞച്ചന് ടൂറിസ്റ്റ് കേന്ദ്രങ്ങളില് നിശ്ശബ്ദനായി കാണപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയത്. കുശുമ്പന്മാര് പറയുന്നത് പൊക്കിപ്പിടിച്ച ഷര്ട്ടിനടിയില് തടിമാടന് എളിയില്ത്തിരുകി വച്ചിരുന്ന കത്തിയുടെ പിടി കാണാമായിരുന്നു എന്നാണ്.<br /><br />ഹോട്ടല് മുറിയിലേക്ക് ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് വരുത്തിക്കഴിച്ച ശേഷം പുറത്തിറങ്ങി. രാജു പുറത്തു കാത്തു നില്ക്കുന്നുണ്ട്. കൂടെയൊരു ടാറ്റ ഇന്ഡിക്കയും. അതെ, വിജയനഗരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാന നഗരമായിരുന്ന ഹമ്പിയിലേക്ക് വെറും പന്ത്രണ്ട് കിലോമീറ്റര് കൂടി മാത്രം.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBZ_1E7AXRvi0yB1PBF6WU8sRsQPa8Zl82AUvfsP_nsb8ckJKCChzu_kFB3RZ7zmpzhmFJfzyCzOhS-eStYtuoHA-0n4qCd2DUWBAccCRGX-7-O8eJeSCvbvxvK2oeX3KQl78Fd6zLdPMk/s1600-h/deccan.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394760210815510674" style="WIDTH: 525px; CURSOR: hand; HEIGHT: 124px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBZ_1E7AXRvi0yB1PBF6WU8sRsQPa8Zl82AUvfsP_nsb8ckJKCChzu_kFB3RZ7zmpzhmFJfzyCzOhS-eStYtuoHA-0n4qCd2DUWBAccCRGX-7-O8eJeSCvbvxvK2oeX3KQl78Fd6zLdPMk/s400/deccan.jpg" border="0" /></a><br /><br />പശ്ചിമഘട്ടം പൂര്വ്വഘട്ടം എന്നി നീണ്ട കരങ്ങള്ക്കിടയില് ഒരു വലിയ ഹൃദയം പോലെ നിറഞ്ഞു മിടിക്കുന്ന ഡെക്കാന് പീഢഭൂമി. വണ്ടി റോഡിലൂടെ നീങ്ങുമ്പോള് ഇരു വശത്തും പാറക്കെട്ടുകളും പാറക്കുന്നുകളും മാത്രം കാണാം. മരങ്ങള് അപൂര്വ്വം. കത്തിത്തിളക്കുന്ന വെയിലില് വലിയ കരിങ്കല്പ്പാറകള് തിളങ്ങുന്നു.<br />പെട്ടെന്നാണ് ഇടതുഭാഗത്ത് ഒരു കല്ലുമാളിക എന്റെ ശ്രദ്ധയില്പ്പെട്ടത്. അറുനൂറു വര്ഷം പഴക്കമുള്ള സാമ്രാജ്യത്തിലെ കരിങ്കല്പ്പാളയം കണ്ടെത്തിയ ആഹ്ളാദത്തില് ഞാനലറി.<br /><br />"സ്റ്റോ....പ്പ്...!!!"<br /><br />ഡ്രൈവര് ഷൗക്കത്ത് ഞെട്ടലോടെ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി. ശ്രീമതിയുടെ കയ്യിലിരുന്ന പോപ്കോണ് പാക്കറ്റ് തെറിച്ച് ഗിയര്ബോക്സിനു മുകളില്. എനിക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചോ എന്ന വേവലാതിയോടെ കുഞ്ഞച്ചന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.<br /><br />"നോക്കെടാ, അവിടെ...."<br /><br />ഞാന് ആ കെട്ടിടം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. ഡ്രൈവര് പുച്ഛഭാവത്തില് ചിറി കോട്ടി.<br /><br />"ഇനു ദൊഡ്ഡദു മുന്ദേ ഇദ്ദെ ഗുരോ!"<br /><br />"ദൊഡ്ഡദു കാണണോ ചിക്കുദു വേണോ എന്ന് ഞങ്ങളു തീരുമാനിച്ചോളാം. താന് മിണ്ടാതെ ഇവിടെയിരി."<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji9zJUmzn6zPRCo6gqnWjpkKqzQMPVAphud8Ohv95PFUjt32w1mLhKsEFt4DubbICyhHQfw6lcH1000E25QsuQ1fnEvI0DKnpRqi7NA4KAeeBIJeWrYJPOG-uyKesj9NDPkqDKCXUaZIVg/s1600-h/mohammedan_tomb.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394751216350374242" style="WIDTH: 478px; CURSOR: hand; HEIGHT: 357px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji9zJUmzn6zPRCo6gqnWjpkKqzQMPVAphud8Ohv95PFUjt32w1mLhKsEFt4DubbICyhHQfw6lcH1000E25QsuQ1fnEvI0DKnpRqi7NA4KAeeBIJeWrYJPOG-uyKesj9NDPkqDKCXUaZIVg/s400/mohammedan_tomb.jpg" border="0" /></a><br /><br />ഇതൊരു മുഹമ്മദന് ശവക്കല്ലറയാണ്. ഹൊസ്പേട്ട പട്ടണത്തില് നിന്നും നാലോ അഞ്ചോ കിലോമീറ്റര് മാത്രമേ ഞങ്ങള് കടന്നു വന്നിട്ടുള്ളു. കല്ലറ ആരുടേതെന്നോ ആര്ക്കു വേണ്ടി പണിതുവെന്നോ ഒന്നും വ്യക്തമാക്കുന്ന അടയാളങ്ങളൊന്നും കണ്ടില്ല. പുരാവസ്തു സംരക്ഷണനിയമപ്രകാരം നിലനിര്ത്തിയവയാണെന്നും തൊട്ടുകളിക്കുന്നവന് മൂന്നു മാസം ജയിലില് കിടക്കാമെന്നുമുള്ള ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് കയറിച്ചെല്ലുന്നിടത്തു തന്നെ തൂക്കിയിട്ടുണ്ട്.<br /><br />നല്ല വലിപ്പത്തില് കെട്ടിപ്പൊക്കിയ ശവക്കല്ലറക്ക് പ്രധാനകവാടത്തിനു പുറമെ നാലു വശത്തും കവാടങ്ങളുണ്ട്. വാതിലുകളെല്ലാം വലിയ കമാനങ്ങളോടു കൂടിയതാണ്. പുറമെ എല്ലാ വശത്തും അടഞ്ഞ കമാനങ്ങള് വേറെയും കാണാം. 1300ആം ആണ്ടില് പേര്ഷ്യയില് നിന്നും വന്ന് ഡെക്കാന് പ്രദേശത്ത് സ്ഥിരമാക്കിയ ’<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bahmani_Sultanate">ബാഹമനി</a>’ സുല്ത്താന്മാരുടെ നിര്മ്മാണശൈലിയുമായി കല്ലറക്ക് വളരെ സാമ്യമുള്ളതായി പറയുന്നു. ബാഹമനി കല്ലറയുടെ ഒരു സാമ്പിള് <a href="http://www.travelblog.org/Photos/2524179.html?popped=1">ഇവിടെ കാണാം</a>.<br /><br />സാമാന്യം വെയിലു കൊണ്ടു മതിയായപ്പോള് ഞങ്ങള് വണ്ടിയിലേക്കു തിരിച്ചു. ഷൗക്കത്ത് വണ്ടിയുടെ മൂലക്ക് ചാരി നില്ക്കുന്നുണ്ട്, ’ഇവനൊക്കെ എവിടുന്നു വന്നെടാ’ എന്ന ഭാവത്തില്.<br /><br />വണ്ടി പിന്നെ നേരെ ചെന്നു നിന്നത് ഹമ്പിയില് വിരുപാക്ഷ ദേവസ്ഥാനത്തിനു മുമ്പിലാണ്. കല്ലില് കൊത്തിമിനുക്കിയെടുത്ത ഒരു കവിത തന്നെയാണ് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Virupaksha_Temple">വിരുപാക്ഷ ദേവാലയം</a>. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടില് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട കൊച്ചുവിഗ്രഹം ഈ നിലയിലായതിന് നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ കഥ പറയാനുണ്ട്. വിജയനഗരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെയും ഹൊയ്സാല സാമ്രാജ്യത്തിന്റെയും ഉള്പ്പെടെ ഒരു സഹസ്രാബ്ദത്തിന്റെ ആരാധനാപുഷ്പങ്ങളേറ്റുവാങ്ങിയ, വാങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദേവാലയമാണിത്.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpkv-sdS7AkuZn5IooKyeQZ6ZNfJArx5t7j9pjwa4Kii0Wjqhnpx7A93G9xwLyWQuf4t-YCxvhiBSDFea9y-vM5jAFp_oBICvEvJ8A4K_ng5UJpd-CvSHvnJU99o1FqJNpIxHs24NijlOW/s1600-h/Virupaksha_temple.jpg"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoGcE6Y-erJOkRLeihEU1nJW06xzEngF8pmhq0lMqfCxIG4wXSabONuJpHn9vnt5SikogKY1vWwQllt4MrZuEtF5vCLhcyy3yeTvf7ozbeH2UFiZnD4FsYHyIdl9jij-3sjG-C8MUISWfu/s1600-h/Virupaksha.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394755555022624706" style="WIDTH: 468px; CURSOR: hand; HEIGHT: 348px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoGcE6Y-erJOkRLeihEU1nJW06xzEngF8pmhq0lMqfCxIG4wXSabONuJpHn9vnt5SikogKY1vWwQllt4MrZuEtF5vCLhcyy3yeTvf7ozbeH2UFiZnD4FsYHyIdl9jij-3sjG-C8MUISWfu/s400/Virupaksha.jpg" border="0" /></a><br /><br />ചുറ്റും കൊത്തിയെടുത്ത കരിങ്കല്ലു മാത്രം. നടവഴിയില് ഇടതുവശത്തു കാണുന്ന മണ്ഡപത്തില് നിറയെ കൊത്തുപണികളുള്ള സ്തൂപങ്ങളാണ്. സ്തൂപങ്ങള് നിര്ത്തിയ തറ പോലും വൃത്തിയില് ചീന്തിയെടുത്ത കരിങ്കല്പ്പാളികളിലാണ് നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. കുതിരയുടെ ശരീരവും സിംഹത്തിന്റെ തലയും ആനയുടെ തുമ്പിക്കയ്യുമുള്ള വിചിത്രരൂപങ്ങളിലാണ് അന്നത്തെ ശില്പികളുടെ ഭാവനകള് പ്രധാനമായും വിഹരിച്ചിരുന്നതെന്നു തോന്നുന്നു. മയിലിനെ കയ്യിലേന്തി അലറി വിളിക്കുന്ന വ്യാളീരൂപത്തിലുള്ള ജീവികള്, നര്ത്തകിമാര്, ശാന്തഭാവത്തിലിരിക്കുന്ന സിംഹക്കുട്ടികള് തുടങ്ങി ശില്പവിഭവങ്ങള് പലതാണ്.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd_6nAbGxLTF5VU3BSQWckKa7-azMB9z5JeK8F21mNZ0DXDcKbNmpfj0-LPBKCI2JLUgU7022GEae8wXvJmvTLubYAsUSRToysIlXmsZ1nlI7_5NnupKoqTpzIp_jIUs2DFeFilnb02_sb/s1600-h/sculpture_virupaksha.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394755566413632914" style="WIDTH: 349px; CURSOR: hand; HEIGHT: 459px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd_6nAbGxLTF5VU3BSQWckKa7-azMB9z5JeK8F21mNZ0DXDcKbNmpfj0-LPBKCI2JLUgU7022GEae8wXvJmvTLubYAsUSRToysIlXmsZ1nlI7_5NnupKoqTpzIp_jIUs2DFeFilnb02_sb/s400/sculpture_virupaksha.jpg" border="0" /></a><br /><br />മണ്ഡപത്തിന്റെ വലതുവശത്ത് കയ്യെത്തും ദൂരത്തില് വലിയ രണ്ടു മണികള് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />ദേവാലയത്തിനുള്ളില് വലതുവശത്ത് താഴേക്കിറങ്ങിപ്പോകാവുന്ന ഒരു ഭൂഗര്ഭ അറയുണ്ട്. കരിങ്കല്പ്പടവുകളിറങ്ങുന്ന വഴിയിലൂടെ ഒരാള്ക്കു കഷ്ടി നടക്കാം. അകത്തേക്കു കയറുന്തോറും കുറ്റാക്കൂരിരുട്ട്. തട്ടിത്തടഞ്ഞ് വീണേക്കുമോ എന്നു തോന്നി. തണുപ്പ് ശരീരത്തെ വന്നു പൊതിയുന്നു. പുറത്തെ പൊള്ളുന്ന വെയിലിലും ഈ കല്ഗുഹകള് സമ്മാനിക്കുന്ന തണുപ്പോര്ത്ത് ശരീരത്തോടൊപ്പം എന്റെ മനസ്സും കുളിര്ത്തു തുടങ്ങി.<br /><br />ഞങ്ങള് പുറത്തേക്കു നടന്നു. വഴിയില്, അമ്പലത്തിന്റെ കവാടത്തിനുള്ളില്ത്തന്നെ ഒരു ആനച്ചാര് ഭക്തര്ക്ക് ആശീര്വാദം കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. പെണ്ണുങ്ങള് വരുന്ന മുറക്ക് തുമ്പിക്കൈ നീട്ടി തലയില് ഒരു തലോടലാണ്, പകരം ദക്ഷിണയും.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0nBlQywocBgFGT_Bzk93JBNQit6nWY2lY543ugmkrbukyXtEb3la_IvhFjPVxAhRQV1ezvJAu4SjDBBssxix8QivmCQ16Ud-tjcaD74ofAaY2njiB0ixkngOU0dN1KqtExvW4IOL1TEmX/s1600-h/aanachar.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394756473701264898" style="WIDTH: 486px; CURSOR: hand; HEIGHT: 351px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0nBlQywocBgFGT_Bzk93JBNQit6nWY2lY543ugmkrbukyXtEb3la_IvhFjPVxAhRQV1ezvJAu4SjDBBssxix8QivmCQ16Ud-tjcaD74ofAaY2njiB0ixkngOU0dN1KqtExvW4IOL1TEmX/s400/aanachar.jpg" border="0" /></a><br /><br />അന്വേഷിച്ചപ്പോള് സ്ത്രീകള്ക്കു മാത്രമുള്ള ആശീര്വാദമാണെന്നു മനസ്സിലായി.<br /><br />വണ്ടി വീണ്ടും മുരണ്ടു. മറ്റു കല്ലുകൊട്ടാരങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര തുടരുകയാണ്. പോകുന്ന വഴിക്കിരുവശവും നേരത്തെ കണ്ടതിലും കൂടുതല് പാറക്കുന്നുകള്. ഒരു ചെറിയ പുരാതന കെട്ടിടത്തിനു മുമ്പില് വണ്ടി ചെന്നു നിന്നു. ചെറിയ തോതില് കൊത്തുപണികളുള്ള തൂണുകള്. ഭീകരജീവികളില്ലെങ്കിലും മനുഷ്യരുടേതിനൊപ്പം തന്നെ വാലും പൊക്കി നില്ക്കുന്ന കുരങ്ങന്മാരുണ്ട് ഇത്തവണ തൂണുകളില് ചെറുശില്പങ്ങളുടെ രൂപത്തില്.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvfTsLY-ceptm_vr2lhDaXzCSSlY89CM1NH1Jey2_9TtMFLVaCHptg1BRneny6YlBkIq9JIgGOgZYj2xubpNkwBjQhhQlE45GVAbGbqnSR4ZlZG0jcXKeAFtHXH5MSfkM61hhhDWju0yjL/s1600-h/pillars.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394757447546396018" style="WIDTH: 349px; CURSOR: hand; HEIGHT: 444px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvfTsLY-ceptm_vr2lhDaXzCSSlY89CM1NH1Jey2_9TtMFLVaCHptg1BRneny6YlBkIq9JIgGOgZYj2xubpNkwBjQhhQlE45GVAbGbqnSR4ZlZG0jcXKeAFtHXH5MSfkM61hhhDWju0yjL/s400/pillars.jpg" border="0" /></a><br /><br />കുരങ്ങന്മാരെ കണ്ടപ്പോളാണ് ഹമ്പി യാത്രയെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന നാളുകളില് വായിച്ച ചില കാര്യങ്ങള് ഓര്മ്മ വന്നത്. നമ്മുടെ ബാലിയും സുഗ്രീവനും കളിച്ചു നടന്നിരുന്ന കിഷ്കിന്ധാ രാജ്യം ഇവിടെയടുത്തെങ്ങാണ്ടായിരുന്നെന്നാണ് വര്ത്തമാനം. നേരത്തെ പറഞ്ഞ സ്വപ്നത്തില് ഞാന് കണ്ട മാതംഗ പര്വതമായിരുന്നത്രേ ബാലിയെപ്പേടിച്ച് സുഗ്രീവന് കേറിയൊളിച്ചെന്ന് ചെറുപ്പം തൊട്ടേ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബാലികേറാമല. തുംഗഭദ്ര നദിക്കരയില് നിന്നും കിഴക്കുഭാഗത്ത് ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ഒരു പര്വ്വതമാണ് മാതംഗ. സുഗ്രീവനെ സഹായിക്കാന് രാമന് ബാലിയെ ഷൂട്ടു ചെയ്തു വീഴ്ത്തിയതുമൊക്കെ ഇവിടടുത്താണെന്നാണ് കേള്വി. ലങ്ക കത്തിക്കാന് പോയ ഹനുമാന് ശുഭവാര്ത്തയും കൊണ്ടു വരുന്നതും കാത്ത് രാമന് കാത്തു കിടന്നത് ഹമ്പിക്കടുത്ത് മാല്യവന്ത മലയിലായിരുന്നെന്നും ആളുകള് വിശ്വസിക്കുന്നു. ബാംഗ്ലൂരില് വച്ചുള്ള ചില ട്രെക്കിംഗുകളില് കണ്ടതു പോലെ കുരങ്ങന്മാരുടെ അതിപ്രസരമൊന്നും പക്ഷേ ഇവിടെ അനുഭവപ്പെട്ടില്ല, ശില്പങ്ങളിലല്ലാതെ.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfhWrsLLL0QvlgJW-0cKI-qCx1P0RpBZx2daRybZZeP2aYWryT1soQFxS5GS-AKVyty4QXSw2vvgAQ52YZEptaSfmiphy7MOCywxOZ8YYp0yECbQfzee25EH3FotLIdepaX6CAr1T_Kg0J/s1600-h/matanga.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394759321770522210" style="WIDTH: 468px; CURSOR: hand; HEIGHT: 364px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfhWrsLLL0QvlgJW-0cKI-qCx1P0RpBZx2daRybZZeP2aYWryT1soQFxS5GS-AKVyty4QXSw2vvgAQ52YZEptaSfmiphy7MOCywxOZ8YYp0yECbQfzee25EH3FotLIdepaX6CAr1T_Kg0J/s400/matanga.jpg" border="0" /></a><br />ബാലികേറാമല എന്നു പറയപ്പെടുന്ന മാതംഗമല.<br /><br />കൈ കഴച്ചു, അതുകൊണ്ട് ബാക്കി അടുത്ത പോസ്റ്റില്.<br /><br />(തുടരും)പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-27927207158632295112009-10-08T12:30:00.000-07:002009-10-21T09:22:27.364-07:00എന്തുകൊണ്ട് നിങ്ങള് ഇരുട്ടിനെപ്പറ്റി മാത്രം സംസാരിക്കുന്നു?"എന്തുകൊണ്ട് നിങ്ങള് ഇരുട്ടിനെപ്പറ്റി മാത്രം സംസാരിക്കുന്നു?"<br /><br />നേരില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് അവസരം കിട്ടിയാല് പലരോടും വിളിച്ചു ചോദിക്കണമെന്ന് തോന്നിയ ഒരു ചോദ്യമാണ് മുകളില് കുറിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത്. മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പില് (2009 ഒക്ടോബര് 11-17, ലക്കം 31) ബി എസ് ബിനിമിത് എഴുതിയ ’ഒന്നും സ്വകാര്യമല്ലാത്ത ലോകം’ എന്ന ലേഖനം വായിച്ചപ്പോളും മനസ്സില് തോന്നിയത് ഇതേ ചോദ്യമാണ്.<br /><br />"വെളിച്ചത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങള്ക്കറിവുള്ളതല്ലേ?" എന്ന മറുചോദ്യത്തോടെ മുകളിലെ ചോദ്യത്തെ നേരിടാം. ഇരുട്ടിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിലയിരുത്തലുകള് അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത് വെളിച്ചത്തെക്കുറിച്ച് അറിവില്ലാത്ത ഒരു സമൂഹത്തിനു മുന്നിലാവുമ്പോള് മറുചോദ്യം അപ്രസക്തമാവുകയാണ്.<br /><br />സോഷ്യല് നെറ്റ്വര്ക്കിങ് സൈറ്റുകളുടെയും മറ്റും മേന്മകള് ഒന്നൊന്നായി അക്കമിട്ടു നിരത്തി പ്രസ്തുതലേഖനത്തിലെ വിലയിരുത്തലുകളോട് പ്രതികരിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല. ചില താരതമ്യങ്ങളിലൂടെ ബോദ്ധ്യപ്പെടാവുന്ന കാര്യങ്ങള്ക്കപ്പുറം പ്രസ്തുത ലേഖനം പുതിയ ചോദ്യങ്ങള് ഉയര്ത്തുന്നതായും തോന്നുന്നില്ല. സമകാലികര്ക്ക് കാര്യമത്രപ്രസക്തമായ നിരവധി അറിവുകള് ഭൂരിപക്ഷത്തിനും പകര്ന്നു നല്കുന്ന ഒരു മികച്ച ലേഖനം തന്നെയാണത്. ഈ സംരംഭത്തിന് ലേഖകനെ മനസ്സറിഞ്ഞ് അഭിനന്ദിക്കുമ്പോള്ത്തന്നെ ലേഖനത്തിലുടനീളം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്ന വിമര്ശനാത്മക സമീപനം (Critical Approach) ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതുണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നു.<br /><br />മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യവും ബ്ലോഗും തമ്മിലെന്താണ്?<br /><br />പ്രാഥമികവിദ്യാഭാസകാലം മുതല്ക്കിങ്ങോട്ട് വര്ഷങ്ങളായി നാം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും അവസരത്തിലും അനവസരത്തിലുമെല്ലാം മാധ്യമങ്ങളും നേതാക്കളുമെല്ലാം പലവുരു എടുത്തു പയറ്റി വിലയിട്ടതുമായ ഒരു വാക്കാണ് മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യം എന്നത്. എന്താണ് ഇന്ത്യയിലെ മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യം എന്നു ചോദിച്ചാല് ഭരണഘടനയിലെ ആര്ട്ടിക്കിള് 19 (1) (a) (Right to freedom of speech and expression) യും ഇന്ത്യന് വിവരാവകാശനിയമവും (Right to Information Act, 2005) ഏതൊരു ഇന്ത്യന് പൗരനും പതിച്ചു നല്കിയിട്ടുള്ള അവകാശങ്ങളില് കവിഞ്ഞ് ഒന്നും തന്നെയല്ല എന്നു പറയാം. എന്നു വച്ചാല് എനിക്കും നിങ്ങള്ക്കും ഉള്ളതില്പ്പരം ഒരു ആവിഷ്കാര-വിവരാവകാശ സ്വാതന്ത്ര്യവും ഒരു മാധ്യമത്തിനും ഒരു മാധ്യമപ്രവര്ത്തകനും പ്രത്യേകമായി അവകാശപ്പെടാനില്ല എന്നു തന്നെയാണര്ത്ഥം. വിശദീകരണമാഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്ക് ഭരണഘടനയെടുത്ത് മറിച്ചു നോക്കുകയോ നിയമവിദഗ്ദരുമായി ബന്ധപ്പെടുകയോ ചെയ്യാം.<br /><br />ആ അര്ത്ഥത്തില് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗിക്കുന്നവനും ട്വിറ്റര് ഉപയോഗിക്കുന്നവനും ഓര്കുട്ടോ സ്പേസ്ബുക്കോ മൈസ്പേസോ ഉപയോഗിക്കുന്നവനുമെല്ലാം ’മാധ്യമപ്രവര്ത്തകര്’ തന്നെയാണ്. വിവരാവകാശനിയമത്തിലൂടെയും അല്ലാതെയും തനിക്കു കിട്ടിയ വിവരങ്ങള് വിവിധ ഓണ്ലൈന് മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ (media) പങ്കുവക്കുന്നവര്. (എന്നു വച്ച് പിണറായി മാധ്യമപ്രവര്ത്തകരെ കുറ്റം പറയുമ്പോള് നമ്മള് കല്ലെറിയാന് പോവേണ്ട കാര്യമില്ല ;-). ഓണ്ലൈന് മാധ്യമങ്ങള്ക്കു മേല് ആരോപിക്കാവുന്ന ഒരു പ്രധാന വ്യത്യസ്ത സ്വഭാവം ഒരു പക്ഷേ വ്യക്തമായ geographical boundaries ഇല്ല എന്നതായിരിക്കും.<br /><br />അപകീര്ത്തി കേസുകളെക്കുറിച്ച്...<br /><br />മൂന്നു പേര് കൂടുന്നിടത്ത് ഒരാള് മറ്റൊരാളോട് പറയുന്ന ഒരു കാര്യം അയാളുടെ സാമൂഹ്യപരിവേഷത്തിന് കോട്ടം തട്ടിക്കുന്നതാണ് എന്ന് മൂന്നാമന് തോന്നുകയാണെങ്കില് അപകീര്ത്തിക്കേസിന് വകുപ്പുണ്ട് എന്നു ലളിതമായി പറയാം. ഈ യുക്തി മനുഷ്യര്ക്കും മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങള്ക്കും ബ്ലോഗുകള്ക്കും മറ്റു സൈറ്റുകള്ക്കുമെല്ലാം ഒരു പോലെ ബാധകം തന്നെ. പ്രധാന പ്രതിവാദം പറഞ്ഞതില് കഴമ്പുണ്ടെന്ന് തെളിയിക്കുകയാണ്. ഉണ്ടെന്ന് കോടതിക്ക് ബോധ്യമായാല് തടി കേടാകാതെ ഇറങ്ങിപ്പോരാം. ഇതും ഇപ്പറഞ്ഞ എല്ലാ ഗ്രൂപ്പുകള്ക്കും ഒരുപോലെ ബാധകമാണ്.<br /><br />മാധ്യമങ്ങളും കലകാരന്മാരും സമുന്നതജനകീയനേതാക്കന്മാരും സാമാന്യജനങ്ങളുമുള്പ്പെടെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളില്പ്പെട്ട ആളുകള്ക്കും തന്താങ്ങള് നടത്തിയ പ്രസ്താവനകളുടെ പേരില് പുലിവാലും ശേഷം വക്കീലിന്റെ ഗൗണ്വാലുമെല്ലാം പിടിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. കോടിക്കണക്കിന് ജനങ്ങള് ഇടപെടുന്ന ഓണ്ലൈന് സമൂഹത്തില് സ്വഭാവികമായും ഇത്തരം പ്രവണതകള് ഉണ്ടാവേണ്ടതു തന്നെയാണ്. അതിനെ അപവാദമായി പൊക്കിപ്പിടിച്ചു പറയുന്നിടത്താണ് യഥാര്ത്ഥത്തില് പിശക്. അത് അപവാദമല്ല, മറിച്ച് സാമാന്യമാണ്.<br /><br />ബ്ലോഗ് എങ്ങനെയാണ് സ്വതന്ത്രമാധ്യമമാവുന്നത്?<br /><br />സ്വതന്ത്രമാധ്യമമെന്നും സിറ്റിസണ് ജേണലിസമെന്നും ബ്ലോഗിനു കല്പിച്ചു നല്കിയ പദവിക്കെതിരെ ചില കോടതിവിധികള് ചോദ്യം ഉയര്ത്തുന്നു എന്നു ലേഖകന് പറയുന്നു. പലതവണ പലരും പറഞ്ഞു പഴകിയ കാര്യമാണെങ്കിലും വീണ്ടും വിളിച്ചു പറയേണ്ടി വരുന്നതില് ഖേദം. ബ്ലോഗ് സ്വതന്ത്രമാധ്യമമാവുന്നത് എന്തും അതിലൂടെ വിളിച്ചു പറയാം എന്നതു കൊണ്ടല്ല. സ്വന്തം യുക്തിക്കു ബോധ്യമാവുന കാര്യങ്ങള് മറ്റുള്ളവരുടെ നിയന്ത്രണങ്ങള്ക്ക് വിധേയമാവാതെ പൊതുജനസമക്ഷം ഉയര്ത്താം എന്നതുകൊണ്ടാണ്. അതായത്, എന്റെ ലേഖനം എത്രതന്നെ മഹത്തരമെങ്കിലും മാതൃഭൂമിയുടെ ലിഖിതവും അലിഖിതവുമായ നയങ്ങളോടു ചേര്ന്നു പോകുന്നില്ലെങ്കില് അത് എനിക്ക് മറ്റൊരിടത്ത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കേണ്ടി വരും. എല്ലാവരും കയ്യൊഴിഞ്ഞ് സ്വന്തമായി പ്രസിദ്ധീകരണം തുടങ്ങാന് തുട്ടില്ലാതെ നില്ക്കുന്ന അവസ്ഥയില്, എനിക്കാവശ്യമുള്ള മറ്റൊരിടമായി മാറുകയാണ് ബ്ലോഗ്. ഇങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങളാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നതു കൊണ്ട് വിവക്ഷിക്കുന്നത്. അല്ലാതെ എന്തും എഴുതുവാനുള്ള ലൈസന്സ് അല്ല.<br /><br />മലയാളം ബ്ലോഗുകള് ഇനിയുമൊരുപാട് വളരാനുണ്ടെന്ന ലേഖകന്റെ വാദം തീര്ത്തും അംഗീകരിക്കുന്നു. സമയം ആവശ്യമുള്ള ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് വളര്ച്ച, നെറ്റിലും ജീവിതത്തിലുമെല്ലാം. അതേ സമയം നിത്യജീവിതത്തിലെന്ന പോലെ അനൗപചാരികമായ ഒരു ഇടപെടല് ബ്ലോഗില് കാണുമ്പോള് അതിനെ ’ഗൗരവമില്ലായ്മ’ എന്നു വിളിക്കുന്നത് അബദ്ധമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങളില് നിന്ന് വേര്പെട്ട് ഒരു കമ്യൂണിറ്റി സ്പേസ് കൂടിയാണ് ബ്ലോഗ്. അതിന്റെ ഒരു സ്വാഭാവിക പ്രതിഫലനം മാത്രമാണ് ഈ അനൗപചാരികത, അല്ലെങ്കില്, ലേഖകന് പറയുന്ന ഗൗരവമില്ലായ്മ. അതു തന്നെയാനിതിന്റെ പ്രത്യേകതയും.<br /><br />നൂറു ശതമാനം ഗൗരവമേറിയ വിഷയങ്ങള് മാത്രം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന എത്ര മാധ്യമങ്ങളുണ്ടിവിടെ? ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളില് കൂടിയ പങ്കും എന്റര്ടെയ്ന്മെന്റ് ചാനലുകളാണ്. വാര്ത്താചാനലുകളും മറ്റു ഗൗരവവിഷയങ്ങള് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ചാനലുകളും പലപ്പോഴും സരസമായ ഉല്ലാസപ്പരിപാടികള് സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്യാറുണ്ട്. കാരണം ഉല്ലാസം മനുഷ്യന്റെ അത്യാവശ്യങ്ങളില് ഒന്നാണ്. കച്ചവടങ്ങള്ക്കും പരസ്യങ്ങള്ക്കും ഉല്ലാസത്തിനും തമാശക്കും എന്തിന്, ലൈംഗികതക്കും വരെ എക്സ്ക്ലൂസിവ് മാസികകളും വാരികകളുമുണ്ട്. ഇതുപോലെ വിവിധമേഖലകളെ പ്രതിപാദിക്കുന്ന സൈറ്റുകളിലൂം ബ്ലോഗുകളിലും ’ഹ്യൂമന് ഇന്ററസ്റ്റ്’ വിഷയങ്ങള് അധികമായതിന് മറ്റൊരു ന്യായം തേടേണ്ട കാര്യമില്ല. ചിന്തയുള്പ്പെടെയുള്ള അഗ്രിഗേറ്ററുകള് ബ്ലോഗുകളെ കാറ്റഗറൈസ് ചെയ്ത് കാണിക്കുന്നുമുണ്ട്. കൂടാതെ, ദശാബ്ദങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യമുള്ള മുഖ്യധാരാ പത്രങ്ങള് ഒന്നാംപേജില് വിഡ്ഢിത്തങ്ങള് വിളമ്പിയതിന് പല ഉദാഹരണങ്ങളും നമ്മുടെ കയ്യിലുണ്ട്. ബ്ലോഗിലെന്താ, ഇതെല്ലാം സംഭവിച്ചു കൂടേ?<br /><br />ലേഖനത്തിന്റെ ടൈറ്റില് മാറ്ററായ സ്വകാര്യതയുടെ കാര്യത്തിലേക്ക് വരാം. സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകള് ഒഴിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങളില് നിങ്ങള് പുറത്തു വിടുന്ന സ്വകാര്യവിവരങ്ങള് സത്യസന്ധമായിരിക്കണമെന്ന് ഒരു സോഷ്യല് നെറ്റ്വര്ക്കിങ് സൈറ്റും ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല. ഒരു പക്ഷേ, എ മെയില് ഐഡി വെരിഫിക്കേഷന് ആവശ്യപ്പെടാം. നെറ്റ് എന്ന ലോകത്ത് നിങ്ങളുടെ പ്രധാന ഐഡെന്റിറ്റി ഒരു പക്ഷേ ഇ മെയില് ഐഡി ആയിരിക്കും. മറ്റു വിവരങ്ങള് ശരിയാണോ എന്ന് അന്വേഷിക്കാനോ സ്ഥീരീകരിക്കാനോ നിലവില് സംവിധാനങ്ങളോ തയ്യാറെടുപ്പുകളോ ഇല്ല എന്നാണ് എനിക്കു മനസ്സിലായിട്ടുള്ളത്. സോഷ്യല് നെറ്റ്വര്ക്കിങ് സൈറ്റുകളില് ഇടപെടുന്ന ഭൂരിപക്ഷം പേരും ഈ തിരിച്ചറിവോടു കൂടിത്തന്നെയാണ് ഇവിടങ്ങളില് വിഹരിക്കുന്നത് എന്നു തന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം. ’ഒന്നും സ്വകാര്യമല്ലാത്ത ഒരു ലോകം’ എന്ന തലക്കെട്ടിലെ ’ഒന്നും’ എന്ന വാക്കിനെ ന്യായീകരിക്കുന്ന ഒന്നും എനിക്കു ലേഖനത്തില് വായിച്ചെടുക്കാനുമായില്ല.<br /><br />സാമാന്യസാമൂഹ്യജീവിതത്തിലെന്ന പോലെ, കോടിക്കണക്കിന് ആളുകള് ഇടപെടുന്ന സൈബര്സ്പേസില് തട്ടിപ്പും വിഡ്ഢിത്തവും കുറ്റകൃത്യങ്ങളും കേസും ഉണ്ടാവുന്നത് സ്വാഭാവികം. പല കമ്യൂണിക്കേഷന് കണ്സെപ്റ്റുകളെയും നൊടിയിടക്കുള്ളില് വിപ്ലവാത്മകമായി മാറ്റിമറിച്ച ഒരു പ്രതിഭാസത്തിന്റെ ചില്ലറ പാര്ശ്വഫലങ്ങളെന്നതിലുപരി ഈ കാര്യങ്ങള്ക്ക് ഞാന് വലിയ പ്രാധാന്യം കല്പിക്കുന്നില്ല. എല്ലാം കുറ്റമറ്റതാവണമെങ്കില് ആദ്യം സമൂഹം കുറ്റമറ്റതാവണം.<br /><br />മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പിന്റെ വായനക്കാരില് ഭൂരിഭാഗം പേരും ബ്ലോഗ്-സോഷ്യല് നെറ്റ്വര്ക്കിങ് മേഖലകളില് ഇടപെടുന്നവരാണെന്ന് ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. ഞാനുള്പ്പെടെയുള്ള അവരുടെ മക്കള് തീര്ച്ചയായും അങ്ങനെയുള്ളവരാണെങ്കില്പ്പോലും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വളരെ മികച്ച റിസര്ച്ചുകള്ക്കു ശേഷം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു ലേഖനം വായിച്ച സന്തോഷത്തോടെയും ഉടനീളം സ്വീകരിച്ച വിമര്ശനാത്മകസമീപനത്തോട് ഒട്ടൊരു പരിഭവത്തോടു കൂടെയും ഇതിവിടെ കുറിച്ചിടേണ്ടി വരുന്നു.പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-72144758040516245372009-09-14T09:07:00.000-07:002009-10-21T09:39:32.581-07:00ഹനാന്, എന്താണ് സത്യം? ചില നിരീക്ഷണങ്ങള്<div><div><div></div><p>ഹനാന് ബിന്ത് ഹാഷിം തീര്ച്ചയായും ഒരു പ്രതിഭ തന്നെയാണ്. ഭൂമുഖത്ത് പിറന്നു വീഴുന്ന ഓരോ കുരുന്നിലും ഒരു പ്രതിഭ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നാണെന്റെ വിശ്വാസം. പ്രതിഭയുടെ നിര്വചനത്തില് നാം ഉള്പ്പെടുത്താന് വിട്ടു പോയ മേഖലകളും നിരന്തരം പകര്ന്നു കിട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അറിവെന്നറിയപ്പെടുന്ന മുന്വിധികളുമായിരിക്കണം ഏവര്ക്കും പത്രത്താളുകളില് ജീവിക്കാന് കഴിയാതെ പോയതിന്റെ കാരണം.</p><p>ഹനാന് പ്രതിഭയാണെന്നു പറയുന്നത് ഇന്നത്തെ മാതൃഭൂമി വാര്ത്തയിലെ വിവരക്കേടുകള് മുഖവിലക്കെടുത്തിട്ടല്ല, അതിലെ ഒരു വാചകം വിശ്വസിച്ചു കൊണ്ടാണ്. മസാച്ചുസെറ്റ്സ് ഇന്സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ടെക്നോളജിയില് ഉപരിപഠനത്തിന് അപേക്ഷ നല്കിയ 3600 ഓളം അന്താരാഷ്ട്രവിദ്യാര്ത്ഥികളില് നിന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട നൂറ്റിച്ചില്വാനം പേരില് ഒരാള് ഹനാന് ആണെങ്കില്, അതു കൊണ്ടാണ്. </p><p><a href="http://www.mathrubhumi.com/story.php?id=55076">വാര്ത്ത വായിക്കാന് മറക്കില്ലല്ലോ.</a></p><p>അബ്ദുല് കലാം, ബാരാക് ഒബാമ, നീല് ആംസ്ടോങ് തുടങ്ങി കടിച്ചാല് പൊട്ടാത്ത പദങ്ങള് എടുത്തുപയോഗിക്കുമ്പോള് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ചോദ്യങ്ങളെപ്പറ്റി വാര്ത്തയെഴുതിയ സിസി ജേക്കബ് ആലോചിട്ടുണ്ടോ എന്നെനിക്കു നിശ്ചയമില്ല. വിളിച്ചു പറയുന്നത് അര്ദ്ധസത്യങ്ങളായിരിക്കരുതെന്ന നിര്ബന്ധബുദ്ധി സമീപകാല പത്രമാദ്ധ്യമങ്ങള്ക്ക് തീരെയില്ല എന്ന് നല്ല ബോദ്ധ്യമുണ്ടെങ്കില് പോലും. </p><p>ഇന്ന് ഓഫീസില് സാമാന്യം ജോലിയുള്ള ദിവസമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും ജോലി കൂടുതലുള്ള സമയത്ത് നെറ്റില് തപ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കാന് എനിക്ക് വല്ലാത്ത ആവേശമാണ്. ഇന്ന് രാവിലെ ഏഴുമണിക്ക് തന്നെ മാതൃഭൂമി വിഷയവും തന്നതു കൊണ്ട് വിഷമിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. </p><p>"നാസയുടെ ഹൂസ്റ്റണിലെ സ്പേസ് സ്കൂളില് നിന്ന് കഴിഞ്ഞ മേയിലാണ് സ്പേസ് ആന്ഡ് സയന്സ് ടെക്നോളജിയില് ഹനാന് ബിരുദം നേടിയത്." (<a href="http://www.mathrubhumi.com/story.php?id=55076">മാതൃഭൂമി</a>)</p><p>ഹൂസ്റ്റണ് സ്പേസ് സെന്ററിലെ സ്പേസ് സ്കൂളില് നല്കുന്ന ബിരുദമെന്തെന്ന് നോക്കാം.<br /><a href="http://www.spacecenter.org/SpaceSchool.html">http://www.spacecenter.org/SpaceSchool.html</a></p><p>ഒരു കൂട്ടം തല്പരവിദ്യാര്ത്ഥികളില് ഉത്സാഹം വളര്ത്താനായി നല്കുന്ന അവസരമാണ് സ്പേസ് സ്കൂളിലെ ഈ പ്രോഗ്രാം. ഇതില് പങ്കെടുക്കുന്നവര്ക്ക് ഡീഫാള്ട്ട് ആയി ഒരു ഗ്രാജ്വേഷന് സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് നല്കുന്നു എന്ന് ഞാന് അനുമാനിക്കുന്നു. </p><p>ആസ്ത്രേല്യയിലെ Young Astronauts Australia Engineering School ഇതിനു വേണ്ടി വിദ്യാര്ത്ഥികളെ ക്ഷണിച്ചത് <a href="http://www.yassa.com.au/NASA%20HOUSTON%20PROJECT%202009.pdf">ഇവിടെ </a>കാണാം. </p><p>Australian Science students who are thinking of following a career in either science, technology<br />or engineering to apply for this NASA Space Engineering course to be conducted at NASA’s<br />Johnson Space Center Houston from September 26th to October 6th 2009. On completion of the course students will receive their graduation certificate. </p><p>സംഗതി പത്തു ദിവസത്തെ പരിപാടിയാണ്. അവരുടെ വിജ്ഞാപനത്തിലെ ചെലവുവിവരം ഇവിടെ. </p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaKdo0DKBU9LQOlfjKggl0_XnehQh9KHjlUS3OEy5f825GPSuYOUhnuC8dpSyb-htpdVCr_-UY_mjNiYITYndhZdghXzk2vaNryX1vJC3b1HWQV66mYV0nsTQeu2o3eJ-CttAZ3AnltX0s/s1600-h/cost.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5381356432455578386" style="WIDTH: 434px; CURSOR: hand; HEIGHT: 216px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaKdo0DKBU9LQOlfjKggl0_XnehQh9KHjlUS3OEy5f825GPSuYOUhnuC8dpSyb-htpdVCr_-UY_mjNiYITYndhZdghXzk2vaNryX1vJC3b1HWQV66mYV0nsTQeu2o3eJ-CttAZ3AnltX0s/s400/cost.JPG" border="0" /></a><br /><p>"ചൊവ്വയുടെ ഭ്രമണപഥത്തിലെത്താന് കഴിയുന്ന റോക്കറ്റ് ഹൂസ്റ്റണില് വച്ച് ഹനാന് സ്വയം രൂപകല്പന ചെയ്തു. പരീക്ഷണാര്ത്ഥം നാസ ഇത് സ്വല്പദൂരത്തേക്ക് വിക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്തു. റോബോട്ടുകള്ക്കും റോവറുകള്ക്കും ഹനാന് രൂപകല്പന നല്കി. ചൊവ്വയുടെ ഉപരിതലത്തില് ഇറക്കാനുള്ള റോവറിന്റെ നിര്മ്മാണത്തില് പങ്കാളിയാണിപ്പോള്." (<a href="http://www.mathrubhumi.com/story.php?id=55076">മാതൃഭൂമി</a>) </p><p>ഇന്ത്യ വിക്ഷേപിച്ച ഓരോ റോക്കറ്റും ഇന്ത്യന്മഹാസമുദ്രത്തില് അലമാല തീര്ത്തു കൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത് കോഴിക്കോട്ട് പിറന്നു വീണ പെണ്കുട്ടി പതിനഞ്ചു വര്ഷത്തെ ലോകപരിചയം കൊണ്ട് റോക്കറ്റ് രൂപകല്പന ചെയ്തെന്നു വായിച്ചപോളാണ് എനിക്കീ വാര്ത്തയെപ്പറ്റി സംശയം തോന്നിത്തുടങ്ങിയത്. വസ്തുതകളെ തെറ്റിദ്ധാരണാജനകമായ രീതിയില് എഴുതിച്ചേര്ത്തിരിക്കുന്നത് എഴുത്തുകാരിയെങ്കില് അവരും പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്താന് അനുമതി നല്കിയത് പത്രാധിപരെങ്കില് അവരും ഇതിന് വിശദീകരണം നല്കാന് ബാദ്ധ്യസ്ഥരാണ്. </p><p>നേരത്തെ കണ്ട ആസ്ത്രേല്യക്കാര് പറയുന്നതു പ്രകാരം സ്പേസ് സ്കൂളില് രൂപകല്പന ചെയ്ത റോക്കറ്റ് ഇങ്ങനെയാണ്. </p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6awi-EBKQEkio6tjuX7lfVXMrpd5p8PUTewF5GIeB1VlJcEpvQi_J1lHuJ60KZ_pflbUVv5Aw1_5KSHcJWELiQm28F12rB2z2xIOt3SWfegnjBt8LwUjJWNfEqGLuH2hwirc-0ChT8m_1/s1600-h/rocket2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5381356950844192274" style="WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 300px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6awi-EBKQEkio6tjuX7lfVXMrpd5p8PUTewF5GIeB1VlJcEpvQi_J1lHuJ60KZ_pflbUVv5Aw1_5KSHcJWELiQm28F12rB2z2xIOt3SWfegnjBt8LwUjJWNfEqGLuH2hwirc-0ChT8m_1/s400/rocket2.jpg" border="0" /></a><br /><br /><p></p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJgmY0UlrHpl7L25cEDP95ChmB11Yl2Rm0FAgljZG8mnrjV_IrC4izOtOlYsTejDPpR0jDqsfkpDz0LddgGAIZrwyjpIZ8RqMQm1fSnHdEsPUuaFfP_pbDX6IKEil0lJ7-PhC04tBrgJ4Y/s1600-h/rocket.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5381357068748943826" style="WIDTH: 300px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJgmY0UlrHpl7L25cEDP95ChmB11Yl2Rm0FAgljZG8mnrjV_IrC4izOtOlYsTejDPpR0jDqsfkpDz0LddgGAIZrwyjpIZ8RqMQm1fSnHdEsPUuaFfP_pbDX6IKEil0lJ7-PhC04tBrgJ4Y/s400/rocket.jpg" border="0" /></a><br /><br /><p>Image Courtesy: <a href="http://www.yassa.com.au/protected/day4.html">http://www.yassa.com.au/protected/day4.html</a></p><p>മുഴുവന് ചിത്രങ്ങളും <a href="http://www.yassa.com.au/protected/day4.html">ഇവിടെ </a>കാണാം.</p><p>ഹനാനെ ഗൂഗിളില് തിരഞ്ഞപ്പോളാണ് <a href="http://www.expressbuzz.com/edition/story.aspx?title=14-yr-old%20girl%20going%20places%20with%20astrophysics&artid=xmAZxXfxV0Q=&type=">ഇങ്ങനെ ഒരു ആര്ട്ടിക്കിള് </a>ശ്രദ്ധയില് പെട്ടത്: </p><p>ഇതില് "Absolute Theory of Zero is a new mathematical system which explains the established theories in a different light. Through the theory I’m trying to explain that the speed of light is not constant always," she explains. </p><p>തന്റെ തിയറിയിലൂടെ പ്രകാശത്തിന്റെ വേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നാണ് ഹനാന് പറയാനുദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഹനാന് അഞ്ചു വയസ്സു പ്രായമുള്ളപ്പോള് വന്നതെന്നു വിശ്വസിക്കാവുന്ന ഒരു വാര്ത്ത <a href="http://www.sciencedaily.com/releases/1999/10/991005114024.htm">ഇവിടെ</a>.</p><p>John Moffat എന്നൊരാള് അന്ന്, 1999ല് പറഞ്ഞ ഒരു ഊഹമാണിത്. </p><p>ഈ മാതൃഭൂമി വാര്ത്ത ഞാന് പൂര്ണ്ണമായി വിശ്വസിച്ചേനെ, ഇത്രക്കും അവിശ്വസനീയത കലര്ത്തിയിരുന്നില്ലെങ്കില്. പറഞ്ഞതില് പലതും അര്ദ്ധസത്യങ്ങളെന്നു കണ്ടതോടെ, പറഞ്ഞ മറ്റു പലതും അസത്യമായേക്കുമോ എന്നു ഭയപ്പെട്ടു പോവുകയാണ് കുഞ്ഞു ഹനാന് ഞാന്. കലാമിന്റെ അംഗീകാരവും ഒബാമയുടെ ക്ഷണവും നീല് ആംസ്ടോങ്ങിന്റെ നിന്നെ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹവുമുള്പ്പെടെ. </p><p>ഈ വാര്ത്ത സാമാന്യപ്രതിഭാമതികളായ വിദ്യാര്ത്ഥികളിലുണ്ടാക്കിയേക്കാവുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഭയപ്പെട്ടു പോവുന്നു. ഹനാനെ മാതൃകയാക്കി മൂന്നു മണിക്ക് ഉറക്കമുണര്ന്ന് ബാത്ത് ടബ്ബില് കിടക്കാന് പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളോടാവശ്യപ്പെടാന് മടിയില്ലാത്ത മാതാപിതാക്കളുള്ള നാട്ടിലാണ് ഞാന് ജീവിക്കുന്നത് എന്നതു കൊണ്ടു വിശേഷിച്ചും. </p><p>എന്തെങ്കിലും കാരണവശാല് ഈ വാര്ത്തയില് വസ്തുതാപരമായ പിശകുകള് വന്നു ചേര്ന്നിട്ടുണ്ടെങ്കില് അതു തിരുത്തി മാതൃക കാണിക്കാന് മാതൃഭൂമി തയാറാവുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. </p><p>പത്രമാദ്ധ്യമങ്ങള് വിരിച്ചു തരുന്ന പ്രശസ്തിയുടെ മെത്തയില് കിടന്ന് ഹനാന് തന്റെ പ്രതിഭയെ നശിപ്പിക്കാതിരിക്കട്ടെ എന്നു മാത്രം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. </p></div></div>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com120tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-1329913661270384132009-06-26T05:23:00.000-07:002009-10-21T09:59:11.776-07:00ഈ പ്രതിപക്ഷത്തിന്റെ ഒരു കാര്യം!<div>ഈ പ്രതിപക്ഷത്തിന്റെ ഒരു കാര്യം! മാതൃഭൂമീടേം...</div><div><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKhXyXYjKwQEzERza3GCTuZRPlcntUVMNcSkDNoYuJJCyyUFyyMB0Z2VPVLaf1lFPgsbMAbPP0mIQ5baS43Gfs9QxCm99FZO1O_6cl1z4gRRdMDVONGJ_NDEcL5xMMH6MmO9E3iSM91hL/s1600-h/Jack_opp.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 291px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKhXyXYjKwQEzERza3GCTuZRPlcntUVMNcSkDNoYuJJCyyUFyyMB0Z2VPVLaf1lFPgsbMAbPP0mIQ5baS43Gfs9QxCm99FZO1O_6cl1z4gRRdMDVONGJ_NDEcL5xMMH6MmO9E3iSM91hL/s400/Jack_opp.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351612082147512114" /></a><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKhXyXYjKwQEzERza3GCTuZRPlcntUVMNcSkDNoYuJJCyyUFyyMB0Z2VPVLaf1lFPgsbMAbPP0mIQ5baS43Gfs9QxCm99FZO1O_6cl1z4gRRdMDVONGJ_NDEcL5xMMH6MmO9E3iSM91hL/s1600-h/Jack_opp.JPG"></a><br /><div>വലുതായി കാണാന് ചിത്രത്തില് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.</div><div><br /></div><div>എനിക്കിതു കണ്ടപ്പോ തമാശ തോന്നി എന്നു കരുതി എല്ലാര്ക്കും തോന്നിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല! :-)</div><div><br /></div></div>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-54694530824143064262009-06-02T10:40:00.000-07:002009-10-21T09:55:19.838-07:00കഥ: ഹാര്മ്മോണിയം<p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കുറ്റിക്കാടും പാടവും ഇടവഴിയും തൂക്കുപാലവും നൂറടി വീതിയുള്ള ടാര് റോഡും കടന്ന് ഗോപീകൃഷ്ണന് നടന്നു നീങ്ങി. പിന്നിട്ട വഴികളിലെവിടെയൊക്കെയോ വിയര്പ്പ് ഇറ്റു വീണിരുന്നു. വേലിച്ചെടികള് വിങ്ങിപ്പൊഴിച്ച നീലപ്പൂക്കള് കാല്പാദങ്ങള്ക്കടിയില് ഞെരിഞ്ഞമര്ന്നിരുന്നു. തൊട്ടാവാടി മുള്ളുകള് ഉടുമുണ്ടിന്റെ തുമ്പിലുടക്കി പുറകോട്ട് വേദന പകുത്ത് വലിച്ചിരുന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">തോളില് ഭാരമുള്ള ചുമടാണ്. ജീവിതത്തോളം വരുന്ന ഭാരം. വെള്ളത്തുണിയില് കെട്ടിപ്പൊതിഞ്ഞ്, ചൂടിക്കയറിട്ട് വലിച്ചു കെട്ടിയ ഭാരം. എത്ര ഒതുക്കി ചുമലില് താങ്ങി നിര്ത്തിയിട്ടും പിറകോട്ടായുന്നു, ചുമട്.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ആഹ്... അസഹ്യമായ ദാഹം! ഭാണ്ഡക്കെട്ട് നിലത്ത് വച്ച് ഗോപീകൃഷ്ണന് കുനിഞ്ഞിരുന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ചെവിക്കൂടിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു കയറുന്ന സംഗീതം. അയാള് ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു. ബസ്റ്റോപ്പില് നില്ക്കുന്ന പയ്യന്റെ ചെവിയിലെ ഇയര്ഫോണില് നിന്ന് കാറ്റ് കവര്ന്നെടുത്ത് ഗോപീകൃഷ്ണന് നല്കിയ താളം.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ധമുക്ക് ധം... ധം.... ധമുക്ക് ധം... ധം....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഭാണ്ഡക്കെട്ടില് മുറുകിയിരുന്ന വിരലുകള് പതിയെ അയയുന്നു. സംഗീതത്തിനൊത്ത താളത്തില് ഉണരുന്നു. ചില വിസ്മയക്കാഴ്ചകളിലേക്ക് മനസ്സ് പറന്നു തുടങ്ങുന്നു. നിത്യപ്രണയത്തിന്റെ നേര്ത്ത മൂടുപടം മനസ്സിനെ അശാന്തിയുടെ പടുകുഴിയിലേക്ക് പിച്ചിച്ചീന്തിയെറിയുന്നു. താളത്തില് മുറുകിയ ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ വിരലുകള് നിശ്ചലമായി, ഭാണ്ഡത്തില് വേദനയോടെ ഞെരിഞ്ഞമരുന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നശിക്കട്ടെ, സംഗീതം!</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നേര്ത്ത ഇരമ്പലോടെ, സംഗീതത്തെ മൂടിക്കൊണ്ട് ബസ്സ് വന്നു നിന്നു. ഇടതുവശത്ത് സൈഡ് സീറ്റിലിരുന്ന് ഗോപീകൃഷ്ണന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി. കാഴ്ചകള് കണ്ണില് നിന്നിറങ്ങിയോടുന്നു. പാട്ട് കേട്ടുകൊണ്ട് ബസ്റ്റോപ്പിലുണ്ടായിരുന്ന പയ്യന് അയളുടെ അരികില് വന്നിരുന്നു. ഗോപീകൃഷ്ണന് ഭാണ്ഡത്തില് പിടി മുറുക്കി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ധമുക്ക് ധം.... ധം... ധമുക്ക് ധം.... ധം...</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഹൊ! അസഹ്യം. പുറംകാഴ്ചകളുടെ ലോകത്ത് ചിന്തകളെ മറിച്ചിതേയുള്ളു. അപ്പോളേക്കും വരുന്നു, ഓരോന്നോര്മ്മപ്പെടുത്താന്. എങ്കിലും സ്വയമറിയാതെ അയാളുടെ വിരലുകള് ആ സംഗീതത്തിനൊത്ത് താളമിടാന് തുടങ്ങി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"ധധമ്മാ....."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പെട്ടെന്നൊരു വിളി. എവിടെ നിന്നാണ്? താനല്ലാതെ മറ്റാരും അങ്ങനെ വിളിക്കാറില്ലല്ലോ, സീതമ്മയെ.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">സീതമ്മ....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കറുപ്പിന് ഏഴും എട്ടുമല്ല അഴക്. മുന്നൂറ്ററുപത്തഞ്ചാണ്, തൊള്ളായിരത്തിപ്പതിനാറാണ്. ഒറ്റമുറിവീടിന്റെ വരാന്തയിലിരുന്ന് തന്റെ ഹാര്മ്മോണിയം നനഞ്ഞു പാടിയ എത്രയെത്ര രാഗങ്ങള്! കുഴല്ക്കിണറില് നിന്നും വെള്ളമെടുക്കാന് നടന്നു വരുന്ന സീതമ്മ. കോളനി...</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കോളനിയെന്നു പറഞ്ഞാല്? ലക്ഷംവീടെന്ന് പറയണം. ആസ്ബറ്റോസും മരത്തടിയും വച്ചുകെട്ടിപ്പണിത അറുപതോളം വീടുകളുണ്ടവിടെ. താമസിക്കുന്നവരെല്ലാം തമിഴന്മാരും തമിഴത്തികളും.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പ്രണയത്തിന് ഭാഷാഭേദമില്ലത്രെ. പ്രണയത്തിനു മാത്രമല്ല, സംഗീതത്തിനും. പണ്ടൊരിക്കല് ഏതോ തമിഴന് ചെക്കന്മാര് എവിടുന്നോ പഠിച്ചു വന്ന ഒരു പാട്ട് കൂട്ടം ചേര്ന്ന് പാടിയത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരക്ഷരം മനസ്സിലായില്ല, ഗോപീകൃഷ്ണന്.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"സോന് സോന് സോനരക്കനീയരക്കരീയരോം... സോന് സോന്..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോവന് പാട്ടാണെന്നോ മറ്റോ ആരൊക്കെയോ അഭിപ്രായം പറയുന്നതു കേട്ടു. ഏതു ഭാഷയായാലെന്ത്. ഗോപീകൃഷ്ണന് മറ്റൊരു പാട്ടും ഇത്രയേറെ ആസ്വദിച്ചു കേട്ടിട്ടില്ല, ജീവിതത്തില്.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അയാള് ആ പാട്ട് ഹാര്മ്മോണിയമെടുത്ത് വായിക്കാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"സാ... സാ... സാനീധനീ... സാനീധനീ ധധമാ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ധധമ്മ... ഛെ! വീണ്ടും ഇതെവിടെ നിന്നാണ് കേള്ക്കുന്നത്. ഗോപീകൃഷ്ണന് ഇടതുചെവി തന്റെ പക്കമിരുന്ന യുവാവിനു നേരെ വട്ടം പിടിച്ചു. ഗോപീകൃഷ്ണന് വലതുചെവിക്ക് കേള്വിക്കുറവുണ്ട്. കുറവല്ല, കേള്ക്കില്ല തന്നെ. ഇടതുചെവി പൊത്തിപ്പിടിച്ചാല് നിശ്ശബ്ദസുന്ദരസമൂഹമാണ് അയാള്ക്കു ചുറ്റും. സമാധാനം തേടാനുള്ള വഴികള്. പണ്ടാരമടങ്ങാന്, ചിന്ത ഏതെല്ലാം വഴിക്കാണ് പായുന്നത്!</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ശൈത്യകാലത്ത് അല്പം വൈകിയാണ് സീതമ്മ വെള്ളമെടുക്കാന് വരാറുള്ളത്. തന്റെ ഹാര്മ്മോണിയത്തില് നിന്ന് പ്രഭാതഭേരി പരന്നൊഴുകിയാലും വീണ്ടുമൊരു അഞ്ചു മിനിറ്റു കൂടെ കഴിഞ്ഞേ സീതമ്മ വരാറുള്ളു. പിന്നിയ പോളിസ്റ്റര് മുണ്ട് കഴുത്തിനു താഴോട്ട് ചുറ്റിയിട്ട്, പച്ച നിറത്തിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കുടവും പിടിച്ച്, ചൂളിച്ചൂളി...</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കുഴല്ക്കിണറിനടുത്ത് തന്റെ അവസരവും കാത്ത് അവള് നില്ക്കും. ഇടക്കിടെ ഹാര്മ്മോണിയം സരിഗമ പാടുന്ന എന്റെ വരാന്തയിലേക്ക് കണ്ണെറിഞ്ഞു കൊണ്ട്. താന് കണ്ണിറുക്കിക്കാണിക്കുമ്പോള് അവള് മുഖം കോട്ടും. എത്ര തവണ വൃത്തികെട്ട വായില്നോക്കികളെപ്പോലെ താനവളെ കണ്ണിറുക്കികാണിച്ചിരിക്കുന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഓര്ത്തപ്പോള് ഗോപീകൃഷ്ണന് ചിരി പൊട്ടി. ചെവിയില് ഇയര്ഫോണും തിരുകിയിരിക്കുന്ന യുവാവ് അയാളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഇവന്മാരുടെയൊക്കെ ചെവിക്കരുത്ത്. ചെവിക്കകത്ത് പാട്ട് പാടിത്തിമിര്ക്കുമ്പോളും ഇവനൊക്കെ എങ്ങനെ എന്റെ ചിരി കേള്ക്കുന്നു. ഗോപീകൃഷ്ണന് അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പുറത്തു നിന്ന് നല്ല മഞ്ഞുകാറ്റടിക്കുന്നുണ്ട്. ബസ്സിന്റെ ഷട്ടര് വലിച്ചു താഴ്ത്തിയിട്ടു കഴിഞ്ഞു, പലരും. ഗോപീകൃഷ്ണന് അങ്ങനെ ചെയ്യണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, അതോടെ പുറംകാഴ്ചകളുടെ മാസ്മരികലോകം കണ്ണിനെ വിട്ടകലും.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>പിന്നെ വീണ്ടും ചിന്തകളുടെ ലോകത്ത് താനൊറ്റക്കാവും, കരയേണ്ടി വരും. അതൊന്നും വയ്യ! തുറന്നു തന്നെ കിടക്കട്ടെ.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">തണുത്ത കാറ്റ് ബസ്സിന്റെ ജനല്പ്പാളിയിലൂടെ കടന്ന്, ഷര്ട്ടിന്റെ ഓരോ വിടവും നികത്തി നെഞ്ചിടിപ്പിനോട് പറ്റിച്ചേര്ന്നിരുന്നു. ’ഗുഡു ഗുഡു ഗുഡു.....’ ഗോപീകൃഷ്ണന് വിറക്കാന് തുടങ്ങി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗുഡു ഗുഡു ഗുഡു.....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">മഞ്ഞു നനയുന്ന പ്രഭാതങ്ങളില് കുഴല്ക്കിണറിനടുത്ത് ഊഴം കാത്തു നില്ക്കുന്ന സീതമ്മയെ തണുത്ത കാറ്റ് ഇതുപോലെ ഉമ്മ വച്ചിരുന്നത്... പല്ലുകള് കൂട്ടിയിടിക്കുമ്പോള് ഒരു സമാധാനത്തിനെന്ന പോലെ സീതമ്മ, പതിഞ്ഞ, അമര്ന്ന ശബ്ദത്തില് ഒച്ചയിട്ടുകൊണ്ടേയിരിക്കും.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"ധ...ധധ...ധധ...ധ...ധധ...ധ...."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോപീകൃഷ്ണന് അതു കേള്ക്കുമ്പോള് ചിരി പൊട്ടാറാണ് പതിവ്. അയാള് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഹാര്മ്മോണിയത്തിലെ ’ധ’ സ്വരം വായിക്കും.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ധധധ... ധധധ...ധധപാപാ.... ധാപസാസാ....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"പെണ്ണേ... സീതമ്മോ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കയ്യിലൊരു കുടവും പിടിച്ച് ഉമ്മറത്ത് കൂനിയിരുന്ന് മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തി നീട്ടി വിളിക്കും.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"വരേന് മൂത്തങ്കത്ത്യേ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">സീതമ്മക്ക് മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തി മൂത്തേങ്കത്തിയാണ്. കൂനിപ്പോലും ഇരുപതടി തികച്ചു നടക്കാന് മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തിക്ക് ആവില്ല. നേരം വെളുത്ത് വെളിച്ചപ്പെടാന് തുടങ്ങിയാലും അവരുടെ മകന്, പ്രകാശന്, കണ്ണു വെളുത്തിട്ടുണ്ടാവില്ല.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"പെണ്ണേ... സീതമ്മോ..." എന്ന വിളി കേട്ടാല് കൂടെത്തന്നെ ഗോപീകൃഷ്ണന് ഹാര്മ്മോണിയമെടുത്ത് വായിക്കും, മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തിയുടെ അതേ ഈണത്തില്.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"പാ.. പാ... ധധമാ...."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">സീതമ്മക്കറിയാം, ആ വിളി തന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണെന്ന്. പാവാടത്തുമ്പെടുത്ത് എളിയില് അമര്ത്തിക്കുത്തി, മുഖം കോട്ടി അവള് തിരിഞ്ഞു നടക്കും...</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോപീകൃഷ്ണന് പെട്ടെന്ന് നിയന്ത്രണം വിട്ട് മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. ഡ്രൈവര് ഏതോ പെണ്കുട്ടിയെ ചീത്ത പറയുന്നു. റോഡ് മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിച്ചു കാണില്ല, ആഞ്ഞു ചവിട്ടിയതാവണം. അടുത്തിരിക്കുന്ന പയ്യന് ഡ്രൈവറെപ്പറ്റിയും എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ട്. ഓരോരുത്തരും കുറ്റങ്ങള് മറ്റൊരാളുടെ മുതുകത്തിട്ട് തന്നത്താന് രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നു....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">താനോ...</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോപീകൃഷ്ണന് ഒരു നിമിഷം വല്ലാത്തൊരു വിമ്മിട്ടം അനുഭവപ്പെട്ടു. ഭാണ്ഡക്കെട്ടില് പിടി മുറുകി. നനവു വരുന്നുണ്ടോ, ചോരയുടെ? മണം വരുന്നുണ്ടോ, ചോരയുടെ? കഴുത്തില് തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന തോര്ത്തെടുത്ത് ഗോപീകൃഷ്ണന് ഭാണ്ഡക്കെട്ട് ഒന്നുകൂടി മൂടിയിട്ടു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പുറകില് നിന്നും കിലുങ്ങുന്ന ചിരിയൊച്ച കേള്ക്കുന്നുണ്ടോ? ഇന്നലെ രാത്രി സീതമ്മ കിലുങ്ങിക്കിലുങ്ങി തന്റെ മുറ്റത്ത് ഓടിക്കളിച്ചപ്പോളെന്ന പോലെ. മുറ്റമെന്നു പറയാമോ? അതു പൊതുവഴി തന്നെ. മുറ്റമുള്ള ഒരു വീടിനു വേണ്ടി ഗോപീകൃഷ്ണന് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു തെങ്ങും തെങ്ങിന്ചുവട്ടിലൊരു പടിയും. വൈകിട്ട് അതിനു മുകളിലിരുന്ന് ’ശ്രീഗണനാഥാ... സിന്ദൂ...രവര്ണ്ണാ...’ വായിക്കണം. ആഗ്രഹങ്ങള്!</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ആഗ്രഹങ്ങള്ക്ക് പരിധിയില്ലല്ലോ. ഉണ്ടെങ്കില് ആ ചിരി മാത്രം മോഹിച്ച തനിക്ക് വേറെ ചില ആഗ്രഹങ്ങളുണര്ന്നതെന്തേ!</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">വെളിച്ചമില്ലായിരുന്നു അപ്പോള്. ഓടിക്കളിച്ച് തളര്ന്ന സീതമ്മ മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തിയുടെ ഇറയത്തിരുന്നു. എനിക്കവളെ വീണ്ടും കാണണമെന്നും ചിരിപ്പിക്കണമെന്നും തോന്നിയത്... ഹാര്മ്മോണിയവും കൊണ്ട് ഞാനാ ഇറയത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നപ്പോള് അവള് പകച്ചു പോയത്... അകത്തു നിന്നു ശബ്ദമൊന്നുമില്ല. മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തി കിടന്നു കാണണം.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കൈകള് വിറക്കുന്നു. ചെവിക്കിരുവശവും ചൂടു പടരുന്നു. ആ പതിനാറു വയസ്സിന്റെ അരികു പൊട്ടിയ കാല്പാദം മുതല് കണ്ണിലേക്ക് വീണുമറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുടിനാരോളം ആണിന്റെ കരളു പൊള്ളിക്കുന്ന തീക്കനലാണ്. ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ നെഞ്ചില് ചൂടു നിറയാന് തുടങ്ങി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അയാള് സീതമ്മയുടെ കൈകള് കവര്ന്നു. അവള് എഴുന്നേറ്റോടാന് ഭാവിച്ചു. ഗോപീകൃഷ്ണന് മുറുക്കെപ്പിടിച്ച്, അവളെ തന്നോടു ചേര്ത്തു നിര്ത്തി. വിരലുകള് അവളുടെ കവിളിലൂടെയുഴിഞ്ഞു. ചെവിയും പിന്കഴുത്തും തലോടി. അയഞ്ഞു കിടന്ന ജാക്കറ്റിന്റെ ഹുക്കുകള് രണ്ടെണ്ണം വിടര്ത്തി. സീതമ്മ പകച്ചു. പക്ഷേ, അനങ്ങാനാവുന്നില്ല. ഒരു കാളിച്ച, കാലുകള് കെട്ടിയിട്ടതു പോലെ. പ്രായം തികയാത്ത ആ മുലഞെട്ടുകളില് അയാള് കടിച്ചു. സീതമ്മ വിയര്ത്തു. ഒരു ഞരക്കം വരാന്തയില് തങ്ങി. പാവാടയുടെ കെട്ടില് വിരലുകള് മുറുക്കിക്കൊണ്ട് ഗോപീകൃഷ്ണന് അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേര്ത്തമര്ത്തി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">രഹസ്യരാഗങ്ങള് നിറഞ്ഞ ഒരു ഹാര്മ്മോണിയമാണ് സ്ത്രീശരീരം. സ്വരങ്ങളോരോന്നായി അടര്ത്തിയെടുത്ത് വായിക്കണം. മനസ്സും ശരീരവും സംഗമിക്കുന്ന അമൂല്യരാഗം തേടി ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ വിരലുകള് ഓടിനടന്നു. ഭയവും പരിഭ്രമവും ഇടകലര്ന്ന് ഏകാഗ്രതയെ പിടിച്ചു വക്കുന്നു. രാഗങ്ങള് രചിക്കുന്നത് അവളാണ്, കൂമ്പിയ മിഴികളോടെ. ഗോപീകൃഷ്ണന് അസ്വസ്ഥനായി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"സീതമ്മേ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ആരാണ് വിളിച്ചത്! ഗോപീകൃഷ്ണന് കിടന്ന കിടപ്പില് നിശ്ചലനായി. സീതമ്മ ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റ് വസ്ത്രങ്ങള് വലിച്ചു നേരെയാക്കി. കറുകറാ ശബ്ദത്തില് ഇറയത്തേക്കുള്ള വാതില് തുറന്നു. മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തി നടന്നു വന്നു. ഇരുവരെയും മിഴിച്ചു നോക്കി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"സീതമ്മേ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">വിവശമായ ഒരു വിളി. പാതിയില് മുറിഞ്ഞു പോയ രാഗം. ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഉയര്ന്നു. മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തി തിരിഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"മൂത്തെരുങ്കൊല്ലത്ത്യേ..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ ശബ്ദം വിറച്ചു. മറുപടിയില്ല. ഹാര്മ്മോണിയം കയ്യിലെടുത്ത് അയാള് മെല്ലെ മുറിക്കകത്തേക്ക് കയറി. ഭയപ്പാടില് വിളറി സീതമ്മ ഇറയത്തെ ചുമരില് ചാരിനിന്നു. രണ്ടു നിമിഷം. മുറിക്കകത്തു നിന്നും വികൃതമായ ഒരു ശബ്ദം.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"ങ്... ഊം... മ്....!!!!"<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">ആ വരികളില് ഒളിച്ചിരുന്ന രാഗമെന്തെന്ന് സീതമ്മ ഊഹിച്ചെടുത്തപ്പോളേക്കും ചോരയിറ്റുന്ന ഹാര്മ്മോണിയവുമായി ഗോപീകൃഷ്ണന് മിന്നായം പോലെ ഇരുളില് മറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ബസ്സ് ഒരു പാലത്തിനു മുകളിലൂടെ ഒഴുകി നീങ്ങുകയാണ്. അടുത്തിരിക്കുന്ന യുവാവിന്റെ കൈ ഗോപീകൃഷ്ണന്റെ മടിയിലെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടിനോട് ചേര്ന്നിരിക്കുന്നു. അയാള് ആ കൈ തട്ടിമാറ്റി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"നിര്ത്തീ, ആളെറങ്ങാന്ണ്ട്... നിര്..."</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പാലത്തിനു മുകളിലൂടെ ഗോപീകൃഷ്ണന് നടന്നു. തിണ്ടിനു മുകളില് ആ ഭാണ്ഡക്കെട്ട് കയറ്റി വച്ച് അയാള് ചുറ്റും നോക്കി. പതിയെ താഴേക്ക് തള്ളിയിട്ടു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നിമിഷങ്ങള്....</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അപശബ്ദങ്ങളുടെ ഒരു വലിയ രാഗം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ച് ആ കെട്ട് മെല്ലെ വെള്ളത്തിനടിയിലേക്ക് താഴ്ന്നു മറഞ്ഞു. പ്രായം ചെന്ന ഒരു പത അവിടവിടെ ഓളം തീര്ത്ത്, മെല്ലെ ശാന്തമായി.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ഗോപീകൃഷ്ണന് നീട്ടി നിശ്വസിച്ചു. മെല്ലെ അടുത്ത ബസ്റ്റോപ്പ് ലക്ഷ്യം വച്ച് നടന്നു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">മഞ്ഞക്കണ്ണുകള് തുറന്നുപിടിച്ച് പാലം കടന്നു വന്ന ബസ്സിന് അയാള് കൈ കാണിച്ചു.</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"എങ്ങോട്ടാ?"</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">"മൈസൂര്..."<br /></span></p> <span style="font-size:12.0pt;font-family:Kartika;mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; color:black;mso-ansi-language:EN-US;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language: AR-SA">ദൂരെ, കോളനിയില് എഴുതപ്പെടാത്ത ഒരുപിടി രാഗങ്ങളുടെ അവസാനസാക്ഷിയായി സീതമ്മ കണ്ണുമിഴിച്ച് മൂത്തപെരുങ്കൊല്ലത്തിയുടെ ചതഞ്ഞ ശിരസ്സിന് കാവലിരുന്നു. </span>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-13158993995996155762009-04-07T19:41:00.000-07:002009-10-21T09:40:09.057-07:00ചരക്കിന്റെ ബ്ലോഗും കള്ളച്ചിരിയും!<p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">1. ചരക്കിന്റെ ബ്ലോഗ്</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">എന്താണ് / ആരാണ് ചരക്ക്?<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">വിപണികളില് വില്പനക്കു വച്ചിരിക്കുന്ന പലവക സാധനങ്ങളെ പൊതുവില് സൂചിപ്പിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന വാക്കാണ് ’ചരക്ക്’ എന്നാണ് ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്. പുറമേ, അംഗലാവണ്യം തുളുമ്പുന്ന മദാലസമണികളെ നോക്കി മുഴുവായില് വെള്ളമിറക്കുമ്പോളും ഞങ്ങളൊക്കെ അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോവാറുണ്ട്, ’ചരക്കെടാ, ചരക്ക്’ എന്ന്.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">മുടിയും താടിയും നരച്ച്, കണ്ണട വച്ച്, മന്ദം മന്ദം നടന്നു നീങ്ങുന്ന ഒരു വയൊവൃദ്ധനെ ചരക്കെന്നു വിളിക്കാമോ? ചെറുപ്പക്കാരനായിരുന്നെങ്കില് പെണ്ണുങ്ങള്ക്കൊരു കൈ ദ്വയാര്ത്ഥത്തിലെങ്കിലും പ്രയോഗിക്കാമായിരുന്നു എന്നായിരിക്കും നിങ്ങള് പറഞ്ഞത്. ചില പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളില് പക്ഷേ, വിളിച്ചു പോകും.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ഇലക്ഷന് വിപണിയില് ബി.ജെ.പി വില്പനക്കു വച്ചിരിക്കുന്ന ചരക്കാണ് അദ്വാനിയെന്ന് ഇന്ത്യയിലെ ഭൂരിപക്ഷം ഇന്റര്നെറ്റ് ഉപയോക്താക്കളും മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മലയാളം മീഡിയ സ്ട്രീം ചെയ്തു കാണിക്കുന്ന കുഞ്ഞു വെബ്സൈറ്റുകള് മുതല് മലയാളത്തില് ഏറ്റവും കൂടുതല് വായനക്കാരുണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന മലയാളമനോരമയില് വരെ ഗൂഗിളിന്റെ ആഡ്സെന്സ് എന്ന മണിവാതില് തള്ളിത്തുറന്ന് അദ്വാനി എന്ന പ്രധാനമന്ത്രിസ്ഥാനാര്ത്ഥിയുടെ പരസ്യം പല വലിപ്പത്തിലും നിറത്തിലും പുഞ്ചിരി തൂകുകയാണ്. <br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none">സാമ്പിള്സ് ചുവടെ:<br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UkingtHyM8BUyXpnfQx7MQ4B3eDNIp-tLF4Au9mSUMK4ssfFi8O7ghyphenhyphen3NBoNZsBD_n5lCZaORgtmAc3k_EpsCKNej33yNB6L7COu6IxzpQJLr6Y1-KfUke6HiHOvYYNoDlilOS7-WpWd/s1600-h/adv_2.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6UkingtHyM8BUyXpnfQx7MQ4B3eDNIp-tLF4Au9mSUMK4ssfFi8O7ghyphenhyphen3NBoNZsBD_n5lCZaORgtmAc3k_EpsCKNej33yNB6L7COu6IxzpQJLr6Y1-KfUke6HiHOvYYNoDlilOS7-WpWd/s320/adv_2.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322147743604615890" style="cursor: pointer; width: 166px; height: 259px; " /></a><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdPEoOG6FV2FPic7W3D7ruXu99Rm7u5l0SakyBGlS-G_vsOhTC2Qz8uljf0fgcNBcbJxmmkByYmn6Zu83wOQbevRx5L3fBWqx_7TM2HnE5BO-iMdVser0WkywMM3JWMQMjwK3Bwa1Peh-I/s1600-h/adv_4.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdPEoOG6FV2FPic7W3D7ruXu99Rm7u5l0SakyBGlS-G_vsOhTC2Qz8uljf0fgcNBcbJxmmkByYmn6Zu83wOQbevRx5L3fBWqx_7TM2HnE5BO-iMdVser0WkywMM3JWMQMjwK3Bwa1Peh-I/s320/adv_4.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322147744772112450" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 122px; " /></a><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdabn2JKEV-AMB6LHPLEO4m5EcbmSwEPFOsmyRsApedsDx-cpYr77ms9JRmYe2PXekr-LkzuNrIXVKdZpB3KgSUh1bLu-SPaY4FtIyCAKGgd329dvFetCJmEy3Hxsb9dXwhg56UbtvNOEY/s1600-h/adv_adv.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdabn2JKEV-AMB6LHPLEO4m5EcbmSwEPFOsmyRsApedsDx-cpYr77ms9JRmYe2PXekr-LkzuNrIXVKdZpB3KgSUh1bLu-SPaY4FtIyCAKGgd329dvFetCJmEy3Hxsb9dXwhg56UbtvNOEY/s320/adv_adv.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322147748170723618" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 95px; " /></a><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiwJv727_vpF5Ewkuh6i27u0_835_IZhrFRCIKzo509M3EoF28JTZMzH_OOETV8xBMwJkOA-wpZq43cmnWtUPksvbavtH7WE6yJojfsfq8KMYJp-uzkNy4AGAJBEzXrxixiU39ab40jeV/s1600-h/bl8.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiwJv727_vpF5Ewkuh6i27u0_835_IZhrFRCIKzo509M3EoF28JTZMzH_OOETV8xBMwJkOA-wpZq43cmnWtUPksvbavtH7WE6yJojfsfq8KMYJp-uzkNy4AGAJBEzXrxixiU39ab40jeV/s320/bl8.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322147747949620354" style="cursor: pointer; width: 267px; height: 272px; " /></a><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsfSG19MFCC-O6hsW9n95Bd0AfDQD3c4b5ix0A0qCYCdUdAC5jt4gkgU__9fcb-Ol36ISxiFNnTaASIBaKaA9ev3hhqs_bkGRWgiEdiZKJCVvCcypfqbg18j5tKSi2Pdtk-IYY-uFx4Cqk/s1600-h/adv_5.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsfSG19MFCC-O6hsW9n95Bd0AfDQD3c4b5ix0A0qCYCdUdAC5jt4gkgU__9fcb-Ol36ISxiFNnTaASIBaKaA9ev3hhqs_bkGRWgiEdiZKJCVvCcypfqbg18j5tKSi2Pdtk-IYY-uFx4Cqk/s320/adv_5.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322147751769323954" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 93px; " /></a><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ADVആനി (ADVani) എന്നതിന്റെ പരം പൊരുള് ഇപ്പോളല്ലേ പിടി കിട്ടുന്നത്!<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ഗൂഗിള് ആഡ്വേഡ്സ്, സൈറ്റ് ഉള്ളടക്കത്തിനൊപ്പം, കൊടുക്കുന്ന തുകയുടെ അളവുതൂക്കം കൂടെ കണക്കു കൂട്ടിയാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് എന്നാണ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ’ഇന്ഡ്യ’ എന്ന കീവേഡ് വരുന്ന സൈറ്റുകളിലെല്ലാം ആഡ്വേഡ്സ് വാതില് തള്ളിത്തുറന്ന് എല്. കെ. അദ്വാനി ചിരിച്ചു നില്ക്കണമെങ്കില് ’ഇന്ഡ്യ’ എന്ന പദത്തിന് അവരെത്ര മാത്രം വിലയിട്ടു കാണുമെന്ന് നമുക്ക് ചുമ്മാ ഇരുന്നൊന്ന് ഊഹിച്ചു ബോധം കെടാം?<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">മുംബൈ ആക്രമണത്തിന്റെ കുലുക്കത്തില് വിറച്ചു പോയ ഉപരിവര്ഗത്തിന്റെ വോട്ടുകള്ക്കു വേണ്ടിയുള്ള വലയാണ് ബിജെപി ഇന്റര്നെറ്റിലാകെ വീശിയിരിക്കുന്നത്. ഇന്നു വരെ ഒരു വോട്ടര് ഐഡിയോ റേഷന് കാര്ഡോ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ലാത്ത, ഇലക്ഷന് ദിവസങ്ങളില് അവധിയെടുത്ത് പബ്ബുകളിലും സ്റ്റാര് ഹോട്ടലുകളിലും വിനോദസഞ്ചാരകേന്ദ്രങ്ങളിലും ഉല്ലാസം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗം ജനത ഇത്തവണ പോളിങ് ബൂത്തുകളില് വെയിലു കൊണ്ട് ക്യൂ നില്ക്കുമെന്ന് നാമെല്ലാം പ്രതീക്ഷിച്ചേ മതിയാവൂ. വെറുതെയല്ലല്ലോ, വിരണ്ടു പോയതു കൊണ്ടല്ലേ? സര്ക്കാറിനെക്കൊണ്ട് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ആവശ്യം നമുക്കുമുണ്ടെന്ന് ഇപ്പോളല്ലേ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്!<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">കൌതുകം മൂത്ത് ഞാന് ആ പരസ്യത്തിലൊന്ന് അമര്ത്തി ഞെക്കി നോക്കി. lkadvani.in എന്ന വെബ് വിലാസത്തിലേക്ക് ബ്രൌസര് പാഞ്ഞു. ലോഡാവാന് ഒരുപാടു സമയമെടുത്തു എന്നത് നേര്. ഇന്ത്യയെ റീലോഡ് ചെയ്യാന് പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഇവര് അതിന് എന്തു സമയമെടുത്തേക്കുമെന്ന് വെറുതെ ഒരു കൌതുകമുണരുന്നു.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">അദ്വാനിയുടെ സൈറ്റിന് ഒരു സബ്-ഡൊമൈന് ഉണ്ട്. അത് ബ്ലോഗിന്റേതാണ്. ഇന്നു വരെ എട്ട് പോസ്റ്റുകളുണ്ട്. മാര്ച്ച് പതിനാറിനാണ് അവസാനത്തെ പോസ്റ്റ്, സ്ത്രീശാക്തീകരണത്തെക്കുറിച്ച്. ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിയത് ജനുവരിയില്. ഇത്രയും കാലം മിണ്ടാതെയിരുന്ന് പൊടുന്നനെ ഒരു ഡൊമൈന് റെജിസ്റ്റര് ചെയ്ത് ഏപ്രിലാവുമ്പോളേക്ക് പോസ്റ്റുകള് തട്ടിക്കൂട്ടിയ നടപടിയുടെ പൊരുളാലോചിക്കാന് പെരുത്ത ബുദ്ധിയൊന്നും വേണ്ടാ, ഞമ്മന്റെ ഇന്ത്യയില് എലക്ഷന്! ആദ്യ പോസ്റ്റില് തന്നെ അദ്ദേഹം നയം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട് - I am excited by the idea of using the Internet as a platform for political communication and, especially, for election campaign.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">അദ്വാനിയുടെ കുട്ടിക്കാലവും ജീവിതവുമൊക്കെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നത് ഫസ്റ്റ് പേഴ്സണ് നരേഷനിലാണ്. എഴുതിയത് പുള്ളിയാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഇവിടെ പ്രസക്തിയുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. തന്റെ ബ്ലോഗെഴുതുന്നത് താന് തന്നെയാണെന്ന് തെളിയിക്കാന് വേണ്ടി മോഹന്ലാലിന് അതൊരു പായ പേപ്പറിലെഴുതി സ്കാന് ചെയ്ത് പബ്ലിഷേണ്ടി വന്നു. അദ്വാനിക്ക് അതിനൊന്നും സമയം കാണില്ല.</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">2. കള്ളച്ചിരി</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">അനുഗ്രഹമാണ് ചിരി. ഒരു മനുഷ്യന് ഏറ്റവും മനോഹരനായി കാണപ്പെടുന്നത് മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ ചിരി വിടരുമ്പോളാണ്. ചിരി വിപണനത്തിനു വക്കുമ്പോളോ?<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ഇലക്ഷന് സമയത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതല് പ്രചാരത്തിലുള്ള പ്രൊമോഷന് ടൂള് ഒരു പക്ഷേ ചിരിയായിരിക്കും. കോമഡി പരിപാടികളിലും മറ്റുമെല്ലാം രാഷ്ട്രീയക്കാരനെ അളന്നു കാണിക്കുന്ന കോലാണ് ചിരി. നാടു നീളെ പോസ്റ്ററിലും ബാനറിലും നോട്ടീസുകളിലും തിണ്ടുകളിലും പൊതു കക്കൂസിലും മൂത്രപ്പുരകളിലുമെല്ലാം നാറ്റം പടര്ത്തുന്ന ചിരി കണ്ടാല്, നമുക്ക് കരച്ചിലാണ് വരിക. </span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">മിക്കവരുടെയും ചിരി ഒറ്റനോട്ടത്തില് തന്നെ കള്ളച്ചിരി (ചിരിക്കാന് വേണ്ടിയുള്ള ചിരി)യാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് സൈക്കോളജിയില് ബിരുദമൊന്നും ആവശ്യമില്ല. കെട്ടി വച്ച ചിരിക്കു പിന്നില് മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിഗൂഢതയാണ് കൂടുതല് വ്യക്തമായി കാണാന് കഴിയുന്നത്. ചിരി പരസ്യമാക്കുന്നതില് ഒരു പക്ഷേ കോണ്ഗ്രസ്സുകാര് തന്നെയാണ് മുന്നില്. </span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">പഴയ കാലത്തെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് നേതാക്കള് വല്ലാതെ ചിരിക്കാറില്ലായിരുന്നു. ഇ എം എസ്സിന്റെ ചിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോ, നായനാരുടെ ചിരിക്കുന്ന ജീവിതം തുടങ്ങി അപവാദങ്ങള് പലതുമില്ലെന്നല്ല. ഇന്നും തലമുതിര്ന്ന നേതാക്കള് കാമ്പെയ്നുകളില് ചിരിക്കുന്നത് കുറവാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്. വളരുന്ന കുട്ടിനേതാക്കള് എതിരാളികളെ കടത്തി വെട്ടുന്ന സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിരി വരെ പരിശീലിച്ചു കഴിഞ്ഞു. </span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">3. ഞാനും താനുമൊക്കെ?</span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ഇലക്ഷന് രാഷ്ട്രീയക്കാര്ക്ക് പരീക്ഷക്കാലമാണ്. തന്നെ, അല്ലെങ്കില് തന്റെ പ്രസ്ഥാനത്തെ എങ്ങനെ ജനങ്ങള്ക്കിടയില് വിറ്റഴിക്കാം എന്നതിന് തന്ത്രങ്ങള് മെനയാനുള്ള കാലം. ഇലക്ഷനു ശേഷം സ്കൂളടച്ചതു പോലെയാണ് സ്ഥിതി. ഫലം കാത്തിരിക്കുന്നതിന്റെ മുഷിവും ആസ്വാസ്ഥ്യവും ടെന്ഷനും. ഫലം വന്നാല് വീണ്തും കാമ്പസ്സ് തുറന്നതു പോലെ. കണക്കു പറഞ്ഞും കളിച്ചും ചിരിച്ചും കയ്യിട്ടു വാരിയും തല്ലു കൂടിയും കസേര വലിച്ചും കിടത്തിയുമെല്ലാം സമയമങ്ങനെ ’ഗുമഗുമാ’ന്ന് നൂറേ നൂറില് പായും. <br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">നമുക്കിതൊക്കെ കണ്ടും വായിച്ചും രസിക്കാമല്ലോ.<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ഇലക്ഷന് പ്രചാരണങ്ങള് മൈക്ക് സെറ്റില് നിന്നും ജീപ്പില് നിന്ന് പാറി വീഴുന്ന നോട്ടീസുകളില് നിന്നുമൊക്കെ ഏറെ മുമ്പോട്ടു പോയിരിക്കുന്നു. മദ്യവും മയക്കുമരുന്നും ഗാന്ധിത്തലയുള്ള കറന്സികളും വിജയത്തിന്റെ നിര്ണ്ണായക പങ്കാളികളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ജയിക്കുന്നവന്റെ മടിക്കെട്ടുകള് ലക്ഷങ്ങളില് നിന്ന് കോടികളുടെ കളിസ്ഥലങ്ങളായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അന്നും ഇന്നും എന്നും പോളിങ് ബൂത്തുകളില് മണിക്കൂറുകള് വരി നിന്ന് വിയര്പ്പിറ്റിച്ചു കളഞ്ഞ് ജനനായകര്ക്ക് വോട്ടു ചെയ്യുന്ന കഴുതകള് ഭാണ്ഡക്കെട്ടുകള് ചുമന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. </span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">അനുബന്ധം:</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">ചരക്കുകള് (Commodities) ലോകത്തു നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വിപണികളിലേക്കെത്തുന്ന ചരക്കുകളിലെല്ലാം ബ്രാന്ഡ് മുദ്ര പതിയുകയും അവ ഉത്പന്നകളായി (Products) ഉടുപ്പു മാറ്റിയെത്തുകയും ചെയ്യുന്നതോടെ ’ചരക്ക്’ എന്ന വാക്ക് നമ്മുടെ ചരക്കു പെണ്മണികള്ക്ക് വേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞു വക്കേണ്ടി വരുമോ എന്നതായിരിക്കും പിറക്കാനിരിക്കുന്ന ഉണ്ണിക്കാലങ്ങളെയോര്ത്ത് ഞാന് ബാക്കി വക്കുന്ന ആശങ്ക!</span></p><p></p>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-66371129099893730212009-04-05T20:09:00.000-07:002009-10-21T09:00:55.976-07:00തവിക 2: മാമ്പഴമാ മാമ്പഴം...<p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അങ്കണത്തൈമാവിന്നീയംബരത്തോളം പൊങ്ങീ</span></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പൊന്മലരൊടിക്കുവാനുണ്ണിക്കയ്യെത്താതായി,</span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അമ്മതന് കണ്ണുപ്പോലും പിഞ്ചുമണ്തരി തൊട്ടു<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പൊന്മകനെഴുന്നേറ്റു കണ്മിഴിച്ചെങ്ങും നോക്കി. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പാതിയും തുറന്നിട്ട വാതിലിന് പൊളി കാറ്റില്<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">വേദന വിങ്ങിത്തെല്ലു കരഞ്ഞു വിളിക്കവേ,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കാതരമിഴിയോടെ കയറും കുഞ്ഞോമലിന്<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പാദപങ്കജം പതിച്ചാ ഗൃഹം വിലക്ഷമായ്.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അമ്മയെക്കാണാന് കൊതിച്ചുന്മദം പിടഞ്ഞെത്തീ,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">തന്മിഴിക്കോണില് സ്നേഹം കടലായ് പതഞ്ഞാര്ത്തു,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പിഞ്ചുകൈക്കുമ്പിള് പിണച്ചുള്ളിലായൊളിപ്പിച്ച<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">ചെമ്പനീര് മാവിന്പഴം നീട്ടി ഞാന് കയറുമ്പോള്,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പൂവാലനണ്ണാര്ക്കണ്ണനോടിവന്നിരിക്കുന്നൂ,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">പൂമുഖപ്പടി നിറഞ്ഞോര്മ്മകള് വിതുമ്പുന്നൂ,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നിശ്ചലമുറഞ്ഞു പോം കാല്വിരല്ത്തുമ്പില് നിന്നും<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">വിസ്മയം പടര്ന്നുടലില പോല് വിറക്കുന്നൂ,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">അമ്മയെക്കാണാന് വന്നതാണു ഞാന്, നാടന് മാവില്<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">കല്ലെറിഞ്ഞൊടിച്ചിട്ട നാട്ടുമാമ്പഴം നല്കാന്,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">സങ്കടം വേണ്ടെന്നുര ചെയ്യുവാ,നുണ്ണിക്കുറു-<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">മ്പിമ്മിണിയുള്ളോര്ക്കു നീ അമ്മയെന്നറിയിക്കാന്!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നിശ്ചയം മലയാളം നെഞ്ചിലേറ്റുന്നൂ നിന്റെ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നിത്യനിര്മ്മലസ്നേഹം, ഇറ്റു കണ്നിറവോടെ!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">നിസ്തുലമാതൃസ്നേഹമുള്പ്പൂവില് പ്രതിഷ്ഠിച്ചോ-<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span style="font-family:Kartika;color:black">രുത്തമ കവേ നിന്റെ കാല്ക്കലെന് നമോവാകം.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">*********************</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട മാമ്പഴമേതാണ്?</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">നാട്ടുമാങ്ങ, ഗോമാങ്ങ, കിളിച്ചുണ്ടന് മാമ്പഴം, സേലം, മല്ഗോവന് തുടങ്ങി പലതര്ം മാമ്പഴങ്ങളും വാങ്ങിയും ഒടിച്ചും എറിഞ്ഞിട്ടും ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, വൈലോപ്പിള്ളിയുടെ മാമ്പഴത്തെ മലയാളി ചുമന്നത് പൊതിക്കെട്ടുകളിലും പ്ലാസ്റ്റിക്ക്<span style="mso-spacerun:yes"> </span>കവറുകളിലും കൂടകളിലുമല്ല, ഹൃദയത്തിലാണ്. കണ്ണൊന്നു തുടക്കാതെ ഇന്നു വരെ വായിച്ചു പൂര്ത്തിയാക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, ആ കവിത.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">"ഉണ്ണിക്കയ്ക്കെടുക്കുവാനുണ്ണിവായ്ക്കുണ്ണാന് വേണ്ടി..." എന്ന വരിയില് തുടങ്ങുന്ന ഗദ്ഗദം "വരിക കണ്ണാല് കാണാന് വയ്യാത്തൊരെന് കണ്ണനേ, തരസാ നുകര്ന്നാലും തായ തന് നൈവേദ്യം നീ..." എന്നിടത്തെത്തുമ്പോഴേക്ക്, ഓരോ വായനയിലും കാഴ്ചയെ മറച്ച് കണ്ണീര് ഇരുവശങ്ങളിലേക്കുമൊഴുകിത്തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു അത്.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">കണ്ടവന് അച്ചിയെ മറക്കുന്ന കൊച്ചി പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യത്തെ യാത്രയാണ്. മനസ്സിനെ ത്രസിപ്പിച്ചത് പക്ഷേ അതല്ല, വൈലോപ്പിള്ളി തറവാട് കാണാന് പോകുന്നു എന്ന അവിശ്വസനീയമായ സത്യമാണ്.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">മേലേ പറമ്പിലെ നാട്ടുമാവിന് കല്ലെറിഞ്ഞ് ഒരു ഇളംപഴുപ്പുള്ള മാമ്പഴം വീഴ്ത്തി പൊതിഞ്ഞെടുത്തു. ആ അമ്മക്കു വേണ്ടി, ഉണ്ണിക്കിടാവിനു വേണ്ടി, കവിക്കു വേണ്ടി സമര്പ്പിക്കണം എന്നായിരുന്നു കുഞ്ഞുമനസ്സിലെ ആഗ്രഹം.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">വൈലോപ്പിള്ളിത്തറവാടിന്റെ പടി കടന്നപ്പോള് കാല് വിറച്ചു. മുറ്റം നടന്നു കയറുമ്പോള്, വലതു വശത്ത് ആകാശം മുട്ടെ ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ഒരു മാവ്.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">"കണ്ടില്ലേ, അതാണ് ആ അങ്കണത്തൈമാവ്."</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">വേഷ്ടിയുടുത്ത് നരച്ച മുടിയുള്ള ഒരു സ്ത്രീ (കവിയുടെ അടുത്ത ബന്ധുവാണെന്ന് ആരോ പരിചയപ്പെടുത്തി). എന്നും മനസ്സില് സൂക്ഷിക്കാന് പാകത്തിന് ഒരു പിടി ഓര്മ്മകള് സമ്മാനിച്ച ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്... കവികള്... കവിതകള്...</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">ഇറങ്ങാന് നേരത്ത് ആ സ്ത്രീ ഉമ്മറപ്പടിയിറങ്ങി വന്ന് എന്റെ തോളില് തട്ടി.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">"കുട്ടി കണ്ടിട്ടുണ്ടോ, ശ്രീധരന് മേന്നെ?"</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">"ഇല്ല."</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ആ അമ്മയെ, പിഞ്ചുമകനെ, ഈ തൈമാവിനെ, പൂങ്കുലയെ, കനിഞ്ഞിട്ട മാമ്പഴത്തെ.... എല്ലാം...</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">കയ്യിലുള്ള മാമ്പഴം സമ്മാനിക്കാമെന്നു കരുതി പ്ലാസ്റ്റിക്ക് സഞ്ചിയില് പരതി. ഒരുപാടു പേര്, പുറത്തെടുക്കാന് ജാള്യം. എടുത്തില്ല.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">വൈലോപ്പിള്ളിത്തറവാടു സന്ദര്ശിച്ച ആ മാങ്ങ പഴുപ്പിച്ചു. കടിച്ചൂമ്പി നുണഞ്ഞു, ആര്ക്കും പങ്കു വക്കാതെ. അണ്ടി മുറ്റത്ത് മൂലയില് കുഴിച്ചിട്ടു. ഇരിക്കട്ടെ, ഒരു തൈമാവ് ഈയങ്കണത്തിലും.</span><br /></p> <p class="MsoNormal" style="mso-pagination:none;mso-layout-grid-align:none; text-autospace:none"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Kartika; ">അതു മുളച്ചില്ല.</span><br /></p>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-33782108211063638982009-04-02T20:33:00.000-07:002009-10-21T09:40:42.410-07:00യുദ്ധക്കളം തീര്ത്ത ചക്ക!"ജീവിതത്തില് ഒഴിച്ചു കൂടാന് കഴിയാത്തതായി വല്ലതുമുണ്ടോ?"<br /><br />സ്വയം ഒരു ചോദ്യം പോസ് ചെയ്യുകയാണ്. ഫിലോസഫി പറഞ്ഞ് ശൂന്യതയിലേക്കെത്തിക്കാമെങ്കിലും നിലവിലെ സാഹചര്യത്തില് എനിക്ക് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത പലതുമുണ്ട്. അതിലൊരു പ്രമുഖ സ്ഥാനം ചക്കക്കു വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു. കുഞ്ഞുനാള് മുതലിന്നേ വരെ ഒരു ചക്കക്കാലത്തും അത്താഴം മറ്റൊന്നാവുക പതിവില്ല. വള്ളിനിക്കര് പ്രായത്തില് മഴക്കാലത്ത് ചക്കച്ചുള പൊളിച്ചു തിന്നുമ്പോള് കിട്ടുന്ന മുളച്ച കുരുവെടുത്ത് പല നാടന് നായ്ക്കളെയും ഉന്നം വച്ചത് നായക്കും കോഴിക്കും കൊള്ളാതെ പറമ്പിന്റെ മൂലയില് ചെന്നു വീണു മുളച്ചിരുന്നതു കൊണ്ട് ഇന്നും മുട്ടില്ലാതെ ചക്ക തിന്നു ജീവിക്കാം.<br /><br />കര്ണ്ണാടകയില് മൂര്ച്ചയുള്ള കത്തികൊണ്ട് മൂന്നു രൂപക്ക് ചുള ചൂഴ്ന്നു വില്ക്കുന്നവരുടെ അടുത്തു ചെന്ന് ’ചക്ക ചെന്നാഗിദ്ദിയാ?’ എന്നു ചോദിച്ചാല് അതേ കത്തിയെടുത്ത് ചോദിക്കുന്നവന്റെ നാക്കരിയാനും സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. ഏതാണ്ടതേ പോലെ ഉച്ചരിക്കുന്ന ഒരു വാക്കിന് ഇവിടെ ഹിജഡ എന്നാണര്ത്ഥം.<br /><br />ഒരു പഴയ ചക്കക്കാലത്തേക്ക്....<br /><br />കുറേ വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ്, ഒരു ഫെബ്രുവരി മാസം തുടങ്ങിക്കാണണം. നാടു മുഴുവനുള്ള പ്ലാവിന്മേലും കണ്ണു പരതിയാണ് നടപ്പ്. കല്ലെറിഞ്ഞാല് വീഴാനിതു മാങ്ങയല്ലല്ലോ. കണ്ണെറിഞ്ഞു വീഴ്ത്തണം, തരം പോലെ എന്നാണ് ആലോചന. ചക്ക തിന്നിട്ട് ഏതാണ്ട് കൊല്ലമൊന്നാവാറായി. കൊതി മൂത്ത് നോട്ടുപുസ്തകത്തിലൊക്കെ ചക്കച്ചുളയുടെ പടം വരെ വരച്ചു വക്കാന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വളര്ന്നു വരുന്ന പ്ലാവിന്തയ്യോടൊക്കെ അപാരമായ സ്നേഹം വര്ദ്ധിച്ച് തെങ്ങിനിടാന് വച്ച ചാണകവും അഞ്ചാറു കുടം വെള്ളവുമൊക്കെ മൂത്ത പ്ലാവിന്റെ ചുവട്ടില് കൊണ്ടൊഴിച്ച് നടക്കുന്ന കാലം. അപ്പോഴാണ് അതു കാഴ്ചയില് പെട്ടത്. താഴേ പറമ്പിലെ പ്ലാവിലെ ഏതാണ്ട് മുകളിലത്തെ ചില്ലയില് ഒരു മൂത്ത ചക്ക.<br /><br />ആ കൊല്ലത്തെ ആദ്യത്തെ മൂത്ത ചക്ക!<br /><br />ഏതാണ്ട് പത്തുപന്ത്രണ്ട് മെയിന് ചില്ലകളുള്ള പ്ലാവിന്റെ മുകളിലെങ്ങാണ്ടാണിതിന്റെ കിടപ്പ്. ഉയരമൊക്കെ കണ്ടാല് ഇച്ചിരി പേടി തോന്നും.<br /><br />വായില് പടര്ന്നൊലിച്ച വെള്ളം തുളുമ്പി ഒഴിഞ്ഞ കുടമൊക്കെ ഏതാണ്ട് നിറയുമെന്ന അവസ്ഥയിലായി. പണ്ടൊക്കെ ചറപറാന്നു പാഞ്ഞു കേറിയിരുന്ന പ്ലാവാണ്. ഇപ്പോ വണ്ണമൊക്കെ വച്ച് പഴയതു പോലെ തൊലി പ്ലാവിലുരച്ചു കളയാനുള്ള ആരോഗ്യവും മാനസികാവസ്ഥയുമൊക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.<br /><br />വിട്ടു കൊടുക്കാന് മനസ്സു വരുന്നില്ല. രണ്ടും കല്പ്പിച്ച്, മുണ്ടും മുറുക്കിയുടുത്ത്, ടീഷര്ട്ടിനു മീതെ കട്ടിയുള്ള രണ്ടു ഷര്ട്ടും വലിച്ചു കേറ്റി (നെഞ്ഞത്തെ തൊലിയെങ്കിലും സേഫ് ഗാര്ഡ് ചെയ്യണ്ടേ) മെല്ലെ നടന്നു. കവുങ്ങിന്തോലു വച്ചു കെട്ടിയ തളപ്പിട്ട് നാലു വരി കയറി. ആദ്യത്തെ ചില്ലയില് പിടിച്ചപ്പോള് തന്നെ ഒരു ശ്വാസതടസ്സം. കഷ്ടപ്പെട്ട് ഒരു ചില്ല കൂടി വലിഞ്ഞു കയറി. മുകളിലേക്കു നോക്കി. ചക്കയിരുന്നു മിന്നുന്നു.<br /><br />ഏതാണ്ട് സിംഹത്താനെ ഇരതേടാന് പോയ കുറുക്കന്റേതു പോലെയായി എന്റെ ഭാവം. മുകളിലേക്കു പോകാനൊരു വഴി കാണുന്നില്ല. അടുത്ത ചില്ല കിടക്കുന്നത് രണ്ടാള് പൊക്കത്തിലാണ്. ഒരു ചില്ല കിട്ടിയ ആശ്വാസത്തില് കാലില്ക്കിടന്ന തളപ്പൊക്കെ ഊരി താഴോട്ടിടുകയും ചെയ്തു.<br /><br />വേണ്ട! ഭാഗ്യമുണ്ടെങ്കില് കൊക്കയിട്ട് ചക്ക വീഴ്ത്തി ഒരു അമ്പതു കൊല്ലം കൂടി ജീവിക്കണമെന്നുണ്ട്. എങ്ങാന് മോളീന്ന് താഴെപ്പോയാല് ’ചക്കയിടാന് പോയി ചത്തു വീണവന്’ എന്ന പേരു വീട്ടുകാരു കേള്ക്കേണ്ടി വരും. പതിയെ ഇറങ്ങാന് വേണ്ടി താഴത്തെ ചില്ലയിലേക്ക് കാലു നീട്ടി.<br /><br />ഈ കൊമ്പ് നേരത്തേതിലും താഴ്ന്നു പോയോ? നട കീറുന്ന പോസായിട്ടു പോലും കാല് മറ്റേ ചില്ലയിലേക്കെത്തുന്നില്ല. വെപ്രാളത്തിനിടയില് അവിടവിടെ പുളിയുറുമ്പും പാഞ്ഞു കേറിത്തുടങ്ങി. ഒന്നുരണ്ടെണ്ണം കിട്ടിയ തരത്തിന് കടിക്കുന്നു. കയ്യെടുത്ത് നുള്ളിക്കളയണമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിലും വിരലൊന്നനക്കാന് പോലും ധൈര്യം കിട്ടുന്നില്ല. കണ്ണിലൂടെ കുറേശ്ശെ വെള്ളം തുളുമ്പിത്തുടങ്ങി (നശിച്ച പൊടി, പൊടി!!).<br /><br />ഞാന് വളര്ന്നതു കൊണ്ടോ, എന്നോടൊപ്പം എന്നേക്കാള് പ്ലാവു വളര്ന്നതു കൊണ്ടോ എന്നറിയില്ല, വലിയ പ്ലാവൊക്കെ കാണുമ്പോള് കയ്യും കാലുമൊക്കെ ഒരു വിറയലാണ്. ആരെങ്കിലും വന്ന് ഏണിയിട്ടു തരുന്നതു വരെ ഇറങ്ങാന് കഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ രണ്ടും കല്പ്പിച്ച് ചാടാന് തീരുമാനിച്ചു. ഏറിയാലൊരു കൈ, അല്ലെങ്കിലൊരു കാല്! ചാടി! ഭാഗ്യവശാല് രണ്ടു ദിവസം മുടന്തേണ്ടി വന്നതൊഴിച്ചാല് കാര്യമായൊന്നും സംഭവിച്ചില്ല.<br /><br />മരം കയറാനറിയാവുന്ന ഒരു പങ്കുകച്ചവടക്കാരനു വേണ്ടിയുള്ള അന്വേഷണം ചെന്ന് നിന്നത് കുഞ്ഞച്ചനിലാണ്.<br /><br />"ങും... ചക്കയുടെ പകുതിയും അമ്പതു രൂപയും."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് നയം വ്യക്തമാക്കി. ദ്രോഹീ, കൂലി വരെ ചോദിക്കുന്നു. ഒരു നാലു ചുളക്ക് തീരുമെന്നു കരുതിയ പ്രശ്നമാണ്. പക്ഷേ, കൊതി മനസ്സില് കിടന്ന് ദുര്ബുദ്ധി പറഞ്ഞു തരുന്നു.<br /><br />"അമ്പതെങ്കില് അമ്പത്, ബാ."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് അരയും തലയും മുറുക്കി.<br /><br />"നടക്ക്."<br /><br />പ്ലാവിന് ചോട്ടില് എത്തി കുഞ്ഞച്ചന് മുകളിലേക്കു നോക്കി. ഞാന് ചക്ക ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.<br /><br />"ദോ... അത്..."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് ഒരു നിമിഷം ചിന്താധീനനായി മണ്ണിലിരുന്നു. മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് തിരിച്ചു നടന്നു.<br /><br />"ഡാ... നീ പോവാണോ?"<br /><br />"വാസ്വേട്ടനെ കണ്ട് ഒരു എല് ഐ സി പൂരിപ്പിച്ചേച്ച് വരാം. ചെലപ്പോ ഇതോടെ എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ ഭാഗ്യം തെളിയും."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് ഒന്നു ദീര്ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.<br /><br />"ശ്ശെ, ഇതൊക്കെ നിനക്കൊരു മരമാണോടാ? ചുമ്മാ കയറ്."<br /><br />"എന്നാലും അമ്പതുറുപ്പികക്കു വേണ്ടി ജീവിതം പഞ്ചറാക്കണോടാ?"<br /><br />അവന് വികാരാധീനനായി.<br /><br />"പിന്നേ, നീയോര്ത്തു നോക്ക്, പണ്ട് പുഴക്കരേലെ പുളിമരത്തേല് കേറി ജിഷമോള്ക്ക് അന്നു നീ പുളിങ്ങാ പറിച്ചു കൊടുത്തത്, അതിലും വലിയ മരമൊന്നുമല്ലല്ലോ."<br /><br />ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ച ശേഷം കുഞ്ഞച്ചന് രണ്ടും കല്പിച്ച്, ഇത്തിരി പൊടിമണ്ണെടുത്ത് രണ്ടു കയ്യിലും കൂടി തിരുമ്മിപ്പിടിപ്പിച്ചു.<br /><br />"നീയെന്താ റസ്ലിങ്ങിനു പോവുന്നോ?"<br /><br />ഞാന് ഇളക്കി.<br /><br />"ഞാന് നിക്കണോ പോണോ?"<br /><br />"നീ കേറെടാ."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് രൂക്ഷമായി എന്നെ ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം പ്ലാവിനെ ഒന്നു തൊട്ടുഴിഞ്ഞു. വേരു കാലെന്നു സങ്കല്പിച്ച് ഒരു സാഷ്ടാംഗ് വീണ് നാലു നമോ നമ: പാടി മൂന്നു തവണ വന്ദിച്ചു. ചവിട്ടുന്നതിനും പുറത്തു കയറുന്നതിനും ചക്ക വെട്ടുന്നതിനുമെല്ലാം പ്ലാവിനോടു മാപ്പപേക്ഷിച്ചു. അരയില് കെട്ടിയ തോര്ത്തിന്റെ വശത്തൂടെ കത്തി തിരുകിക്കയറ്റി.<br /><br />ഒന്നേ... രണ്ടേ... മൂന്നേ... നാലേ....<br /><br />നാലു ചില്ല നിഷ്പ്രയാസം കയറി. മെല്ലെ പിടിച്ചു പിടിച്ച്... അഞ്ചേ... ആറേ... ഏഴേ...<br /><br />ഇടക്കിടെ കുഞ്ഞച്ചന് താഴോട്ടു നോക്കുന്നുണ്ട്.<br /><br />"എന്റമ്മേ, ഉറുമ്പ്"<br />"വീട്ടില് അറിയിച്ചേക്കണേടാ"<br />"ഔ... കടിച്ചു കടിച്ചു"<br /><br />എന്നിങ്ങനെയുള്ള അപശബ്ദങ്ങള് ഇടക്കിടെ കേള്ക്കുന്നുണ്ട്.<br /><br />പേടിക്കല്ലേ കുഞ്ഞച്ചാ, നീ വീണാല് പിടിക്കാനല്ലേ ഈ എഴുപതു കിലോ നാലടിപ്പൊക്കത്തിലിങ്ങനെ കാവലിരിക്കുന്നത്. ധൈര്യമായി കേറ്."<br /><br />"ദ്രോഹീ, നിലം മുട്ടും മുമ്പേ ഞാന് പേടിച്ചു ശവമായിക്കാണും. കരിനാക്കു വളക്കല്ലേടാ."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് മുകളിലെത്തി. തൊട്ടു മുകളിലത്തെ ചില്ലയില് നമ്മുടെ മൂത്ത ചക്കയിരിക്കുന്നു. എന്റെ ഹൃദയം ദ്രുതതാളം കൊട്ടിത്തുടങ്ങി. നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് ആ ചക്ക താഴെ, എന്റെ കയ്യെത്തും ദൂരത്ത്. കൊതി തീര്ക്കാന് ഒന്നുരണ്ടു പച്ചച്ചുള ഇന്നു തന്നെ തിന്നണം. ബാക്കി നാളെയോ മറ്റന്നാളോ, ചക്ക പഴുക്കുമ്പോള്.<br /><br />"ബ്ട്ധ ബ്ട്ധ ബ്ട്ധത്തോം...!!!"<br /><br />അഞ്ചാറു ചില്ലകളില് ചെന്നിടിച്ച് ചമ്മലക്കൂട്ടത്തിനിടയിലേക്ക് ചക്ക വലിയ ശബ്ദത്തോടെ നിപതിച്ചു. ഉരുണ്ടുരുണ്ടു പറമ്പിന്റെ മൂലയിലെത്തി. ശബ്ദം കേട്ട് ഒരു പട്ടി ചക്ക വീണിടത്തേക്ക് ഓടി വരുന്നു. തൊട്ടു പിറകേ...<br /><br />"ആ....ആ.....ആ..... അമ്മേഏഏ...!!"<br /><br />പിന്നണിയില് ആര്ത്തനാദം. ഞാന് മുകളിലേക്കു നോക്കി.<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് കാലു വച്ചു ബാലന്സ് ചെയ്തു നിന്നിരുന്ന ഉണക്കക്കൊമ്പ് ഒടിഞ്ഞ് താഴത്തെ ചില്ലയില് തൂങ്ങിയിരുന്നാടുന്നു. അതിനും മുകളില്, ചക്കയിരുന്ന ചില്ലയില് ഏതാണ്ടതേ പോസില് കുഞ്ഞച്ചന് തൂങ്ങിയിരുന്നാടുന്നു. ആര്ത്തനാദം!!<br /><br />ഞാന് വിവശനായി. എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് പിടി കിട്ടുന്നില്ല. കുഞ്ഞച്ചനെ നോക്കണോ ചക്കയുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്ന പട്ടിയെ നോക്കണോ എന്ന ശങ്ക മാറും മുമ്പേ ഞാന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.<br /><br />"കുഞ്ഞച്ചാ, മുറുക്കിപ്പിടിച്ചോ. ഞാനിതാ വരുന്നൂ..."<br /><br />ഒരു കല്ലും പെറുക്കി ഞാന് ചക്ക വീണ സ്ഥലം നോക്കി ഓടി. ഭ്രാന്താവസ്ഥയില് വരുന്ന എന്നെ കണ്ട് ഞാനെങ്ങാനും അങ്ങോട്ടു കേറി കടിച്ചു കളയുമോ എന്നു ഭയന്നാവണം പട്ടി ജീവനും കൊണ്ടോടി. മുകളില് നിന്ന് അപ്പോളും പഴയ തീവ്രതയില് നിലവിളി മുഴങ്ങുന്നുണ്ട്.<br /><br />പെട്ടെന്ന്, എന്റെ നെറ്റിയില് പുരികത്തിനു മുകളില് ഒരമ്പു തറച്ചതു പോലെ. കൈ നെറ്റിക്ക് ചേര്ത്തു വിരലു കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് ഞാനവിടുന്ന് ഒരു സാധനം പറിച്ചെടുത്തു.<br /><br />പാനിക്കടന്നല്...!!<br /><br />"കടന്നലിളകീടാ...."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ നിലവിളി. ഞാന് മുകളിലേക്കു നോക്കി. ഏതാണ്ട് കറുത്തിരുണ്ട ആകാശം എന്റെ തലയിലേക്ക് ഇളകിപ്പൊളിഞ്ഞ് വീഴുന്നതു പോലെ. ഒരു നിമിഷം ഞാന് ചക്കയും കുഞ്ഞച്ചനെയുമൊക്കെ മറന്ന് ഓടി. തിരുമ്പുകല്ലിന്റടുത്ത് ഒന്നു വഴുക്കിയെങ്കിലും സ്കേറ്റിംഗ് സ്റ്റൈലില് ബാലന്സ് ചെയ്ത് ആടിയിളകി നിരങ്ങിച്ചെന്നു. അടുക്കളവാതില് തുറന്നിരിക്കുന്നു.<br /><br />ഠേ....ഠേ... ഠേ...!!!<br /><br />മൂന്നു വാതിലുകള് സെക്കന്റുകള്ക്കുള്ളില് വലിച്ചടച്ച് ഞാന് ബെഡ്റൂമിലെ കുളിമുറിക്കുള്ളിലെത്തിയിരുന്നു. ആശ്വാസത്തോടെ കിതപ്പൊപ്പി നെടുവീര്പ്പിടുമ്പോള് മുന്നിലൊരു മൂളല്!<br /><br />"ബൂ....മ്....മ്....മ്....മ്....മ്മ്മ്മ്...."<br /><br />"മ്മേ....!!!"<br /><br />ഒരുഗ്രന് കടന്നല്, കുളിമുറിയില്, എന്റെ മുന്നില്! ഏതാണ്ടൊരു ഒന്നരയിഞ്ച് നീളവും ഒത്തവണ്ണവും. കണ്ടാല് പേടിയാവുന്ന രൂപം. മൂളിക്കൊണ്ട് എന്റെ അടുത്തേക്ക്.<br /><br />നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് എന്നിലെ പ്രതിരോധമുണര്ന്നു. ഞാന് ബക്കറ്റെടുത്തു. വായ് ഭാഗം മുമ്പോട്ടാക്കിപ്പിടിച്ച് കടന്നലിനു നേരെ വീശി.<br /><br />ഞാന് വലത്തോട്ടു വീശിയപ്പോള് കടന്നല് ഇടത്തോട്ട് ഒഴിഞ്ഞു മാറി. വീറോടെ ഞാന് ഇടത്തോട്ടു വീശി. കടന്നല് വലത്തോട്ടു മാറിയൊഴിഞ്ഞു. വലതുഭാഗത്തൂ കൂടെ ഞാന് വീണ്ടും ബക്കറ്റെടുത്ത് ഇടത്തോട്ട് ചരിഞ്ഞ് വീശി. വാഷ്ബേസിന്റെ അടിയിലൂടെ കടന്നല് പറന്നൊഴിഞ്ഞു. സര്വ്വശക്തിയും സംഭരിച്ച് ഞാന് ക്ലോസറ്റിനും പൈപ്പിനുമിടയിലെ ഗാപ്പിലൂടെ കാലു വലിച്ചു വച്ച് കുനിഞ്ഞ് ബക്കറ്റൊരു വീശങ്ങു വീശി. ഭൂമി മലക്കം മറിഞ്ഞു!<br /><br />കാലു തെറ്റി ഞാന് മലര്ന്നടിച്ച് നിലത്തു കിടക്കുന്നു. ഒരു കാല് ബക്കറ്റിനു മുകളില്. മറുകാല് ചുവരിന്റെ വശത്ത്. സന്ധികളിലൊക്കെ അപാര വേദന!<br /><br />കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന ബക്കറ്റിനകത്തു നിന്നും ’കുടും... മുടും... കുടും... മുടും...’ എന്ന ശബ്ദത്തില് യുദ്ധപ്പക തീരാത്ത കടന്നല് തലങ്ങും വിലങ്ങും ആഞ്ഞടിക്കുന്നതു കേട്ടപ്പോളാണ് എന്റെ ഹൃദയവും എല്ലിന്കൂടും തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടം നിന്നത്. ക്ലോസറ്റിനും ബക്കറ്റിനും സ്തുതി പറഞ്ഞ് മെല്ലെ നടു നിവര്ത്തി എഴുന്നേറ്റ എന്റെ കവിളില് എവിടുന്നെന്നില്ലാതെ മറ്റൊരു കൂരമ്പ് വന്നു തറച്ചു. ഇതെവിടെ നിന്നും വന്നു എന്ന് ഞാനാലോചിക്കുമ്പോളേക്ക് എന്റെ സംശയമൊക്കെ നികത്തി വെന്റിലേറ്റര് വഴി മറ്റൊരു കടന്നല് പുറത്തേക്ക് കുതിച്ചു. യുദ്ധഭീതി വീണ്ടും കുളിമുറിയില് അലാറമടിച്ചു. കവിള് പൊത്തി ഞാന് പാട്ടയെടുത്ത് പ്രതിരോധച്ചുവടുറപ്പിച്ചു.<br /><br />നിമിഷങ്ങള്....<br /><br />ഇല്ല... ആരുമില്ല... യുദ്ധം ഏതാണ്ട് അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ, കാഴ്ച പൂര്ണ്ണമാവുന്നില്ല, പാതിയിരുട്ട് പടരുന്നു. ഞാന് തിരിഞ്ഞ് കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി. ഞെട്ടി! ഇതാര്....!!!??<br /><br />തടിച്ചു വീര്ത്ത മുഖമുള്ള ഒറ്റക്കണ്ണന് എനിക്കു പകരം കണ്ണാടിയില്. ആദ്യത്തെ കുത്തിന്റെ ശക്തിയില് പുരികം തടിച്ചു വീര്ത്ത് ഒരു കണ്ണ് പൂര്ണ്ണമായും അടഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു. ജിഷമോളേ, കവിതേ, ചന്ദ്രികേ മറ്റു പെണ്മണികളേ, ഇല്ല, ഒരു മാസത്തേക്കു ഞാനിനി കോളേജിലേക്കില്ല.<br /><br />ഒരു പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് ആ ഹൃദയഭേദകമായ കാഴ്ചനോക്കി ഞാനിരുന്നു!<br /><br />പുറത്ത് നിലവിളിയുടെ ആക്കം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മനോധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഞാന് വാതില് തള്ളിത്തുറന്നു. ഇല്ല, കടന്നലുകള് പിന്വാങ്ങിയിരിക്കുന്നു.<br /><br />ഞാന് ഇറങ്ങി നടന്നു. പ്ലാവിന്ചുവട്ടില് അഞ്ചെട്ടു പേര് കൂടി നില്ക്കുന്നു. അയല്പക്കക്കാരാണ്. കുഞ്ഞച്ചന് മരത്തിനു മുകളിലില്ല. എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ ഒരു ഇടിവാള് പാഞ്ഞു. പത്തുപന്ത്രണ്ടു കടന്നലുകള് അപ്പോളും അവിടവിടെ ചുറ്റിത്തിരിയുന്നുണ്ട്.<br /><br />പെട്ടെന്ന് കൂടിയിരുന്നവരില് മൂന്നുപേര് ഒന്നിച്ചു ഒരേ വരിയില് തിരിഞ്ഞു നിന്നു. നടുവില് പരിക്കേറ്റ ഒരു വീരപോരാളി. തടിച്ച് വികൃതമായ മുഖം. മന്തു വന്നു വീര്ത്തതു പോലെ കാലുകള്. കുഞ്ഞച്ചനല്ലേ അത്...<br /><br />"കു....കു.... കുഞ്ഞച്ചാ..."<br /><br />ഞാന് ഭയഭക്തിബഹുമാനങ്ങളോടെ വിളിച്ചു.<br /><br />"പോടാ തെണ്ടീ!!!!!"<br /><br />ഇത്രയും ആത്മാര്ത്ഥതയോടെ ’തെണ്ടി’ എന്ന പദം മറ്റൊരു സന്ദര്ഭത്തിലും കുഞ്ഞച്ചന് ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല. രണ്ടു പേരുടെ തോളെല്ലിന്റെ ബലത്തില് കുഞ്ഞച്ചന് മുടന്തി വലിഞ്ഞ് നടന്നു.<br /><br />"പത്തുപന്ത്രണ്ടെണ്ണം കുത്തിക്കാണണം."<br /><br />ആരുടെയോ മുറുമുറുപ്പ്. കര്ത്താവേ!<br /><br />പുറത്ത് ജീപ്പ് പറന്നെത്തി. ഞങ്ങളെ അകത്തു കയറ്റി മറ്റു രണ്ടുപേര് കൂടെ കയറി. നേരെ ആശുപത്രിയിലേക്ക്. വഴിനീളെ കുഞ്ഞച്ചന് ഞരങ്ങുന്നും മൂളുന്നുമുണ്ട്. എനിക്കാണെങ്കില് അവന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കാനുള്ള ധൈര്യമില്ല.<br /><br />ഞങ്ങള്ക്കു രണ്ടുപേര്ക്കും ഈരണ്ട് ഇഞ്ചക്ഷനും കുഞ്ഞച്ചന് രണ്ടു ദിവസം ബെഡ് റെസ്റ്റും എനിക്ക് ഒരാഴ്ച നല്ലനടപ്പും ഡോക്ടര് ശിക്ഷ വിധിച്ചു.<br /><br />"പന്ത്രണ്ടിഞ്ചക്ഷന് ഒരു ഗ്യാപ്പുമില്ലാതെ, ദാ ഇപ്പൊ കഴിഞ്ഞതേള്ളു. ഇനീം വേണോ ചേച്ചിയേ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് സിസ്റ്ററോട് പറയുന്നത് കേട്ട് ഞാന് അവനെ നോക്കി ജാള്യതയോടെ ചിരിച്ചു. അവന് മുഖം വെട്ടിച്ചു.<br /><br />രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു. ഒരു പാത്രം നിറയെ കുരു കളഞ്ഞ് വൃത്തിയാക്കിയ പഴുത്ത ചക്കച്ചുളയുമായി ഞാന് കുഞ്ഞച്ചന്റെ വീട്ടില് ചെന്നു. മുറിയിലേക്കു കയറിയ എന്നെ അവന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല.<br /><br />"ഡാ..."<br /><br />അവന് മിണ്ടിയില്ല.<br /><br />"ഇന്നാടാ... നമ്മടെ ചക്ക."<br /><br />ഞാന് പാത്രം അവനു നേരെ നീട്ടി. അവനതു തട്ടിപ്പറിച്ചു. രണ്ടു ചുള ഒന്നിച്ചെടുത്തു വായിലേക്കിട്ട ശേഷം മെല്ലെ മുഖം തിരിച്ച് എന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.<br /><br />"എവിടേടാ എന്റെ അമ്പതു രൂപാ?"<br /><br />"ഞാന് വിരണ്ടു. ഇക്കണ്ട കുത്തൊക്കെ കിട്ടിയിട്ടും ഇവനിതു മറന്നില്ലേ. ഇനിയെവിടുന്നൊപ്പിക്കും കര്ത്താവേ അമ്പതു രൂപ!<br /><br />"ഇഞ്ചക്ഷന് തന്ന ഡോക്ടറു കൊണ്ടു പോയി, ല്ലേ?"<br /><br />എന്റെ പരുങ്ങല് കണ്ട് കുഞ്ഞച്ചന് ചിരിച്ചു. പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. കിടക്കയിലിരുന്ന്, പാത്രത്തിലെ ഒരു ചക്കച്ചുള വായിലിട്ട് നേര്ത്ത പുളിയുള്ള ആ മധുരം ആവോളം നുണഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാനൂം ചിരിച്ചു.<br /><br />**********************<br /><br />രണ്ടു ദിവസത്തിനു ശേഷം രാത്രി അയല്ക്കാരുടെ നേതൃത്വത്തില് കൊക്കയില് ചൂട്ടു കെട്ടി കടന്നല്ക്കൂടിനു തീയിട്ടു. രാവിലെ എമ്പാടും പരന്നു കിടക്കുന്ന ചുണക്കുട്ടികളുടെ മൃതദേഹങ്ങള്. പ്ലാവിന്ചോട് യുദ്ധമൊഴിഞ്ഞ മൈതാനം പോലെ. ഒരു പാവം ജീവിയുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥക്ക് തീ കൊളുത്തിയ സന്തോഷത്തില് ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങള്.<br /><br />കടന്നലിനെക്കുറിച്ചോര്ക്കുമ്പോള് ക്രൂരതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയമാണ്, കടന്നലെന്നു കേള്ക്കുമ്പോള് പേടിയും വെറുപ്പുമാണ്. അന്യജീവികള് ഏറ്റവും ഭീതി തോന്നുന്നത് മനുഷ്യനെക്കുറിച്ചോര്ക്കുമ്പോളാവുമോ? മനസ്സില് വെറുപ്പു നുരയുന്നത് മനുഷ്യനെന്ന പദം കേള്ക്കുമ്പോളാവുമോ? നിലനില്പ്പിനു വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടമാണല്ലോ ജീവിതം, സമാധാനിക്കാം.പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-19075519466565224412009-03-10T08:50:00.000-07:002009-10-21T09:55:19.839-07:00സൂചിയും നൂലും<div>കൂര്ത്തു മൂര്ത്ത </div><div>ഒരു സൂചിയായിരുന്നു,</div><div>കണ്ടാല് കണ്ണു മരിക്കുന്ന</div><div>വെളിച്ചമായിരുന്നു,</div><div>മുട്ടിയാല് ചോര വീഴ്ത്തുന്ന</div><div>മുനമ്പായിരുന്നു.</div><div><br /></div><div>കഷ്ടപ്പെട്ട്,</div><div>ഞെരിഞ്ഞു പിരിഞ്ഞ്</div><div>അറ്റം മുറിഞ്ഞ്</div><div>തുപ്പലില് നനഞ്ഞാണ്</div><div>നൂല്<br /></div><div>കുഴലു കടന്നെത്തിയത്.</div><div><br /></div><div>എന്നിട്ടെന്തായി...</div><div><br /></div><div>നൂലു വലിക്കുന്ന വട്ടത്തില്</div><div>സൂചിയുടെ ആത്മാവ് ഞെരിപിളിയുന്നു,</div><div>തുളക്കുന്ന തുളകളിലെല്ലാം</div><div>നൂല് ഒളിഞ്ഞു കയറുന്നു,</div><div><div>തളര്ന്ന് തല ചായ്ക്കുമ്പോള്</div><div>നൂലതിനെ ചുറ്റിവരിയുന്നു</div><div><br /></div></div><div>അത്ര വേഗം പൊട്ടുന്നതല്ലല്ലോ</div><div>ഇന്ത്യയില് കെട്ടിയ നൂല്,</div><div>ജീവിതം നെയ്യാം. </div>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-72979185469334025622009-02-24T18:58:00.000-08:002009-10-21T09:42:15.479-07:00മനുഷ്യന് എന്ന ലൈംഗികജീവിമൂന്നാംക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള് സ്കൂള് മൈതാനത്തിലെ ചീനിമരച്ചോട്ടില് അന്യോന്യം പാവാട പൊക്കി നോക്കി കളിയാക്കി, ചിരിച്ച് ഓടിക്കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന പെണ്കുട്ടികളോടു തോന്നിയ നിറമേറിയ വികാരങ്ങളാണ് ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഏറ്റവും പഴയ ഓര്മ്മ. അച്ഛനമ്മമാര്ക്ക് ഗുണദോഷിക്കാം, ശാസിക്കാം, പിച്ചാം, തല്ലാം, അതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുന്നത്, അവിടെ തൊടുന്നത് ഒക്കെത്തന്നെ അക്ഷന്തവ്യമായ പാപമാണെന്നും ദൈവകോപമുണ്ടാവുമെന്നും വിരട്ടാം, അധികമായാല് ചുക്കുമണി ചെത്തിക്കളയുമെന്ന് വരെ ഭീഷണിപ്പെടുത്താം. പക്ഷേ ആ ആറാംവയസ്സില്ത്തന്നെ കുഞ്ഞു ട്രൌസറിനുള്ളില് അനക്കം വച്ചു തുടങ്ങുന്ന ഉദ്ധാരണത്തെ പിടിച്ചു കെട്ടാന് ഈ ശക്തികള്ക്കൊന്നും കഴിവില്ലെന്നതിന്റെ തെളിവുകളാണ് ഇന്നു ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഓരോ ജീവിയും. കൂട്ടുകാരിയുടെ പാവാട പൊക്കി നോക്കി ’അയ്യേ’ എന്ന് കളിയാക്കിച്ചിരിക്കുമ്പോള് ആ പെണ്കുട്ടികളും ഗോപ്യമായ ഈ പ്രവൃത്തിയുടെ ഗൂഢാനന്ദങ്ങള് തിരയുകയായിരുന്നിരിക്കണം.<br /><br />ആറാംക്ലാസ്സില് വച്ചായിരുന്നെന്നു തോന്നുന്നു, ആദ്യത്തെ രതിമൂര്ച്ഛ (ഇങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ എഴുതുക? :-))! ഒരു മൂര്ച്ചയേറിയ അനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു അത്. ആദ്യത്തെ രതിമൂര്ച്ഛയെക്കുറിച്ചുള്ള ഏക വായനാനുഭവം ’ഇലവന് മിനുറ്റ്സി’ല് പൌലോ കൊയ്ലോ എഴുതിയിട്ടതു മാത്രമാണ്.<br /><br />-------<br />She began touching it and found that she couldn't stop; the feelings provoked were so strong and so pleasurable, and her whole body - particularly the part she was touching - became tense. After a while, she began to enter a kind of paradise, the feelings grew in intensity, until she noticed that she could no longer see or hear clearly, everything appeared to be tinged with yellow, and then she moaned with pleasure and had her first orgasm.<br /><br />Orgasm!<br /><br />It was like floating up to heaven and then parachuting slowly down to earth again. Her body was drenched with sweat, but she felt complete, fulfilled and full of energy.<br /><br />Eleven Minutes - Paulo Coelho -----<br /><br />ഇതൊരു പെണ്ണിന്റെ അനുഭവമായതു കൊണ്ടാണോ, കൊയ്ലോയുടെ അനുഭവങ്ങളും സാഹചര്യങ്ങളും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നതു കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, ഇതായിരുന്നില്ലല്ലോ അത് എന്നായിരുന്നു തോന്നല്. സര്വ്വനാഡികളും തളര്ന്ന്, കണ്ണുകള് കൂമ്പിയടഞ്ഞു പോയത്... ലിംഗത്തിലനുഭവപ്പെട്ട കഠിനമായ വേദന തിരുമ്മിയകറ്റാന് നോക്കുമ്പോഴാണ് ആ വഴുവഴുപ്പ് കയ്യിലൊട്ടിയത്. ഭയന്നു പോയി. ചെയ്തു പോയത് കനത്ത അപരാധമാണെന്ന് മരിച്ചു വിശ്വസിക്കേണ്ടി വന്നു. ഇനി ഈ സാധനം കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ലെന്നു വരെ കരുതി. മൂത്രമൊഴിക്കാന് മുട്ടി. അസാദ്ധ്യമായൊരു പുകച്ചില് ലിംഗത്തിന്റെ കടക്കല് നിന്ന് മുകളിലേക്ക് കയറിക്കയറി വരുന്നു. നെഞ്ചിടിച്ച് മരണാസന്നനായി കിടന്നു. പൌലോയുടെ മരിയ അന്നു തന്നെ അത് പലവട്ടം ചെയ്തു, ഞാന് വിറച്ചു കിടന്ന് പതിനൊന്നു മിനുറ്റിനകം തളര്ന്നുറങ്ങിപ്പോയി. രാവിലെ വീണ്ടും പഴയ ഞാനായി.<br /><br />അന്നെന്റെ ശരീരം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നിരിക്കണം, ഞാനൊരച്ഛനാവാന് പ്രാപ്തനായെന്ന് പ്രകൃതി കാണിച്ചു തന്നിരിക്കുന്നു എന്ന്. ശരീരം തെളിവ് നല്കി നീണ്ട പതിനേഴ് വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞാനൊരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം നല്കാത്തതെന്താണാവോ! പേടി, അല്ലാണ്ടെന്ത്?<br /><br />എഴുപത്തഞ്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും പിതാവോ മാതാവോ ആവാന് കഴിയാതെ ദത്തുപുത്രന്മാരെയും പുത്രിമാരെയും താലോലിച്ചിരിക്കുന്ന ദൌര്ഭാഗ്യവാന്മാര്ക്കിടയില് അസൂയാപാത്രമായിത്തീര്ന്ന ആ പതിമൂന്നു വയസ്സുകാരന് ധീരപിതാവിനെ ഓര്ത്തു പോകുകയാണ്. സമൂഹമെന്ന ഈ അടുക്കുചിട്ടകള്ക്ക് പ്രകൃതി പുല്ലുവിലയേ കല്പിക്കുന്നുള്ളു എന്ന എന്റെ അര്ദ്ധബോധത്തെ ഉണര്ത്തിക്കൊണ്ടു വരികയാണ് ഈ പതിമൂന്നുകാരന്. വളരുമ്പോളോ പതിനെട്ടു വയസ്സാവുമ്പോളോ വളര്ച്ചയറിയിക്കുമ്പോളോ പെട്ടെന്ന് കയറു പൊട്ടിക്കുന്നതല്ലല്ലോ വ്യക്തിസ്വഭാവം എന്ന ഘടകം.<br /><br />ഒരു സാമൂഹ്യജീവി എന്നതുപോലെത്തന്നെ മനുഷ്യനെ അളക്കേണ്ടുന്ന മറ്റൊരു കോലാണ് ലൈംഗികജീവി എന്നത്. തന്നെപ്പോലെയല്ല അവളെന്ന തിരിച്ചറിവ് മൂന്നാംവയസ്സിലോ നാലാംവയസ്സിലോ തന്നെ സ്വായത്തമാക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ്, താരതമ്യപഠനങ്ങളുമായി മുന്നോട്ടുള്ള വളര്ച്ചയില് തനിക്ക് അവളില് എന്തു വ്യത്യാസമുണ്ടാക്കാന് കഴിയുമെന്ന് പത്തു വയസ്സു തികയുമ്പോളേക്കും മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടെന്ന് വേണം കരുതാന്.<br /><br />കൌമാരം ഏറെ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പ്രായമാണ്. അച്ഛനമ്മമാരുടെയും ടീച്ചര്മാരുടെയും സമൂഹത്തിന്റെയും മുന്വിധികളുടെ നടുമുറ്റത്തല്ല കൌമാരരഥത്തിന്റെ പടയോട്ടം. അത് വളരെ വിശാലമായ ഒരു മൈതാനമാണ്. എന്റെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്, ലൈംഗികത മനുഷ്യജീവിതത്തില് ഏറ്റവും ആനന്ദത്തോടെ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രായം. അറിവില്ലാത്തിടത്താണല്ലോ ആനന്ദം!<br /><br />കൌമാരത്തിന്റെ കൌതുകം ലൈംഗികതയില് ഒതുങ്ങി നില്ക്കേണ്ട ഒന്നല്ല. പലപ്പോഴും അങ്ങനെയായി മാറുന്നത്, ലോകത്തോരോ മനുഷ്യനും മനുഷ്യത്തിയും ഏറ്റവുമധികം ഒളിച്ചു കെട്ടിവച്ചു നടക്കുന്നത് വശ്യമായ ആ ശാരീരികാനന്ദമാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവ് അവന്/അവള്ക്ക് ഉണ്ടാവുമ്പോളാണ്. ആ കൌതുകം ഒളിഞ്ഞു നോട്ടമായും തലോടലായും ബസ്സിലും തിരക്കിലും അറിയാതെയെന്ന പോലുള്ള തട്ടിമുട്ടലുകളായും ഒടുക്കം പ്രണയമായും പരിണമിക്കുന്നു.<br /><br />കുമാരന്മാര്ക്ക് ലൈംഗികതയുടെ ലൈസന്സുള്ള ഒരു പദമാണ് പ്രണയം. ലൈംഗികത എന്ന ഘടകമില്ലാത്ത പ്രണയം സ്നേഹമോ ഇഷ്ടമോ വാത്സല്യമോ അനുഭാവമോ ആയി തരം തിരിഞ്ഞു പോകുന്നു.<br /><br />സ്വന്തം അനുഭവത്തില് നിന്നും സുഹൃത്തുക്കളുമായുള്ള സംവാദങ്ങളില് നിന്നും മനസ്സിലാക്കാനായത്, ഓരോരുത്തരും കൌമാരം മുതല് തങ്ങളുടെ ചിന്താശേഷിയുടെ എഴുപത് മുതല് എണ്പത് ശതമാനം വരെ ഉപയോഗിക്കുന്നത് സെക്സിനെയും ഇണയെയും പ്രണയത്തെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനാണ് എന്നാണ്.<br /><br />ഒരു ദാഹം, ദാഹിച്ച്, വെള്ളം കിട്ടാതെ പെരുകിപ്പെരുകി, ഉമിനീരിറക്കി ഒട്ടൊരാശ്വാസം കൊടുക്കാന് ശ്രമിച്ചിട്ടും ശമിപ്പിക്കാനാവാതെ ഇരിക്കുമ്പോള് വെള്ളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കേട്ടുകേള്വി അതൊരു സ്വര്ഗ്ഗീയപദാര്ത്ഥമാണ് എന്ന നിരീക്ഷണത്തിലേക്ക് പരീക്ഷിതനെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നു. വെള്ളം എന്നത് വെള്ളം മാത്രമാണെന്ന് ആവശ്യത്തിന് കിട്ടിക്കഴിയുമ്പോളും മാനസികമായി അയാള്ക്ക് അംഗീകരിക്കാന് കഴിയാതെ വരുമ്പോളാണ് ലൈംഗികത യൌവനയുക്തരിലും മദ്ധ്യവയസ്കരിലും പ്രശ്നക്കാരനായി തല പൊക്കുന്നത്.<br /><br />ക്രിയേറ്റീവും പ്രൊഡക്റ്റീവും ആയി പലതരം ചിന്തകളും പ്രവൃത്തികളും അദ്ഭുതങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കേണ്ട കൌമാരം ലൈംഗികതക്കല്ലില് വിരലു വച്ചു കുത്തി പുറംതല്ലി വീഴുന്നതു കാണുമ്പോള്, വീഴേണ്ടി വരുമ്പോള്, സമൂഹമെന്ന, സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥയെന്ന ഈ പലകാലിപ്പെരുംപിശാചിന്റെ നാട്യങ്ങളോട് വല്ലാത്ത വെറുപ്പു തോന്നിപ്പോകുന്നു.<br /><br />എത്രത്തോളം ധൈര്യം പുറത്തു കാണിച്ചാലും ചുണ്ടിന്റെ കോണിലൊളിപ്പിച്ച ചിരിയോടെ, മാദ്ധ്യമങ്ങളായും ഇ മെയിലുകളായും പ്രകോപനപരമായ പ്രസ്താവനകളാലും ചൂണ്ടുവിരലുകളാലും പതിനൊന്നുകാരനായ ആ പിതാവിനെ ലോകം പരിക്ഷീണനാക്കും. താന് ചെയ്തത് അപരാധമെന്ന് അവനെ വിശ്വസിപ്പിക്കും.<br /><br />പിറന്നു വീഴുന്ന ഈ കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്ക് തിന്നാനും കുടിക്കാനുമൊക്കെ ആരു കൊടുക്കും എന്ന ചോദ്യങ്ങളുയരും. മുത്തച്ഛനെന്ന വടി കുത്തിപ്പിടിച്ച ഉണക്ക സങ്കല്പം കറുത്ത മുടിയും മീശയും കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ്സുമൊക്കെയിട്ട് ചാടിക്കയറി വരുന്ന ചെറുപ്പത്തിന്റെ ചടുലതക്ക് വഴി മാറും. വിവാഹങ്ങളോടൊപ്പം ഡൈവോഴ്സും മെയിന്റനന്സും കൂടും. മാട്രിമണി പോര്ട്ടലുകളില് പിറക്കാനിരിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടിക്കും ആണ്കുട്ടിക്കും വേണ്ടി രജിസ്ട്രേഷന് കോളങ്ങളൊരുങ്ങും. എന്നെന്നേക്കുമെന്നു കരുതി എന്നു മുതലൊക്കെയോ വരച്ചു വച്ച വ്യവസ്ഥിതികളൊക്കെ തകര്ന്നു പാളീസായി കലുഷമായ പ്രതികരണപ്രവാഹക്കുത്തൊഴുക്കിലൊലിച്ചു പോകും.<br /><br />അതിനാല് കുട്ടികളേ, എനിക്കു നിങ്ങളോടൊന്നേ പറയാനുള്ളു,<br /><br />Beware of society! കോണ്ടം ഉപയോഗിക്കുക!<br /><br />ഹൃദയരക്തം കുടിച്ചു തടിച്ചിടും<br />ഹൃദയശൂന്യപ്രപഞ്ചമേ ലോകമേ,<br />കുടിലസര്പ്പമേ, കാളകാകോളമേ,<br />കുടലുമാലയണിഞ്ഞ കങ്കാളമേ,<br />മതി മതി നിന്റെ ഗര്ജ്ജനമെന്മനം<br />ചിതറിടുന്നു, ദഹിച്ചു വീഴുന്നു ഞാന്!<br /><br />(രമണന് - ചങ്ങമ്പുഴ)പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-1051592076889300282009-02-12T19:06:00.000-08:002009-10-21T09:42:39.282-07:00അ...ടി...ദാ....സ്....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrIXmO99Qoyuv1EFRmqgnQ6kHdBp6_SSexAh8EBtgACVLvJ_F9S6IxfDGYX9GMoCpA7k_UZbxZWIBsxVA_53X5nbvmOIagChGj70dgUvDv-1kDEN6lsem-NmN5o51csN50HVfomfDMWPp9/s1600-h/adidas.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302113811550987554" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrIXmO99Qoyuv1EFRmqgnQ6kHdBp6_SSexAh8EBtgACVLvJ_F9S6IxfDGYX9GMoCpA7k_UZbxZWIBsxVA_53X5nbvmOIagChGj70dgUvDv-1kDEN6lsem-NmN5o51csN50HVfomfDMWPp9/s320/adidas.jpg" border="0" /></a><br /><div>"ബൂ...ഹാ...."<br /><br />കിടിലനൊരു കോട്ടുവായും വിട്ട് കണ്ണും തിരുമ്മി ഞാനെഴുന്നേറ്റു. പുതപ്പൊക്കെ വലത്തോട്ടും ഇടത്തോട്ടും പറിച്ചെറിഞ്ഞ് ചുറ്റും നോക്കി. ലുങ്കി കാണുന്നില്ല.<br /><br />"പണ്ടാരം ലുങ്കിയിതെവിടെപ്പോയി...?"<br /><br />"എട്ടാംക്ലാസ്സു മുതല് ഇന്നു വരെ ഉടുത്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഈ ലുങ്കി എന്നെങ്കിലും നേരം വെളുക്കുമ്പം നിന്റെ അരയിലുണ്ടായിട്ടുണ്ടോടാ? അപരിഷ്കൃതന്."<br /><br />പാട്ടയില് മുക്കാലും വെള്ളം നിറച്ച് ഷേവിങ് ബ്രഷുമായി കണ്ണാടിക്കു മുമ്പിലേക്കു നടക്കുന്നതിനിടെ കുഞ്ഞച്ചന് പറഞ്ഞു.<br /><br />"ഓ... നീയൊക്കെ സൂട്ടും ഷൂസുമിട്ടോണ്ടാണല്ലോ കെടന്നൊറങ്ങുന്നത്, രാവിലേ എന്നെക്കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കരുത്."<br /><br />എനിക്കു ചൊറിഞ്ഞു വന്നു തുടങ്ങി.<br /><br />"ആയിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, ഇനി മുതല് ആണ്."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്ഗമയില് തിരിഞ്ഞു.<br /><br />"ദാ, ഇങ്ങോട്ടു നോക്കൂ."<br /><br />അപ്പോഴാണ് ഞാന് അവനെ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചത്. ചുമപ്പൊരു ബനിയനും ചുമന്ന അണ്ടര്വെയറും. ഇവനിത് ലുങ്കിയുടുപ്പു നിര്ത്തിക്കളഞ്ഞോ?<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് കുനിഞ്ഞു നിന്ന് കട്ടിലിനടിയില് നിന്ന് ബാഗെടുത്ത് തപ്പാന് തുടങ്ങി. ആ കാഴ്ച കണ്ട് എനിക്ക് ചിരിവന്നു.<br /><br />"അലമാരിക്കകത്തെ പാറ്റയൊക്കെ ഏതു വഴിക്കാ പോവുന്നതെന്ന് കുറേക്കാലമായി ആലോചിക്കുവാരുന്നു. ഇപ്പഴല്ലേ പിടികിട്ടിയത്."<br /><br />"ഏതു വഴിക്കാടാ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് തപ്പുന്നതിനിടെ ജിജ്ഞാസയോടെ തിരക്കി.<br /><br />"കൈ ആ ബാഗീന്നെടുത്ത് സ്വന്തം മൂട്ടിലോട്ടു പിടി."<br /><br />അവന് സംശയത്തോടെ തിരിഞ്ഞ് എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് മെല്ലെ പുറകില് തപ്പി. ഒന്ന്... രണ്ട്... മൂന്ന്... നാല്... അഞ്ച്... ആറ്... ആറു തുളകള്, ജട്ടിയുടെ മൂട്ടില്!<br /><br />"ഫ!, വൃത്തികെട്ടവനേ, നിനക്കൊന്നും അമ്മേം പെങ്ങമ്മരുമില്ലേടാ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചനു ദേഷ്യമടക്കാനായില്ല. എനിക്കു ചിരി വന്നു.<br /><br />"ഒവ്വ, ഒരു ചേട്ടച്ചാരുമുണ്ട്. എങ്കിലും ഇത്രേം വൃത്തികെട്ടതു കണ്ടിട്ടില്ല."<br /><br />"കിട്ടിപ്പോയി!"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് പെട്ടെന്നു വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു.<br /><br />പാറ്റയായിരിക്കും."<br /><br />അവന് ഗമനിച്ചില്ല. പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യവും ഇല്ല. ഓട്ട വീണ ജട്ടി എല്ലാവര്ക്കുമുണ്ടെങ്കിലും അങ്ങനെ ഇല്ലായ്മ ആരും പുറത്ത് കാണിക്കാറില്ല.<br /><br />"അല്ല,... ഇതു നോക്ക്."<br /><br />അവന് മെല്ലെ കൈകള് വിടര്ത്തി. നീല നിറത്തില് ഒരു നീളന് ട്രൌസര്. രണ്ടു വശത്തും തുന്നിനു പാരലലായി വെള്ള നിറത്തില് മൂന്നു വരകളുള്ള ഒരു കിടിലന് ഷോര്ട്ട് ട്രൌസര്.<br /><br />"അ...ഡി...ഡാ...സ്..."<br /><br />ഞാന് അറിയാതെ മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് വാ പൊളിച്ചു.<br /><br />"യേസ്. ദിസ് ഈസ് അഡിഡാസ്."<br /><br />എന്റെ മരവിപ്പു മാറിയിരുന്നില്ല. പത്തെഴുന്നൂറ് രൂപാ വില വരുന്ന ഷോര്ട്ട്സ്. ഇവനിതൊറ്റക്ക് വാങ്ങിയെന്നോ. വിശ്വസിക്കാന് വയ്യ.<br /><br />അപ്പോഴേക്കും കണ്ണും തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അബുവും രംഗത്തെത്തി. നീല അഡിഡാസ് കണ്ട് അവനും ഞെട്ടി. അതിശയം പെട്ടെന്ന് വാപൊളിയായി, വാക്കായി.<br /><br />"ബര്...മുഡ...!"<br /><br />"ങും... നിന്നെപ്പോലുള്ള എച്ചികള്ക്ക് അങ്ങനെയും പറയാം. ദിസ് ഈസ് അഡിഡാസ്, യൂ നോ."<br /><br />"പക്ഷേ, ഇതെന്തിന്...?"<br /><br />"ഹ ഹ! പറയാം. നാളെ, വാലന്റൈന്സ് ഡേയാണ്. യൂ നോ, കമിതാക്കളുടെ ദിനം. ങാ, അബൂ, നാളെ എനിക്കും അവള്ക്കും ഈ വീടൊന്നു വേണം. പ്രൈവസിക്ക് പ്രശ്നമുണ്ടാവാന് പാടില്ല. ഷീ ഈസ് വെരി പര്ട്ടിക്കുലര് എബൌട് ഇറ്റ്. സോ, നിങ്ങള് രാവിലെ സ്ഥലം കാലിയാക്കണം. ഓകേയ്?"<br /><br />"അവളെന്നു വച്ചാല്?"<br /><br />എന്റെ അമ്പരപ്പു മാക്സിമമായി. ഈ തടിമാടനും വാലന്റൈനോ!<br /><br />"അവളെന്നു വച്ചാല് രേഖ. എന്റെ പ്രിയതമ."<br /><br />"രേഖയോ, ഏ... ഏതു രേഖ?"<br /><br />അബുവിന്റെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു. കുഞ്ഞച്ചന് തുടര്ന്നു.<br /><br />"രേഖാ നായര് ഫ്രം അന്ഡമാന്. അവള് വരുമ്പോള് ഞാന് ഇതുടുത്തു നില്ക്കും. ലുങ്കിയിക്കെ നിങ്ങള് കണ്ട്രികള് ഉടുത്താല് മതി. ഓകേയ്."<br /><br />ഞാന് ഞെട്ടി.<br /><br />"രേഖച്ചേ...ച്ചി!"<br /><br />"ഛേ, ചേച്ചിയോ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് നാടോടിക്കാറ്റിലെ ദാസന് സ്റ്റൈലില് ഒന്നു ചിരിച്ചു.<br /><br />"ചേച്ചിയെന്നും വിളിക്കാം, പക്ഷേ, യഥാര്ത്ഥത്തില് അവള് ഇനി മുതല് നിന്റെ ചേട്ടത്തിയമ്മയാണ്. ഓകേയ്?"<br /><br />എന്റെ അന്ധാളിപ്പു മാറിയിരുന്നില്ല. രേഖയെ കണ്ടു മുട്ടിയിട്ട് കഷ്ടിച്ച് രണ്ടാഴ്ചയായിക്കാണും. അതും ഞങ്ങളെല്ലാവരും കൂടെ ഒരുമിച്ച്. ഞാനതോര്ത്തു...<br /><br />*****************<br /><br />രണ്ടാഴ്ച മുമ്പ് പാര്ക്കില് വച്ച് ഞങ്ങള് മൂന്നു പേരും...<br /><br />"എടാ, നിനക്ക് അക്കുത്തിക്കുത്തു കളിക്കാനറിയാമോ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ പുതിയ സംശയം. എനിക്കു ദേഷ്യം വന്നു.<br /><br />"കുത്ത് ഞാന് വച്ചു തരും. രാത്രി കള്ളു കുടിക്കാന് കാശില്ല. അപ്പഴാ അവന്റെയൊരു അക്കുത്ത്."<br /><br />"എന്തു പറ്റി, ഒരല്ക്കുല്ത്ത് മൂഡ്?"<br /><br />അബു കുഞ്ഞച്ചനെ തോണ്ടി.<br /><br />"ഏയ്, ഇന്ന് സരിത ലൈബ്രറീല് വച്ച് ചോദിച്ചു, അക്കുത്തിക്കുത്ത് കളിക്കുവല്ലേന്ന്. അറിയില്ലെന്നു പറഞ്ഞാല് മോശമല്ലേ, മൂഡില്ല, നാളെയാക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു."<br /><br />"ദ്രോഹീ... ലൈബ്രറീ വച്ച് അക്കുത്തിക്കുത്തും തൊടങ്ങിയോ?"<br /><br />"ഇക്കണക്കിനു പോയാല് പമ്മന് പുത്തകം വരെ ലൈബ്രറീല് സ്റ്റോക്കിടേണ്ടി വരും."<br /><br />"എടാ, ആ പെണ്പിള്ളാര് കുറേ നേരമായി നമ്മളെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു."<br /><br />അബു ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു. ഞാന് മുഖമുയര്ത്തി നോക്കി. രണ്ടു തളിരിളം കൂമ്പുകള്! കുഞ്ഞച്ചന് പെട്ടെന്ന് ചീപ്പെടുത്ത് മുടി ചീകി നേരെയാക്കി, കര്ച്ചീഫെടുത്ത് മുഖം അമര്ത്തി തുടച്ച് ശൃംഗാരച്ചിരി ചിരിക്കാന് തുടങ്ങി.<br /><br />ഞങ്ങള് ശ്രദ്ധിക്കുന്നെന്നു തോന്നിയപ്പോള് പെണ്കുട്ടികള് എഴുന്നേറ്റ് ഒരു ഹായ് പറഞ്ഞ് മെല്ലെ ഞങ്ങള്ക്കടുത്തു വന്നിരുന്നു.<br /><br />"ഹെല്ലോ" അവള്.<br /><br />"ഹെല്ലോ" അബു.<br /><br />"ഹെല്ലോ" കുഞ്ഞച്ചന്.<br /><br />"ഹെല്ലോ" മറ്റവള്.<br /><br />ഇക്കണക്കിനു പോയാല് അനിയത്തിപ്രാവു റിപ്പീറ്റാവുമെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. ആ സീന് കഴിഞ്ഞ് ചേട്ടന്മാരുടെ കൂടെയുള്ള അടിസീന് ഒഴിവാക്കാമെന്നോര്ത്ത് ഞാന് മിണ്ടാതെയിരുന്നു. അപ്പൊഴേക്കും അതില് ഒരു കുട്ടി മൊബൈല് ഫോണെടുത്ത് വിളി തുടങ്ങി.<br /><br />"ആപ് ലോഗ് ലോ കോളേജ് മേ പഠ്തേ ഹെ?"<br /><br />മറ്റവള് ഞങ്ങളോട്. ഹിന്ദിയോ! കുഞ്ഞച്ചനും അബുവും ഞെട്ടി, ഞങ്ങളീ നാടിലേയുള്ളതല്ല എന്ന ഭാവത്തില് താഴോട്ടു നോക്കിയിരുന്നു. രാഷ്ട്രഭാഷ അല്പസ്വല്പം പഠിച്ചതിന്റെ പ്രയോജനമോര്ത്ത് ഞാന് ഊറിച്ചിരിച്ചു.<br /><br />"ഹാം... ബോലിയേ."<br /><br />"നഹി, ഐസേ ഹി, ഹം ഇധര് ബൈഠേ ഥേ, തോ കുഛ് ലോഗ് ഡിസ്റ്റര്ബ് കര്നേ ആയേ."<br /><br />"കര്ത്താവേ. ഞാന് നെഞ്ചത്ത് കൈ വച്ചു. ഇത് അനിയത്തിപ്രാവ് കേസ് തന്നെ.<br /><br />"ക്യാ ഹുവാ?"<br /><br />അപ്പോഴേക്കും മറ്റേ കുട്ടി ഫോണ് സംഭാഷണം നിര്ത്തി.<br /><br />"തും നേ ബതായി ഉന്സേ?"<br /><br />"ഹാം..." അവള് തല കുലുക്കി.<br /><br />ഫോണ് വിളി കഴിഞ്ഞു വന്നവള് ഞങ്ങളെ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.<br /><br />"മലയാളിയാണോ?"<br /><br />കൊഞ്ചുന്ന മലയാളം, ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭാഷ. അത്രയും നേരം താഴോട്ടു നോക്കിയിരുന്ന കുഞ്ഞച്ചനും അബുവും പെട്ടെന്ന് മുഖമുയര്ത്തി. ജീവിതത്തിലാദ്യമായി മലയാളം പറയുന്ന മറ്റൊരാളെ കണ്ടതു പോലെ അതിശയത്തോടെ അവര് മുഖമുയര്ത്തി.<br /><br />"അതേ........"<br /><br />ഇത്രക്ക് ഒത്തൊരുമയോടെ ഒരു വാക്ക് ഞങ്ങള് എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചു പറയുന്നത് അന്നാദ്യമായിട്ടായിരിക്കും. അത്രയും നേരം സാഹോദര്യത്തോടെ കഴിഞ്ഞ ഞങ്ങള് ജന്മശത്രുക്കളെ പോലെ പരസ്പരം തുറിച്ചു നോക്കാന് തുടങ്ങി.<br /><br />"ഞാന് രേഖ. ലോ കോളേജില് ഫൈനല് ഇയറിനു പഠിക്കുന്നു. ഇതെന്റെ റൂം മേറ്റ് മീനല്."<br /><br />ഞങ്ങള് ചിരിച്ചു.<br /><br />പെട്ടെന്ന് ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് ഇരമ്പിക്കൊണ്ട് പാര്ക്കിന്റെ ഒരു വശത്തു വന്നു നിന്നു. ഇതു കണ്ടതും രേഖ എഴുന്നേറ്റ് ഒറ്റ ഓട്ടം. ഞങ്ങള് ശരിക്കും വിരണ്ടു. ഇവള് വല്ല നക്സലൈറ്റോ തീവ്രവാദിയോ ആണോ എന്നു വരെ സംശയം ഉണര്ന്നു. കൈകള് നിലത്തു കുത്തി, ഏതു നിമിഷവും എഴുന്നേറ്റോടാന് പാകത്തില് മുള്ളിന്മേല് ചന്തി മുട്ടിച്ചെന്ന പോലെ ഇരിക്കുകയാണ് ഞങ്ങള്. അഞ്ചു മിനിറ്റുനുള്ളില് പാര്ക്കില് നിന്ന് ഏഴു ചെക്കന്മാരെയും പൊക്കി ജീപ്പു പറന്നു.<br /><br />രേഖ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൈകള് താളത്തില് വീശിക്കൊട്ടിക്കൊണ്ട് നടന്നു വന്നു.<br /><br />"ഡണ്...!"<br /><br />മറ്റവളും ചിരിച്ചു. പതിയെ ഞങ്ങളോട് കുശലപ്രശ്നങ്ങള് തുടങ്ങി.<br /><br />"എവിടെയാ നാട്?"<br /><br />"കോ... കോ... കോഴിക്കോട്..."<br /><br />"വാ... വാ... വയനാട്..."<br /><br />"മ... മ... മലപ്പുറം..."<br /><br />എല്ലാവരുടെയും സ്വരം വിറക്കുന്നു. ആര്ക്കും വലിയ ധൈര്യമൊന്നുമില്ലെന്ന് ഞങ്ങള്ക്കെല്ലാവര്ക്കും മനസ്സിലായി. കഷ്ടിച്ച് ചിരി വരുത്തി ഇരിക്കുമ്പോളും നെഞ്ചിന്കൂടിനകത്ത് ഉലക്കയിട്ടിടിക്കുന്നതു പോലൊരു മേളമാണ്.<br /><br />അല്പനേരത്തെ സല്ലാപത്തിനു ശേഷം അവര് പിരിഞ്ഞു പോയി.<br /><br />"ഹൊ! അവളുടെയൊരു ഗട്സ്...!"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് പിടിച്ചു വച്ചിരുന്ന ദീര്ഘനിശ്വാസം അഴിച്ചുവിട്ടു.<br /><br />***************<br /><br />ആ രേഖയെയാണ്, വാലന്റൈന്സ് ഡേയില്, അതും ഈ തടിമാടന്!<br /><br />എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കും!<br /><br />അന്ന് നേരം ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞാണ് പോയത്. കന്നഡക്കാരന് കുക്ക് ശ്രീനിവാസിനോട് ചായ പിന്നെയും പിന്നെയും വാങ്ങിക്കുടിച്ച് ഒരു വിധം വൈകുന്നേരമാക്കി, പെഗ്ഗിലേക്കു കടന്നു.<br /><br />എത്ര പെഗ്ഗടിച്ചിട്ടും ഓഫാവുന്നില്ല. കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം പോലും വരുന്നില്ല. നാളെ, വാലന്റൈന്സ് ഡേയാണ്. മറ്റൊരാളും വാലന്റൈന്സ് ഡേയുടെ തലേന്ന് മറ്റൊരുത്തന്റെ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ചോര്ത്ത് ഇത്ര വേവലാതിപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല.<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് ഒരു തുള്ളി കഴിച്ചിട്ടില്ല. രാവിലെ കണ്ണ് തടിച്ചിരിക്കും, അടിച്ചാല്. രേഖക്ക് മനസ്സിലായാല് മോശമല്ലേ, ദ്രോഹി! അവന് കട്ടിലില് കിടന്ന് കാലാട്ടി സ്വപ്നം കാണുകയാണ്.<br /><br />ഏതാണ്ട് പന്ത്രണ്ട് ദുസ്വപ്നങ്ങളെങ്കിലും കണ്ടു കാണണം, അന്നു രാത്രി.<br /><br />"എവിടെടാ എന്റെ ട്രൌസര്ര്ര്??????"<br /><br />രാവിലെ കുഞ്ഞച്ചന്റെ ആക്രോശം കേട്ടാണ് ഞാനുണര്ന്നത്. നേരം ആറരയായതേയുള്ളു. ബാഗും അലമാരിയും തുണിയും ബെഡ്ഷീറ്റുമെല്ലാം അവിടവിടെ കിടക്കുന്നു. എന്റെ ലുങ്കി വരെ വാതിലിന്റെ മൂലക്കല് കിടക്കുന്നു. ഞാന് ഓടിച്ചെന്ന് അതെടുത്ത് വാരിച്ചുറ്റി. അബു വാതില്ക്കല് അന്തം വിട്ട് നില്ക്കുന്നു.<br /><br />"എന്താടാ?"<br /><br />ചോദ്യം കേട്ട് കുഞ്ഞച്ചന് കലിപ്പോടെ എന്റടുത്തു വന്നു.<br /><br />"സത്യം പറയെടാ, നീയല്ലേ എന്റെ ട്രൌസറെടുത്തത്?"<br /><br />"എനിക്കതല്ലേ പണി, അവിടെവിടെങ്കിലും കാണും. തപ്പിയെടുക്ക്."<br /><br />ഞാന് ശ്രീനിവാസ് കൊണ്ടുത്തന്ന ചായ ഒരു കവിള് മൊത്തി. കുഞ്ഞച്ചന് അരിശത്തോടെ വീണ്ടും വലിച്ചു വാരിയിടാന് തുടങ്ങി. അബു നിസ്സഹായതയോടെ കുഞ്ഞച്ചനെ ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം പത്രമെടുത്തു നിവര്ത്തി.<br /><br />"ട്രൌസര് കളഞ്ഞു പോയി. യുവാവ് ജട്ടിയിട്ടു തിരയുന്നു."<br /><br />അബു പത്രത്തിലെന്ന പോലെ. കുഞ്ഞച്ചന് കൃദ്ധനായി അബുവിനെ ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം തിരച്ചില് തുടര്ന്നു.<br /><br />"എടാ പപ്പൂസേ, ഈ ബര്മുഡ ട്രയാംഗിള് എന്നു പറയുന്നത് ഏതാണ്ടെല്ലാം കാണാതെ പോകുന്ന സ്ഥലമല്ലേ?"<br /><br />ഇതോടെ കുഞ്ഞച്ചന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു. അവന് പാഞ്ഞു വന്ന് പത്രം തട്ടിപ്പറിച്ച് പന്ത്രണ്ടു കഷണമാക്കി കീറിയെറിഞ്ഞു. ശബ്ദം കേട്ട് അടുക്കളയില് നിന്ന് ശ്രീനിവാസ് ഓടിക്കിതച്ചു വന്നു.<br /><br />"ഏനില്ല, നീവു ഹോഗി."<br /><br />ഞാന് ശ്രീനിവാസിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു വിട്ടു. തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്ന ശ്രീനിവാസിന്റെ മടക്കിക്കുത്തിയ ലുങ്കിക്കടിയിലെ നീല്ലക്കളര് ഞാനപ്പോളാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഞാന് മെല്ലെ അടുക്കളവാതില്ക്കല് ചെന്ന് എത്തി നോക്കി.<br /><br />ഉപ്പുമാവിന് കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് എണ്ണ ചൂടാക്കുന്ന ശ്രീനിവാസിന്റെ ലുങ്കിക്കടിയിലെ അണ്ടര്വെയറിന്റെ, ഡ്രോയറിന്റെ തുമ്പ്, നീല നിറമുള്ള, വശങ്ങളില് വെള്ള വരയുള്ള അഡിഡാസ്...!!<br /><br />എനിക്കു ചിരിയടക്കാനായില്ല. ഞാന് അബുവിനെ വിളിച്ചു. കാഴ്ച കണ്ട് അബുവിനും ചിരിയടക്കാനായില്ല. ഞങ്ങളുടെ ചിരി കണ്ട് സംശയം തോന്നിയ കുഞ്ഞച്ചന് അങ്ങോട്ട് പാഞ്ഞു വന്നു. സ്തബ്ധനായി! വ്രണിതഹൃദയനായി!! പരവേശനായി!!!<br /><br />ശ്രീനിവാസ് ചൂടായ എണ്ണയിലേക്ക് അരിഞ്ഞു വച്ച സവാള ചൊരിഞ്ഞു.<br /><br />ശ്..ശ്...ശ്ശ്...ശ്ശ്....ശ്...ശ്ശ്...<br /><br />ചീനച്ചട്ടിയില് നിന്നും പുകഞ്ഞു പൊങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തിനും മീതെ ഒരു ആര്ത്തനാദം കേട്ട് ശ്രീനിവാസ് ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു.<br /><br />"ശ്രീനിവാ.....സ്...സ്....സ്സ്....സ്..സ്സ്...!!!! നീവു യാക്കെ നമ്മ ട്രൌസര് ഹാക്കിദ്ദൂ....??!!"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ അലര്ച്ച കേട്ട് ശ്രീനിവാസ് നിന്നു വിറച്ചു.<br /><br />"അദു... നാനു... നനഗെ... കിച്ചണല്ലി.... സീക്... സീക്തു...."<br /><br />"ബിച്ചൂ..." (ഊര്...)<br /><br />ശ്രീനിവാസ് നൊടിയിടക്കുള്ളില് ട്രൌസര് ഊരി കുഞ്ഞച്ചന്റെ കയ്യില് കൊടുത്തു.<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. സംശയത്തോടെ ഒരു നിമിഷം നിന്നു. ട്രൌസറിലേക്കും ശ്രീനിവാസിന്റെ ലുങ്കിയിലേക്കും മാറിമാറി നോക്കി.<br /><br />പെട്ടെന്ന് ഓടിച്ചെന്ന് ശ്രീനിവാസിന്റെ ലുങ്കി പിടിച്ച് പൊക്കി നോക്കി.<br /><br />"ഇയ്യാള് വേറൊന്നും ഇട്ടിട്ടില്ലെടാ..."<br /><br />കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്തെത്തിയ കുഞ്ഞച്ചന് ട്രൌസര് ശ്രീനിവാസിന്റെ മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് നേരെ റൂമില് ചെന്ന് കട്ടിലില് കമിഴ്ന്നു വീണ് ഏങ്ങാന് തുടങ്ങി.<br /><br />അടുക്കളയില് നിന്നും ശ്രീനിവാസിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു വന്ന ഞങ്ങള് കണ്ടത് റൂമിന്റെ വാതില്ക്കല് കണ്ണു തള്ളി നില്ക്കുന്ന രേഖയെയാണ്.<br /><br />"കുഞ്ഞച്ചന്?"<br /><br />അവള് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഞങ്ങള് കട്ടിലിലേക്ക് വിരല് ചൂണ്ടി. അവളുടെ കണ്ണ് വീണ്ടും തള്ളി. ഞങ്ങള് അകത്തേക്ക് ഏന്തി നോക്കി.<br /><br />കട്ടിലിനു മുകളില് വെറും ജട്ടിയില് കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞച്ചന്റെ ജട്ടിയുടെ പിറകില് ആറു തുളകള്!<br /><br />രേഖ പുറത്തേക്കു നടന്നു. ഞാന് പിന്നാലെ ചെന്നു. ഒരു കെട്ടു പുസ്തകങ്ങള് എന്റെ കയ്യില് തന്നിട്ട് അവള് പറഞ്ഞു.<br /><br />"തേഡ് ഇയറിന് ഇപ്പഴേ പ്രിപ്പയര് ചെയ്യാന് പുസ്തകങ്ങള് വേണംന്ന് കുഞ്ഞച്ചന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അമ്പലത്തില് വരുന്ന വഴി ഇവിടെ കാണാമെന്നു പറഞ്ഞു. ഇതു കൊടുത്താല് മതി."<br /><br />നടക്കുന്നതിനിടയില് അവള് ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചിരിച്ചു.<br /><br />"ഹാപ്പി വാലന്റൈന്സ് ഡേ റ്റു യൂ ഓള്. അവനോടും പറഞ്ഞേക്ക്, എണീക്കുമ്പോ."<br /><br />സംഗതിയുടെ കിടപ്പുവശം അപ്പോളാണ് ഞങ്ങള്ക്കു പിടി കിട്ടിയത്.<br /><br />ഞാന് അകത്തു ചെന്നു. അബുവും. പുസ്തകങ്ങള് ഞാന് അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് കുടഞ്ഞിട്ടു. ചാടിയെണീറ്റ കുഞ്ഞച്ചന് തുളകള് മറച്ചു പിടിച്ച് ഞങ്ങളെ നോക്കി.<br /><br />"അവളെവിടെ? വന്നോ?"<br /><br />ഞാന് അബുവിനെ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു.<br /><br />രണ്ടു കൈകളും മുകളിലേക്കു ചേര്ത്തു പിടിച്ച്, കുഞ്ഞച്ചന്റെ നടുമ്പുറത്തിട്ടു പെരുക്കി ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങള് ഒന്നിച്ചു പറഞ്ഞു.<br /><br />"അ....ടി....ദാ....സ്....!!!!!!"<br /><br />ജാള്യത്തില് നിന്നും മെല്ലെ പടി കയറി വന്ന കുഞ്ഞച്ചനും ഞങ്ങളുടെ പൊട്ടിച്ചിരിയില് പങ്കു ചേര്ന്നു.<br /><br />***************<br /><br />ദിവസങ്ങള്ക്കു ശേഷം അബു എന്നോടു പറഞ്ഞത്:<br /> കുഞ്ഞച്ചന്റെ പുതിയ അഡിഡാസ് ഷോര്ട്സ് കണ്ട് അസൂയ മൂത്ത അബു പാതിരാക്ക് ബാഗില് നിന്നും തപ്പിയെടുത്ത് രാത്രി മുഴുവന് അതു പന്താക്കി ഫുട്ബോള് കളിച്ച്, അടുക്കള വാതിലിലൂടെ ഒരു ഗോളും അടിച്ചാണത്രേ കിടന്നത്. ആ മൂലയില് നിന്നും കിട്ടിയ ശ്രീനിവാസ് പഴയതാണെന്നു കരുതിയിട്ടാവും എടുത്തിട്ട് നോക്കിയത്! ഈ വിവരം ഇതു വായിക്കും വരെ കുഞ്ഞച്ചനറിയില്ല. അബു ഭാഗ്യവശാല് ദുബായിലാണ് എന്നതു കൊണ്ടും ഇനി രണ്ടു വര്ഷമെങ്കിലും കഴിയാതെ മടങ്ങി വരില്ല എന്നതു കൊണ്ടും ഈ രഹസ്യം ഞാന് ഇപ്പോള് വെളിച്ചത്താക്കുന്നു.</div>പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-61962713133568750842009-02-02T18:47:00.000-08:002009-10-21T09:55:19.840-07:00ഗുണ്ടല്പേട്ടില് നട്ടപ്പാതിരക്ക്ഗുണ്ടല്പേട്ടില്<br />നട്ടപ്പാതിരക്ക്<br />ബ്രേക്കിന് നിര്ത്തിയിട്ടിരുന്ന<br />കോഴിക്കോട് ബാംഗ്ലൂര് ബസ്സില് നിന്ന്<br />പടിയിറങ്ങി വന്ന പര്ദ്ദക്കാരി,<br />ഉറക്കച്ചടവില്<br />വേച്ചു വേച്ചു വീഴാനായുന്നു.<br /><br />’വീഴല്ലേ’യെന്ന് വലംകൈ പിടിച്ച്<br />നേരെ നിര്ത്തിയപ്പോള്<br />ഇടംകൈ കൊണ്ടവള് മുഖത്തടിച്ചു.<br /><br />’കള്ളക്കാഫിറേ’യെന്ന്<br />നടൂമ്പുറത്ത് പല കൈ<br />മദ്ദളതാളം, ഗമകം, ഉച്ഛസ്ഥായി, ആ....ആ...ആ...ആ...!!!<br /><br />കോണ്ട്രവേഴ്സ്യല് നായികയായ<br />പര്ദ്ദക്കാരിക്ക്<br />വീഴാതെ നടക്കാനും<br />മൂത്രപ്പുര കാണിക്കാനും<br />സഹായമായി<br />നിരവധി പെണ്ഹസ്തങ്ങള്,<br />സഹായവാഗ്ദാനമായി<br />അനവധി ആണ്മുഖങ്ങള്!<br /><br />റോഡരികില് എന്നോടൊപ്പം<br />സിഗററ്റ് വലിച്ചു കൊണ്ടു നിന്നിരുന്ന<br />ചേട്ടന്മാര്<br />ഒന്നുമറിയാത്തതു പോലെ<br />വലിച്ചു വലിച്ചു തള്ളി.<br /><br />ഇനിയെന്നോടു പറഞ്ഞു പോകരുത്,<br />അബലയെ സഹായിക്കാന്!പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-28389603165001077652009-01-29T19:46:00.000-08:002009-10-21T09:43:20.582-07:00മരണക്കാഴ്ച<strong>മരണം</strong><br />---------<br />ഏതോ അറിയപ്പെടാത്ത നാട്ടില് വച്ച്<br />പോക്കറ്റില് പേഴ്സോ<br />തിരിച്ചറിയല് കാര്ഡുകളോ<br />അടയാളമോതിരങ്ങളോ ഇല്ലാതെ,<br />അല്ലെങ്കില്,<br />ഒരു വസ്ത്രം പോലുമില്ലാതെ<br />ഒരു വണ്ടിയിടിച്ച്<br />മുഖം അത്യന്തം വികൃതമാക്കപ്പെട്ട്,<br />പറ്റുമെങ്കില്,<br />ഒരു മുടിനാരു പോലും ശേഷിപ്പിക്കാതെ<br />കത്തിക്കരിഞ്ഞ് മരണപ്പെട്ടു പോകട്ടെ,<br />ഞാന്!<br /><br />അപ്പനും മക്കളും ബന്ധുക്കളും അറിയാത്ത<br />അനാഥശവങ്ങള്ക്ക്<br />ജാതിയില്ലാതെ<br />സംസ്കരിക്കപ്പെടാനെങ്കിലും<br />ഭാഗ്യമുണ്ട്!<br /><br /><br /><strong>കാഴ്ച</strong><br />---------<br /><br />ഉരുണ്ടും ഇരുണ്ടുമിരിക്കുന്ന<br />കോണുകളിലേക്ക്<br />നീണ്ടു നീണ്ടു ചെന്ന്<br />കണ്മുനയൊപ്പിയെടുക്കുന്ന<br />പ്രതിഫലനങ്ങളെ<br />കണ്ണില് തടഞ്ഞ്<br />കരളിലേക്ക് കടത്തി വിടാതെ<br />എന്റെ തലച്ചോര്!<br /><br />കണ്ണു ചൊറിഞ്ഞ് ചൊറിഞ്ഞ്...<br />കാഴ്ച ചുകന്ന് ചുകന്ന്...<br /><br />എനിക്കൊരുസാമൂഹ്യപരിഷ്കര്ത്താവാകണം!പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-15497045496965640982008-12-23T20:14:00.000-08:002009-10-21T09:20:39.404-07:00വാഴക്കുല"ഹലോ... കഥാകാരനല്ലേ?"<br /><br />"ഹെല്ലോ... അതെയതെ, പറയൂ."<br /><br />"പുതിയ കഥ വാരികയില് കണ്ടു."<br /><br />"ഓഹോ, എന്നിട്ട്, ഇഷ്ടമായോ കഥ?"<br /><br />"ഒരുപാടു നീളമുണ്ടല്ലോ, നീണ്ടകഥയാണോ?"<br /><br />അല്ല, ചെറുകഥ തന്നെ. കഥ എങ്ങനെയുണ്ട്?"<br /><br />"സംഭാഷണങ്ങള് നിരത്തിപ്പരത്തിയിട്ടുണ്ടല്ലോ."<br /><br />"അതെയതെ. അതെന്റെ ഒരു കഥന രീതിയാണ്. നിങ്ങള് കഥയെങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് പറയൂ."<br /><br />"നീളക്കൂടുതല് കാരണം വായിച്ചില്ല. എന്താണീ കഥയുടെ ത്രെഡ്?"<br /><br />"ഹേ മനുഷ്യാ. ഇത് കഥാകൃത്തിനെ അവഹേളിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്. കഥ മുന്നില് വച്ചു കൊണ്ടാണോ ഹേ, കഥാകൃത്തിനെ വിളിച്ച് ത്രെഡ് ചോദിക്കുന്നത്?"<br /><br />"തന്റെ ചില കഥകള് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു കാമ്പും ഉള്ളതായി തോന്നിയിട്ടില്ല. ചോദിച്ചിട്ടു വായിക്കാമെന്നു കരുതി. സമയം വിലപ്പെട്ടതാണല്ലോ."<br /><br />"എനിക്കും സമയം വിലപ്പെട്ടതു തന്നെ. മാത്രമല്ല താനീ ഫോണ് വിളിച്ച് ടെക്നോളജി അബ്യൂസ് ചെയ്യുക കൂടിയാണ്. വേറെ വിശേഷമൊന്നുമില്ലെങ്കില് ഫോണ് വെക്കാമല്ലോ."<br /><br />"നില്ക്കൂ, താന് നേരമ്പോക്കിനു വേണ്ടിയാണോ കഥയെഴുതുന്നത്? വിമര്ശകരെ അധിക്ഷേപിക്കുന്നത് തനിക്കും ദോഷമേ ചെയ്യൂ."<br /><br />"ഹേ വിഡ്ഢീ. താനൊരു അനോണിമസ്സായ കോളറാണ്. അനോണികള്ക്ക് ആധികാരികമായി കഥയെക്കുറിച്ച് അഭിപ്രായം പറയാന് അര്ഹതയില്ലെന്നറിഞ്ഞു കൂടേ? സമയം മിനക്കെടുത്താതെ ഫോണ് താഴെ വക്കൂ. നിങ്ങള്ക്ക് മറ്റുള്ളവരുടെ കഥകള് വായിക്കുകയുമാവാം എനിക്കെന്റെ ബാക്കിയുള്ള പെഗ്ഗുകള് തീര്ക്കുകയുമാവാം."<br /><br />"പേരു പറയാന് തത്ക്കാലം ഉദ്ദേശ്യമില്ല. തനിക്കു വേണമെങ്കില് ഞാനൊരു കഥ പറഞ്ഞു തരാം."<br /><br />"കേള്ക്കാന് താല്പര്യമില്ല. താനായതു കൊണ്ട്, വിശേഷിച്ചും അശേഷമില്ല."<br /><br />"നില്ക്കൂ. ഇത് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത കഥയാണ്. തനിക്കു വേണമെങ്കില് ഇതൊരു കഥയാക്കി മാറിയെഴുതി പ്രതിഫലം പറ്റുകയുമാവാം. ഇതൊരു പക്ഷേ, തന്റെ ആദ്യത്തെ നല്ല കഥയാവും."<br /><br />"എനിക്കു തന്റെ കഥയൊന്നും വേണമെന്നില്ല. മനസ്സില് ഉള്ള കഥകള് തന്നെ എഴുതാന് സമയമില്ലാതിരിക്കുകയാണ്. എങ്കിലും ഫോണ് താന് ഇങ്ങോട്ടു വിളിച്ചതായതു കൊണ്ടും എനിക്കു സാമ്പത്തികനഷ്ടമൊന്നും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടും കേള്ക്കാം. തനിക്കു വേണമെങ്കില് പറഞ്ഞിട്ടു പോകാം."<br /><br />"ഇതൊരു വാഴക്കുല മോഷണത്തിന്റെ കഥയാണ്. കഥയെന്നു പറഞ്ഞാല്, ഞാന് ഒരു വാഴക്കുല മോഷ്ടിച്ച സംഭവത്തിന്റെ വിവരണമാണ്. വളരെ പണ്ടൊന്നുമല്ല, ഈയിടെ."<br /><br />"താന് മറ്റുള്ളവരെ ഫോണ് ചെയ്തു ശല്യപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു എമ്പോക്കി മാത്രമല്ല, മോഷ്ടാവു കൂടിയാണല്ലേ?"<br /><br />"മുഴുവന് പറയട്ടെ. ഞാന് മോഷ്ടിച്ചത് നിവൃത്തി കേടു മൂലമാണ്. പണമില്ല, പട്ടിണിക്കാലം. ഇന്നു തന്നെ ഫോണ് ചെയ്യുന്നതു പോലും കടം വാങ്ങിയ പണം കൊണ്ടാണ്. കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിലും നിവൃത്തികേടിലും കഴിയുമ്പോള് ചില അത്യാവശ്യങ്ങള്ക്കു വേണ്ടിയാണ് ഞാന് ആ വാഴക്കുല മോഷ്ടിച്ചത്."<br /><br />"അതെ. നിവൃത്തിയല്ല, നീ വൃത്തികേടു കൊണ്ട് ചെയ്തത്. ഇതെല്ലാ മോഷ്ടാക്കളും പറയുന്ന ന്യായമല്ളേ. മോഷണം വൃത്തികേടു മാത്രമല്ല, തന്നെപ്പോലെ ഒരു എമ്പോക്കി ചെയ്യുമ്പോള് അത് പരമമായ ചെറ്റത്തരം കൂടിയാവുന്നു.<br /><br />"താന് കഥ കേള്ക്കൂ."<br /><br />"ഞാന് താല്പര്യത്തോടെ കേള്ക്കുകയാണെന്ന് ധരിച്ചു വക്കരുത്. ഫോണ് വച്ചില്ലെങ്കിലും ഞാന് ഒരു പക്ഷേ ഉറക്കമായിരിക്കാം."<br /><br />"അരവിന്ദന്റെ പറമ്പിലെ വാഴയായിരുന്നു അത്. എന്റെ വീട്ടില് നിന്നും സ്വല്പം ദൂരെത്തന്നെ. വിശാലമായ ആ പറമ്പില്, വിശാലമെന്നു വച്ചാല്, ഏക്കറുകളോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന ആ പറമ്പില് പാതിയും തെങ്ങുകൃഷിയാണ്. അരവിന്ദന് കൃഷിയില് താല്പര്യമില്ല. സ്വന്തമായി മറ്റു പലവിധം കച്ചവടങ്ങളുണ്ട്. അത്യാവശ്യം കള്ളക്കണക്കും വെട്ടിപ്പും കൊള്ളപ്പലിശയിടപാടുമുണ്ട്. എങ്കിലും നാട്ടുകാര്ക്കൊക്കെ അയാളോട് വലിയ ബഹുമാനമാണ്. ഒളിഞ്ഞു പോലും അയാളെ കുറ്റം പറയാന് ആളുകള് ഭയക്കുന്നു."<br /><br />"ഭയക്കുന്നു എന്നോ? ഇതെന്താ, വെള്ളരിക്കാസിറ്റിയോ? അതു പോട്ടെ, താന് പറയുന്നത് തന്റെ കഥയോ അതോ അരവിന്ദനെന്ന ഈ ജന്മിയുടെ കഥയോ?"<br /><br />"യഥാര്ത്ഥ ജീവിതം തന്റെ കഥകളില് നിന്ന് ഏറെ വ്യത്യസ്തമാണ് കഥാകാരാ. എന്റെ കഥ തന്നെ. അരവിന്ദന്റെ ആ വിശാലമായ പറമ്പില് കുറേ ഭാഗം തെങ്ങുകളാണ്. പിന്നെ കുറേ ഭാഗം വെറുതെ കാടു പിടിച്ചു കിടക്കുന്നു. കമ്യൂണിസ്റ്റപ്പ, തൊട്ടാവാടി, കുറുന്തോട്ടി, അരിപ്പൂച്ചെടി, പുല്ല് പിന്നെ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ചെടികള്.<br /><br />നെല്പാടങ്ങളോട് ചേര്ന്നു കിടക്കുന്ന പറമ്പ്. പുഴയില് നിന്ന് പാടത്തേക്ക് വെള്ളം കൊണ്ടു വരാനുള്ള കനാല്, അഥവാ, തന്റെ ഭാഷയില് പറഞ്ഞാല്, കളകളം തെളിവെള്ളം കുത്തിയൊഴുകുന്ന അരുമയായ തോട്, ആ പറമ്പിന്റെ അതിരു ചേര്ന്ന്, കെട്ടുമതിലിന്റെ വശത്തു കൂടെ ഒഴുകുന്നു. അതിന്റെ മൂലയില്, ആ പറമ്പിന്റെ കെട്ടിനടുത്തുള്ള മൂലയില് ആ വാഴയുണ്ട്. നല്ലൊരു മൈസൂര് വാഴ."<br /><br />"നില്ക്ക്. രണ്ടു കാര്യങ്ങള് പറയട്ടെ. ഒന്ന്, തന്റെ കഥ പറയുമ്പോള് തന്റെ ഭാഷ ഉപയോഗിച്ചാല് മതി, എന്റെ ഭാഷ കടമെടുക്കേണ്ട. രണ്ട്, മൈസൂര് വാഴയോ? എന്തു തരം വാഴയാണത്? മൈസൂരെന്നത് ബാംഗ്ലൂരെങ്ങാണ്ടുള്ള ഒരു പട്ടണമല്ലേ?"<br /><br />"കഥാകാരാ. ഇതാണ് തനിക്ക് മണ്ണിനെക്കുറിച്ചെഴുതുമ്പോള് കൈത്തെറ്റു പിണയുന്നത്. അറിവില്ലായ്മ. മൈസൂര് പഴം എന്നത് മൈസൂരിലോ ബാംഗ്ലൂരിലോ കിട്ടാത്ത ഒരിനം വാഴപ്പഴമാണ്. അന്യനാടുകളില് നമുക്ക് പൊതുവേ ആണിപ്പൂവന് അല്ലെങ്കില് ഞാലിപ്പൂവന് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരിനം ചെറുപഴമേ കിട്ടൂ. അതിനേക്കാള് മധുരമേറിയ, സുഗന്ധമുള്ള ഒരിനം ചെറുപഴമാണ് മൈസൂര് പഴം. "<br /><br />"താന് കഥ തുടരൂ."<br /><br />"ആ വാഴ ആരും കുഴി കുത്തി നട്ടതല്ല. പണ്ടെങ്ങാണ്ട് അവിടെ മറിഞ്ഞു വീണ ഒരു വാഴയുടെ കന്ന്, വാഴക്കന്ന്, തനിയെ മുളപൊട്ടി പൊന്തിയതാണ്. ആകാശത്തേക്ക് തല നീട്ടാനുള്ള ആര്ത്തിയോടെ വേരുകള് മണ്ണിലേക്ക് ചെറുപ്രായത്തില് തന്നെ കുത്തിയിറക്കി, അതിരു കെട്ടിയ ചെങ്കല്ലിനിടയിലെ ചെറിയ തുളകളിലൂടെ കനാലിലേക്ക് വേരു നീട്ടി, വെള്ളം നക്കിനക്കിയെടുത്ത് സ്വയം വളര്ന്ന വാഴയാണത്. അരവിന്ദന് ആ വാഴ എന്നെങ്കിലും കണ്ടിട്ടുണ്ടോ എന്നു തന്നെ എനിക്കു സംശയമാണ്.<br /><br />ആരും നോക്കാനും കാണാനുമില്ലാത്ത ആ വാഴ അതിന്റെ ചെറുപ്പം മുതലേ ഞാന് കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. കനാലിലെ തെളിനീര് കുത്തിക്കുത്തിയെടുത്ത് മറ്റു കാട്ടുചെടികളോടൊപ്പം ആ വാഴയങ്ങനെ വളര്ന്നു. വിടരുന്ന ഓരോ തളിരിലയും കൂമ്പു വിടര്ത്തി, തെളിഞ്ഞ, മിനുമിനുത്ത പ്രതലങ്ങളിലേക്ക് വെയിലിനെ ശേഖരിച്ച്, കനാലിലെ വെള്ളവും മണ്ണിന്റെ ഫലഭൂയിഷ്ടതയും അരിച്ചൂറ്റിയെടുത്ത് പച്ച രക്തമാക്കി മാറ്റി അത് സ്വയം ജീവന് പകര്ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു.<br /><br />വിടരുന്ന അതിന്റെ ഇലകള് കൂമ്പു വിടര്ത്തും മുമ്പേ ഇലവെട്ടുകാരന് പാക്കരന് നിര്ദ്ദാക്ഷിണ്യം മുറിച്ചു കൊണ്ടു പോകുന്നത് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരില ചീയുമ്പോളേക്ക് മറ്റൊന്നു വിടര്ത്തി വെയിലത്തു കാട്ടി സ്വന്തം ജീവന് നിലനിര്ത്താന് ആ വാഴ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്, കഥാകാരാ, ഈ കണ്ണുകള് കൊണ്ട് നോക്കി നിന്ന് ഞാന് അദ്ഭുതം കൂറിയിട്ടുണ്ട്.<br /><br />ഒരിക്കല് ഇലവെട്ടു കഴിഞ്ഞ് പാക്കരന് ഒരു ബീഡി കൊളുത്തണമെന്ന് തോന്നി. കയ്യിലിരുന്ന കൊടുവാള് താഴെ വക്കണമെങ്കില് കുനിയണമല്ലോ എന്നായിരുന്നിരിക്കണം പാക്കരന്റെ ചിന്ത. ഞാന് നോക്കി നില്ക്കേ, പാക്കരന് നിര്ദ്ദാക്ഷിണ്യം കൊടുവാള് ആ വാഴയുടെ പള്ളക്ക് വെട്ടിയിറക്കി അങ്ങനെ കുത്തി നിര്ത്തി. കഥാകാരാ, ഞാനതു കണ്ടു കൊണ്ടു നില്ക്കുകയാണ്. വെട്ടില് നിന്നും കുടുകുടാ പച്ചച്ചോര ചിന്തിയൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്നിട്ടും രണ്ടു ദിവസത്തെ തളര്ച്ചക്കു ശേഷം എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആ വാഴ നിവര്ന്നു നിന്നു."<br /><br />"താന് തന്റെ കഥയാണോ വാഴയുടെ കഥയാണോ പറയുന്നത്? ഇത്ര വിഷമമായിരുന്നെങ്കില് തനിക്കാ വാഴ തന്റെ പറമ്പിലേക്കു മാറ്റിക്കുഴിച്ചിട്ട് തടം കോരി വെള്ളം നനക്കാമായിരുന്നില്ലേ? താന് മോഷ്ടാവു മാത്രമല്ല, ശുദ്ധനുണയനും കൂടിയാണ്."<br /><br />"കേള്ക്കൂ. ആ വാഴ അങ്ങനെ ഒരുപാട് അവഗണനകളും ഉപദ്രവങ്ങളും സഹിച്ച് പുല്ലുപോലെ വളര്ന്നു വലുതായി. പൂവിട്ടു, കായ്ച്ചു. ഞാനാണാ തളിര്ക്കുല ആദ്യം കണ്ടത്. ഞാന് തന്നെയായിരിക്കണം. മറ്റാര്ക്കും അതു കാണാനുള്ള സാവകാശമോ മനസ്സോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... അല്ല കഥാകാരാ, താന് സിഗരറ്റ് വലിക്കുകയാണോ? ബുഹൂ ബുഹൂ എന്ന ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നു?"<br /><br />"തന്റെ യമണ്ടന് കഥ കേട്ട് എവറസ്റ്റ് മുടിയോളം ബോറടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. വലിക്കാതെന്തു ചെയ്യും?"<br /><br />"താനല്ലേ വലിക്കുന്നതിന്റെ ദോഷങ്ങളെപ്പറ്റി പണ്ടൊരു കഥയെഴുതിയത്? അല്ലെങ്കിലും ഈ സാഹിത്യകാരന്മാര് ഇങ്ങനെയാണ്. പറയുന്നതും പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതുമായി യാതോരു ബന്ധവും കാണുകയില്ല."<br /><br />"തന്റെ ഫോണ് എടുത്തപ്പോളേ ഉറപ്പിച്ചതാണ്, ഇതൊക്കെ കേള്ക്കേണ്ടി വരുമെന്ന്. മോഷ്ടാവ് എന്നെ ഉപദേശിക്കുന്നോ. താന് കഥ പറയൂ."<br /><br />"ശരി. കഥയല്ല, സംഭവം തന്നെയാണ്. അങ്ങനെ ആ വാഴപ്പൂവ് പതിയെ കുലച്ചു വന്നു. കൂമ്പ് ഇടക്കിടെ പടം പൊഴിച്ച് പുതിയ പൂവുകള് പുറത്തേക്കിട്ടു. വണ്ടുകളും ശലഭങ്ങളും മാറി മാറി ആ പൂക്കളില് നിന്ന് മധുരമുള്ള തേന് നുകര്ന്നു. പച്ച നിറത്തില്, പ്രകൃതിയുടെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട നിറത്തില് അതു കായ്ച്ചു. ഓരോ കായയുടെയും തുമ്പത്ത് പൊക്കിള്ക്കൊടി അറ്റുണങ്ങിയതു പോലെ കരിഞ്ഞ പൂത്തുമ്പുകള് തൂങ്ങിയിരുന്നാടി. ഞാനെന്നും അതു കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.<br /><br />പതിവുപോലെ കനാല് വെള്ളം ഊറ്റിയെടുത്ത് ആ വാഴ തന്റെ കുരുന്നിനെയൂട്ടി. കായ്കള് വളര്ന്നു വലുതായി. നല്ല മുഴുത്തു വിരിഞ്ഞ കായ്കള്. പറമ്പുടമ അരവിന്ദന് എന്നിട്ടും അതിനെയൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതു പോലുമില്ല. ഞാനിതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. കായകള് മൂത്തു വലുതായി."<br /><br />"ഓ. അങ്ങനെ പറമ്പുടമ തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്തതു കാരണം താനതു മോഷ്ടിക്കാന് തിരുമാനിച്ചു അല്ലേ?"<br /><br />"മുന്വിധികളിലേക്ക് ചെന്നു ചാടാതിരിക്കൂ കഥാകാരാ. മുന്വിധികളാണ് നിങ്ങള് സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ ദോഷം."<br /><br />"അപ്പോള് ആദ്യത്തെ ദോഷമോ?"<br /><br />"കാമ്പില്ലാത്ത കഥകള് പടച്ചു വിടുന്നതു തന്നെ. അതിരിക്കട്ടെ. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അത്യാവശ്യമായി വീട്ടിലേക്ക് അരി വാങ്ങാന് വേണ്ടി ഞാന് കടയിലേക്ക് ചെന്നു. കയ്യില് ഒരു മണ്തരി വാങ്ങാനുള്ള കാശില്ലെന്നോര്ക്കണം, ഇനി എനിക്ക് കടം തരില്ലെന്ന് പീടികക്കാരന് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. ഹതാശനായി, നിരാശനായി ഞാന് തിരിച്ചു നടന്നു.<br /><br />വഴിയേ ആ പറമ്പില് ആരും കാണാതെ, അതോ ആരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെയോ, നില്ക്കുന്ന ആ വാഴക്കുല അന്നും ഞാന് കണ്ടു. കണ്ണെടുക്കാതെ ഞാന് അതിനെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ഒരുപാടു നേരം അങ്ങനെ.<br /><br />ചില മഹാന്മാര്ക്ക് മരച്ചുവട്ടില് വച്ച് ബോധോദയം ഉണ്ടായതിനെക്കുറിച്ചൊക്കെ കേട്ടിട്ടില്ലേ കഥാകരാ? എനിക്ക് ആ നിമിഷം ബോധോദയമുണ്ടായി. വീട്ടില് ചെന്ന് ഞാന് ഒരുപാട് ആലോചിച്ചു. ആ വാഴക്കുല എനിക്ക് ഒരു നേരത്തെ കഞ്ഞിവെള്ളം വാങ്ങിച്ചു തന്നാല്? പിന്നെ ഞാന് ഒരുപാടു ചിന്തിച്ചില്ല, കൊടുവാളെടുത്ത് ഇറങ്ങി നടന്നു.<br /><br />രാത്രിയാണ്, ചെറിയ നിലാവുണ്ട്. പമ്മിപ്പമ്മി ഞാന് വയല്വരമ്പു വഴി നടന്നു. കനാല് മെല്ലെ, ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ എടുത്തു ചാടി. കെട്ടുമതില് ചേര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ആ വാഴയുടെ കഴുത്തില് ഞാന് പിടിച്ചു.<br /><br />എനിക്കെന്തു സന്തോഷമായെന്നോ കഥാകാരാ. അത്ര നാളും ദൂരെ നിന്ന് നോക്കിക്കണ്ട് ആരാധിച്ചിരുന്ന ആ വാഴയെ ഒന്നു തൊട്ടപ്പോള്! ഒരുപാടു നാളത്തെ ആരാധനയൊക്കെ മൂത്തു പഴുപ്പെത്തി നില്ക്കുമ്പോള് നമ്മളാരാധിക്കുന്ന കലാകാരനെ, സിനിമാനടിയെ അടുത്തു നിന്നു തൊടുന്നതു പോലെ.<br /><br />എനിക്കാ വാഴയോട് ഒരുപാടു സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, വിശപ്പെന്റെ ഉള്ളില് കിടന്ന് തിളച്ചു മറിഞ്ഞു. ഞാന് കൈ നീട്ടിപ്പിടിച്ച്, ഏന്തി വലിഞ്ഞ് ആ വാഴക്കുലയുടെ കടക്കല് കൊടുവാളു കൊണ്ട് ആഞ്ഞു വെട്ടി. വാഴക്കൂമ്പിലിരുന്ന് ഞാന് അറിയാതെ തേന് കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിക്കിളി പൊടുന്നനെ കീയോ കീയോ എന്നു ചിലച്ചു കൊണ്ട് പറന്നകന്നു പോയി. കുല അറ്റു വീണു. വാഴയുടെ ചോര ഇറ്റിറ്റു വീണു.<br /><br />ഹൊ! എന്തൊരു ഭാരമായിരുന്നു ആ കുലക്ക്. അതു മുതുകില് താങ്ങി വീട്ടിലെത്തിയപ്പോളേക്കും ഞാന് തളര്ന്നവശനായിരുന്നു. മലര്ന്നു വീണ്, പായില് ആ വാഴക്കുലയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്ന്, വിശക്കുന്ന വയറുമായി ആ രാത്രി ഞാന് ഉറങ്ങാതിരുന്നു. എന്റെ ശ്വാസോച്ഛ്വാസത്തിന്റെ ചൂടു തട്ടി കുല പഴുക്കുമെന്നു വരെ തോന്നി. അത്ര കിതപ്പായിരുന്നു എനിക്ക്. തനിക്കറിയാമോ കഥാകാരാ, നാട്ടില് ഞാന് വളരെ മാന്യനാണ്. ഞാനാ കുല മോഷ്ടിക്കുമെന്ന് അരവിന്ദനല്ല, ആരും തന്നെ കരുതുകയില്ല....... കഥാകാരാ, താന് കേള്ക്കുന്നുണ്ടോ?"<br /><br />"പറയൂ പ്രിയ മോഷ്ടാവേ പറയൂ. കാശു തീര്ന്നെങ്കില് ഞാന് തിരിച്ചു വിളിക്കണോ?"<br /><br />"വേണ്ട, കേള്ക്കുക. പഴുക്കാത്ത കുലക്ക് വില കുറവായിരിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. ചൂളക്കു വച്ചു പഴുപ്പിക്കണം. ചിമ്മിനിയാണ് പറ്റിയ സ്ഥലം. പക്ഷേ, എന്റെ പുര ചിമ്മിനിയില്ലാത്ത വെറും ഓലപ്പുരയാണല്ലോ.<br /><br />എന്റെ തൊട്ടടുത്ത വീട് ടെറസിട്ടതാണ്. വലിയ പണക്കാരാണ് താമസക്കാര്. അവര്ക്ക് വലിയ വിശാലമായ ചിമ്മിനിയുണ്ട്. ചൂടടിപ്പിക്കാനായി ഞാനാ വാഴക്കുല അന്നു പുലര്ച്ചെത്തന്നെ ആരുമറിയാതെ ആ വീടിനു മുകളില് കയറി ചിമ്മിനിയുടെ ദ്വാരത്തോടു ചേര്ത്തു വച്ചു. തിരിച്ചു വന്ന്, വൈകുന്നേരത്തിനുള്ളില്൬ കാശു തരാമെന്നു പറഞ്ഞ് മറ്റൊരു കടയില് പോയി അരിയും മറ്റും വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്ന് കഞ്ഞി വച്ചു കുടിച്ചു."<br /><br />"തനിക്ക് വീട്ടിലരുമില്ലേ മോഷ്ടാവേ?"<br /><br />"ജനിച്ചപ്പോള് അമ്മയുണ്ടായിരുന്നു. വളരുമ്പോള് മരിച്ചു പോയി. അന്നെന്റെ സ്കൂള് പഠനം കഷ്ടി കഴിഞ്ഞു കാണണം. അതു പോട്ടെ."<br /><br />"ശരി തുടരൂ."<br /><br />"ഞാന് വൈകുന്നേരം വരെ സമയം എങ്ങനെയോ നീക്കി. ആരുമറിയാതെ എന്റെ കുലയെടുക്കാന് അവരുടെ ടെറസില് വീണ്ടും ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കയറി. ഞാന് കണ്ട കാഴ്ച, എന്റെ കഥാകാരാ..."<br /><br />"എന്തു പറ്റി? എല്ലാം വാവലു തിന്നു തീര്ത്തോ? അതോ ചിമ്മിനിയുടെ കരിമ്പുകയടിച്ച് കറുത്തു പോയോ? അതോ കുല തന്നെയവിടെ ഇല്ലായിരുന്നോ? പറയൂ."<br /><br />"അല്ല, അല്ല, അതൊന്നുമല്ല. ആ വീട്ടിലെ അഞ്ചാറു വയസ്സു പ്രായമുള്ള ഒരു ബാലന്... പച്ച പ്രകൃതിയുടെ ഉടുപ്പാണെന്നു പറയുന്നതില് ന്യായമില്ലേ കഥാകാരാ. പച്ചയുടുപ്പിട്ട പ്രകൃതിയെ പൊതുവേ അങ്ങനെ ആരും പിച്ചിച്ചീന്തുകയില്ല. പച്ച മാറി കായ മഞ്ഞച്ചപ്പോള് ഉടുതുണിയഴിഞ്ഞു പോയതു പോലെ കണ്ടിട്ടാവണം ആ ബാലനു കടിച്ചു തിന്നാന് തോന്നിയത്. അവന് അതിലെ പഴുത്തു തുടങ്ങിയ പഴങ്ങളിരിഞ്ഞു തിന്നുന്നു. എന്റെ വാഴക്കുല, ഞാന് ചിമ്മിനിക്കു വച്ചു പഴുപ്പിച്ചത് അവന് ഇരിഞ്ഞു തിന്നുന്നു."<br /><br />"തനിക്ക് അവനിട്ടൊരെണ്ണം കൊടുക്കാന് മേലായിരുന്നോ?"<br /><br />"ഞാനോടിച്ചെന്ന് അവന്റെ തലയില് ഞൊട്ടി. ’എടാ പീക്കിരിച്ചെക്കാ, ഇതെന്റെ വാഴക്കുലയാണ്.’ ചെറുക്കന് അമറിക്കരയാന് തുടങ്ങി. ബഹളം കേട്ട് അവന്റെ അച്ഛനുമമ്മയുമെല്ലാം ടെറസിനു മുകളിലേക്ക് ഓടിവന്നു. അവര് കാര്യം തിരക്കി. അടുത്ത വീട്ടിലെ ഞാന് ആ ടെറസിലെത്തിയതിനെ ചോദ്യം ചെയ്തു. ആളെ വിളിച്ചു കൂട്ടി എന്നെ മര്ദ്ദിച്ചു പുറത്താക്കി. ഞാന് നോക്കി നില്ക്കേ തങ്ങള് പഴുപ്പിക്കാന് വച്ചതാണെന്നും പറഞ്ഞ് എന്റെ വാഴക്കുല അവര് അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചുമന്നു കൊണ്ടു പോയി. കഥാകാരാ, ഞാനതിലെ ഒരു പഴം പോലും തിന്നിരുന്നില്ല. ആ പഴുപ്പിന്റെ മണം പോലും ഞാന് നുകര്ന്നിരുന്നില്ല."<br /><br />"കഷ്ടം!"<br /><br />"അതെ, ഈ സംഭവം എന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ നീറ്റുകയാണ്."<br /><br />"ശരി, എന്താണി കഥയി... ക്ഷമിക്കുക, സംഭവത്തിലെ ഗുണപാഠം? അന്യന്റെ മുതല് മോഹിക്കരുത്?"<br /><br />"ഈ സാഹിത്യകാരന്മാര് ഒട്ടും ബുദ്ധിയില്ലാത്ത വെറും മണുങ്ങന്മാര് തന്നെ. ഇതിലേത് അന്യന് കഥാകാരാ? അന്യന്റെ മുതലേത്? സത്യത്തില് അതാരുടെ മുതലാണ്? ആരുടെയെങ്കിലുമാണോ? ചിന്തിക്കൂ കഥാകാരാ."<br /><br />"താനെന്നെ കണ്ഫ്യൂഷനാക്കുകയാണോ. പോട്ടെ, താന് പിന്നീട് ആ വാഴ കണ്ടോ? അതവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടോ? അതോ ഉണങ്ങിയോ വാടിയോ വീണു പോയോ? അതുമല്ലെങ്കില് ആരെങ്കിലും അതിന്റെ പള്ളക്കു കീറി ഉണ്ണിക്കാമ്പു വെട്ടിയെടുത്ത് ഉപ്പേരിയുണ്ടാക്കി തിന്നു പോയോ?<br /><br />"എനിക്കറിയില്ല, അന്വേഷിച്ചില്ല. തനിക്കു കഥ കിട്ടിയല്ലോ. ഇനി ഇതെഴുതിയാല് കിട്ടാവുന്ന പ്രതിഫലത്തെക്കുറിച്ചും ഓര്ക്കാമല്ലോ. എനിക്കുടനെ ഞാന് കടം വാങ്ങിത്തിന്ന അരിയുടെ കാശ് കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. പുറമേ, തന്നെ വിളിച്ച ഈ ഫോണ് ബില്ലും. പങ്കോ അവകാശമോ ചോദിക്കുകയല്ല, എന്നാലും ഈ കഥ ആരുടേതാണ്? തനിക്കെന്നെ ഒന്നു സഹായിച്ചു കൂടേ?"<br /><br />"ആദ്യം, ഈ കഥ ആരുടേതെന്ന് ചോദിച്ചല്ലോ. നിന്റെ അനുഭവം, നിന്റെ ജീവിതം, നിന്റെ മോഷണം. വാക്കുകളും നിന്റേതു തന്നെ. പക്ഷേ, എഴുതിക്കഴിഞ്ഞാല് കഥ എന്റേതാവും, നിയമപിന്തുണയടക്കം. അതുകൊണ്ട് ആ പങ്ക് ചോദിക്കേണ്ട.<br /><br />പക്ഷേ, ഞാനൊരു കണ്ണില് ചോരയില്ലാത്തവനല്ല. താന് ഇന്നു തന്നെ എന്റെയടുത്തു വരിക. പണവും തരാം, ഭക്ഷണവും തരാം. എങ്കിലും നീ മോഷ്ടാവാണ്. എനിക്കല്പം ഭയമുണ്ട്. മോഷണവാസന ഇന്നത്തേത് തീര്ക്കാന് ഞാനൊരു ഉപായം പറഞ്ഞു തരാം. അതുപോലൊരു കുല എന്റെ അടുത്ത വീട്ടിലെ പറമ്പിലും വിളഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്റെ പറമ്പിലല്ല, അവിടുള്ളത് ഞാന് തടം കീറി നനച്ചു വലുതാക്കിയതാണ്. അപ്പുറത്തേത് താനേ വിളഞ്ഞ കുലയാ. അതും കൂടെ മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടു വരൂ. പ്രിയ മോഷ്ടാവേ, നമുക്കൊരുമിച്ച് അതു പഴുപ്പിച്ചു തിന്നാം. ബാക്കിയുണ്ടെങ്കില് അയല്പക്കക്കാര്ക്ക് വീതിക്കുകയുമാവാം."പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-1366484230997847009.post-31835843239387526572008-12-15T19:42:00.000-08:002009-10-21T09:13:41.345-07:00ഇദ്ദാണ് ചേട്ടായീ സാമ്പാറ്...!മൈസൂര്...<br /><br />എന്റെ വേണ്ടാത്തീനങ്ങളുടെ വിരല്പ്പാടുകള് ഇപ്പോഴും പേറുന്നുണ്ട്, ഇവിടത്തെ ഓരോ ബാറിലെയും മൂത്രപ്പുരകള്. വിശാലമായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പടിവാതില് തള്ളിത്തുറന്ന് ഞാന് വച്ച ഓരോ ചുവടും തിരിച്ചറിവുകളുടെ അടയാളങ്ങളായിരുന്നു. പുതിയ പുതിയ ബ്രാന്ഡുകള്, അളവുകള്, ആദ്യത്തെ ഓണ് ദ റോക്സ്, കടിച്ചു തുറക്കുമ്പോള് കവിളു കീറിത്തന്ന ബിയര് ബോട്ടില്, മുലപ്പാലു വരെ പുറത്തെത്തിച്ച് ആമാശയം വൃത്തിയാക്കിത്തന്ന ഓസീയാറിന്റെ പരിശുദ്ധമായ എട്ടാം പെഗ്ഗ്....<br /><br />ഓര്മ്മകള്ക്ക് നാടന് വാറ്റിന്റെ നറുമണം...<br /><br />ഒരു ദിവസം...<br /><br />"ഹരിശ്രീ ഗണപതായേ നമ: അവിഘ്നമസ്തു..."<br /><br />വെള്ളക്കടലാസില് ഇത്രയും കുറിച്ച് വച്ച ശേഷം കുഞ്ഞച്ചന് പേനയെടുത്ത് പോക്കറ്റില് കുത്തി.<br /><br />"ഇന്നത്തെ അജണ്ട, ശാസ്ത്രീയമായി ജൂനിയേഴ്സിനെ എങ്ങനെ റാഗ് ചെയ്യാം. എല്ലാരും അതിന്റെ പേരിലൊരു ചീയേഴ്സ് അടിച്ചേ."<br /><br />"ചീയേഴ്സ്..."<br /><br />ഗ്ലാസ്സുകള് കൂട്ടിമുട്ടി. കുഞ്ഞച്ചന് ഒരു സിപ്പടിച്ച ശേഷം ഒരു സിഗരറ്റ് കൊളുത്തി.<br /><br />"ഫസ്റ്റ് ഇയര് പിള്ളേരൊക്കെ സാമാന്യം സംഘടിതശക്തികളായി വലര്ന്നു കഴിഞ്ഞു. ഭിന്നിപ്പിച്ചു കാര്യം കാണുക എന്ന ഭരണതന്ത്രം പ്രയോഗിക്കേണ്ട സമയമായിരിക്കുന്നു."<br /><br />"ഇനി റാഗിങ്ങൊന്നും നടപ്പില്ലളിയാ!"<br /><br />ബേസിക്ക് എന്ന ബേസിക്കലി ഒറ്റ വലിക്കു ഗ്ലാസ്സു കാലിയാക്കി.<br /><br />"കുട്ട്യാളൊക്കെ ഇപ്പോ ഞമ്മളെ തട്ടുമ്പൊറത്തു കേറീങ്ങാണ്ടല്ലേ കളി. പ്രിന്സി പോലീസുമൊറ എടുത്തും തുടങ്ങി."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് ക്രുദ്ധനായി ബേസിക്കിനെ നോക്കി. അബ്ദുല് അലി എന്ന അലിയെ ബേസിക്കാക്കി മാറ്റിയത് വര്ക്കിച്ചന്റെ കുശാഗ്രബുദ്ധിയാണ്. ഒരനുബന്ധമായി ആ കഥയിലേക്കൊന്നു കണ്ണോടിക്കാം. പേരുമായി യാതോരു സംബന്ധവുമില്ലാത്ത വട്ടപ്പേരു വീണ കഥ.<br /><br />സെക്കന്റ് ഇയറില് ലീഗല് ഹിസ്റ്ററി പഠിപ്പിക്കുന്ന മഹാദേവസ്വാമി സാറിന്റെ ഒരു വീക്ക്നെസ്സില് തൂങ്ങിയാണ് സംഭവത്തിന്റെ തുടക്കം. ഇംഗ്ലീഷിലെ തന്റെ അഗാധപാണ്ഡിത്യം പ്രകടിപ്പിക്കാനായി മഹാദേവസ്വാമിസാര് കാണിക്കുന്ന ഒരു നമ്പറുണ്ട്. ഉപയോഗിക്കുന്ന വാചകങ്ങളുടെയെല്ലാം ഇടയില് പുള്ളി ചുമ്മാ, ’ആക്ച്വലി, പര്ട്ടിക്കുലര്ലി, അള്ട്ടിമേറ്റ്ലി, ബേസിക്കലി, കണ്സെപ്ച്വലി’ എന്നീ വാക്കുകള് തിരുകിക്കയറ്റും.<br /><br />ഫോര് എക്സാംപിള്,<br /><br />"ദ ബ്രിട്ടീഷ് ഗവണ്മന്റ് ഇനാക്റ്റഡ് ദ ഇന്ഡ്യന് പീനല് കോഡ് ഇന് 1863" എന്ന വാചകം മഹാദേവസ്വാമിസാര് പറയുമ്പോള്<br /><br />"ആക്ച്വലി സ്പീക്കിങ്, ദ ബ്രിട്ടീഷ് ഗവണ്മന്റ് കണ്സെപ്ച്വലി ഇനാക്റ്റഡ് ദ ഇന്ഡ്യന് പീനല് കോഡ് അള്ട്ടിമേറ്റ്ലി ഇന് 1863" എന്നായിരിക്കും.<br /><br />ഈ ആക്ച്വലി-പര്ട്ടിക്കുലര്ലികളെ വര്ഗ്ഗം തിരിച്ച് എണ്ണം പിടിക്കലാണ് ക്ലാസ്സില് ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന ഹോബി. ഇന്നു വരെയുള്ള ഏറ്റവും വലിയ റെക്കോഡ് എന്റെ ഓര്മ്മ ശരിയാണെങ്കില്, മുപ്പത്തിയേഴ് ആക്ച്വലികളാണ്. മിക്കവാറും എല്ലാ പിള്ളേരുടെയും ടൈംപാസ്സ് നോട്ടുബുക്കില് കൂടുതലും കാണുന്നത് ഈ ’ലി’ വാക്കുകളും അവയുടെ എണ്ണവുമാണ്.<br /><br />അലി ക്ലാസ്സില് കയറാന് പൊതുവേ മടിയനാണ്. കയറിയാല്, പക്ഷേ, അദ്ധ്യാപകര്ക്കും കുട്ടികള്ക്കും യാതോരു ഉപദ്രവവുമുണ്ടാക്കില്ല. സ്വസ്ഥമായി ഒരു മൂലക്കിരുന്ന്, കയ്യും മടക്കി ഡെസ്കില് തല ചായ്ച്ച് ഉറങ്ങിക്കോളൂം.<br /><br />ഒരു ദിവസം അലി മഹാദേവസ്വാമി സാറിന്റെ ക്ലാസ്സില് കയറി.<br /><br />സാറ് തകര്ത്തു പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി. നിമിഷങ്ങള്ക്കകം അലി തകര്ന്നു വീണുറങ്ങാനും തുടങ്ങി. ഉറക്കം ഏതാണ്ട് മൂര്ദ്ധന്യാവസ്ഥയിലെത്തിയപ്പോളാണ് അതു സംഭവിച്ചത്.<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് അലിയെ തട്ടിയുണര്ത്തി.<br /><br />"എടാ, സാറ് നിന്നെ വിളിക്കുന്നു."<br /><br />അലി ഞെട്ടിയെണീറ്റു സാറിനെ നോക്കി. സാര് ബേസിക്കലി, കണ്സെപ്ച്വലി, പര്ട്ടിക്കുലര്ലി എന്നൊക്കെ തകര്ത്തു പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, നല്ല ഉറക്കച്ചടവില് ആ പറയുന്നതിലെയെല്ലാം ’ലി’ എന്ന ശബ്ദം മാത്രമേ നമ്മുടെ അലി കേള്ക്കുന്നുള്ളു. അതോടെ വിളിച്ചത് തന്നെത്തന്നെയെന്നുറപ്പിച്ച് അലി എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.<br /><br />ബോര്ഡില് എന്തോ എഴുതിക്കൊണ്ട് ’ബേസിക്കലി’ എന്നും പറഞ്ഞ് സാറ് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് അലി എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കുന്നു.<br /><br />"വാട്ടലി?"<br /><br />സാര് അദ്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. തന്നോട് ബോര്ഡില് എഴുതിയ എന്തോ എക്സ്പ്ലെയിന് ചെയ്യാനാണ് സാറ് പറഞ്ഞതെന്നു കരുതി അലി വിറച്ചു തുടങ്ങി. തൊണ്ടയിലൂടെ ഉമിനീരൊലിക്കുന്ന ശബ്ദം താന് കേട്ടെന്ന് വര്ക്കിച്ചന്റെ അവകാശവാദം.<br /><br />അലി ദയനീയമായി വരാക്കിച്ചനെ നോക്കി. വര്ക്കിച്ചന് പതിയെ തന്റെ നോട്ടൂബുക്കെടുത്ത് ഒരു പേജിലേക്ക് വിരല് ചൂണ്ടി. <br /><br />"വാട്ടലി?"<br /><br />സാറ് വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ഉറക്കം ഇനിയും പൂര്ണ്ണമായി തെളിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത അലി ഉത്തരമാണെന്നു കരുതി വര്ക്കിച്ചന് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച സംഗതി കൂട്ടി വായിച്ചു.<br /><br />"ആക്ऽച്വലി - സെവന്റീന്, ബേസിക്കലി - ട്വന്റി വണ്, അള്ട്ടിമേറ്റ്ലി - ത്രീ, പര്ട്ടിക്കുലര്ലി - ഇലവണ്...."<br /><br />അതു വര്ക്കിച്ചന്റെ അന്നത്തെ കണക്കെടുപ്പായിരുന്നെന്ന് അലിക്കപ്പോഴാണ് ബോദ്ധ്യം വന്നത്. വിറച്ചു കൊണ്ട് അലി മുഖമുയര്ത്തി നോക്കി.<br /><br />സ്വതവേ കറുത്തിരുണ്ട മഹാദേവസ്വാമി സാറിന്റെ മുഖത്തൊരു രക്തക്കടലിരമ്പുന്നു. മീശത്തുമ്പു വിറക്കുന്നു. ഇടതു കൈ ഡസ്റ്ററിന്റെ മാനം പിച്ചിച്ചീന്തുന്നു. ചോക്കുകഷണം ഇപ്പോള് പറന്നു കളയും എന്ന ഭാവത്തില് വിരലുകള്ക്കിടയിലിരുന്നു പുളയുന്നു....<br /><br />"ഗെറ്റൌട്ടലി...!!!!!!"<br /><br />ഇത്രയും ഉച്ചത്തിലുള്ള ഗെറ്റൌട്ട് ആദ്യമായാണ് ആ ക്ലാസ്സിലെ ചുമരുകള് കേള്ക്കുന്നത്. അതു കൊണ്ടു തന്നെ അവ നല്ല പ്രതിധ്വനി മുഴക്കി. തമാശ കണ്ട് ഇത്രയും നേരം ആസ്വദിച്ചു ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വര്ക്കിച്ചന് വരെ നടുങ്ങി തല താഴ്ത്തി. അലി മുന്പിന് നോക്കാതെ പുറത്തേക്കോടി.<br /><br />അന്നു മുതല് അലി ബേസിക്കലിയായി. അതിലെ അലി വീണ്ടും ലോപിച്ച് ബേസിക്കായി.<br /><br />അപ്പോള് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നത്, നമ്മുടെ ചര്ച്ചയുടെ കാര്യം. റാഗിങ്ങിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്ച്ച. ഗ്ലാസ്സുകളും കുപ്പികളും നിരന്തരം കാലിയായിക്കൊണ്ടിരുന്നു എന്നല്ലാതെ ചര്ച്ച എവിടെയും എത്തി നില്ക്കുന്നില്ല.<br /><br />"ദേഹോപദ്രവം പൂര്ണ്ണമായും നിര്ത്തണം. പോലീസുകേസ് ആയാല് വലിയ പുലിവാലാ."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് ഇതും പറഞ്ഞ് വര്ക്കിച്ചനെ നോക്കി. കുഞ്ഞച്ചന് മാത്രമല്ല, എല്ലാവരും വര്ക്കിച്ചനെ നോക്കി. വെറുതെ നോക്കിയതല്ല, നോട്ടത്തില് കാര്യമുണ്ട്. പണ്ടോരു കേസില് പുലിവാലല്ല, ശിമ്മന് സിംഹവാലു തന്നെ പിടിച്ചവനാണ് വര്ക്കിച്ചന്. ആ കഥ കൂടെ പറഞ്ഞെങ്കിലേ ഈ കഥ പൂര്ണ്ണമാവുകയുള്ളൂ.<br /><br />കഴിഞ്ഞ വര്ഷത്തെ പുതുക്കപ്പിള്ളേര് കോളേജില് ചേര്ന്ന സമയം. ഇന്നത്തെപ്പോലെയല്ല. റാഗിങ്ങിനു മുമ്പ് വലിയ പ്രിക്കോഷനൊന്നും ആരും എടുക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഫ്രെഷേര്സിനിടയിലെ ജഗജില്ലികള് പോലും ഞങ്ങളെക്കണ്ട് മുട്ടിടിച്ചു നടന്നിരുന്ന കാലം.<br /><br />ഒന്നാംവര്ഷ വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്കിടയില് ആകപ്പാടെ മീശയുള്ള ഒറ്റയൊരുത്തനാണ് കിണ്ണന് എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന കൃഷ്ണകുമാര്. സീനിയേഴ്സായ ഞങ്ങള്ക്കു പോലും മീശയില്ല. ഫസ്റ്റ് ഇയറിലെ പൊടിച്ചെക്കന് മീശയോ. വര്ക്കിച്ചന് അതു വലിയ അപമാനമായിത്തോന്നി. വര്ക്കിച്ചനു മാത്രമല്ല, ഞങ്ങള്ക്കെലാവര്ക്കും. പോരാത്തതിന് ഞങ്ങള് സ്വന്തമെന്നു കരുതി അഹങ്കരിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ക്ലാസ്സിലെ പെണ്കുട്ടികള് വരെ കിണ്ണനെന്ന മലയാളിയുടെ മീശയെക്കുറിച്ച് കണ്ട കന്നഡക്കാരികളോടും ബംഗാളിപ്പെണ്ണുങ്ങളോടും എന്തിന്, കെനിയാക്കാരിയായ ജാക്വിലിനോടൂം (ഈ ജാക്വിലിനെ ഞാനൊന്നു ട്യൂണ് ചെയ്യാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്, കഥ പിന്നെ പറയാം) വരെ അഭിമാനപുരസ്സരം സംസാരിക്കുന്നു. ഞങ്ങള്ക്കും അഭിമാനമില്ലേ!<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ പ്രിയങ്കയോട് ഒരു പ്രത്യേക സ്നേഹമാണ്. പുറത്തു കാണിക്കാന് പേടിയാണെങ്കിലും അവന്റെ നോട്ടുബുക്കില് ഒന്നു രണ്ടു കവിതകള് ഞങ്ങള് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.<br /><br />"പ്രിയേ പ്രിയമങ്കേ...<br />കൃസ്തുമസ്സ് രാവില്<br />പുല്ക്കൂട്ടില് വിരിയുന്ന<br />മന്ദാരപുഷ്പമേ, പ്രിയമങ്കേ..."<br /><br />എന്ന മാന്യമഹാകവി വര്ക്കിച്ചന്റെ കവിതയിലെ പ്രിയമങ്ക ആരാണെന്ന് ഞങ്ങള്ക്കറിയാം. ആ പ്രിയങ്കക്കു വരെ കിണ്ണന്റെ മീശയോട് ആരാധന. സഹിക്കാന് കഴിയുമോ?<br /><br />"അല്ല, ഒരു മീശയുണ്ടെന്നു കരുതി, അതൊക്കെ വലിയ കാര്യമാണോ?"<br /><br />രോമമില്ലാത്ത മീശ ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് വര്ക്കിച്ചന് പ്രിയങ്കയോടു ചോദിച്ചു.<br /><br />"നിങ്ങള്ക്കൊക്കെ നല്ല മുടിയുള്ള പെണ്പിള്ളാരോട് പ്രത്യേക ആരാധന തോന്നാറില്ലേ? അതൊക്കെത്തന്നെ."<br /><br />ഹെന്ത്! തങ്ങള്ക്ക് മുടിയുള്ള പെണ്കുട്ടികളോട് തോന്നുന്ന അതേ തോന്നലാണോ പ്രിയങ്കക്ക് മീശയുള്ള കിണ്ണനോട് തോന്നുന്നത്! വര്ക്കിച്ചന് ആകെ അപമാനിതനായി എന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. സ്വന്തമായി ഒരു മീശ വെക്കണമെന്നു മാത്രമല്ല, കിണ്ണന്റേതു വടിപ്പിക്കണമെന്നു കൂടെ അന്നു രാത്രി മൂന്നാമത്തെ പെഗ്ഗില് വര്ക്കിച്ചന് ദൃഢപ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു.<br /><br />പിറ്റേന്ന് ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ നേരം. ഞങ്ങളെല്ലാവരും വര്ക്കിച്ചന്റെ നേതൃത്വത്തില് പുറത്ത് ബൈക്കും ചാരി കാത്തു നിന്നു. കോറിഡോറു കടന്ന്, ഡോണ, വൃന്ദ, സബീന, ലതിക എന്നീ നാലു സുന്ദരിമാരുടെ അകമ്പടിയോടെ കിണ്ണന് നടന്നു വരുന്നു. വര്ക്കിച്ചന് ഇല്ലാത്ത മീശ പിരിച്ചു. പെണ്കുട്ടികള് നാലും തിരിഞ്ഞു നടന്ന് ഹോസ്റ്റലില് കയറി. കിണ്ണന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു, ഞങ്ങളെ വക വക്കാതെ നടന്നു നീങ്ങി.<br /><br />"ഡാ..."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് വിളിച്ചു. കിണ്ണന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.<br /><br />"ചേട്ടന്മാരെയൊക്കെ കണ്ടാല് ഒരു ഗുഡ്മോണിംഗ് പറഞ്ഞൂടേടാ?"<br /><br />"ഗുഡ്മോണിംഗ് ചേട്ടായിമാരേ."<br /><br />അവന് വിനീതവിധേയനായി.<br /><br />"ഈ മീശ നിനക്ക് ജനിച്ചപ്പോളേ ഉള്ളതാണോടാ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് കിണ്ണന്റെ മീശയൊന്നു തൊട്ടു തലോടി.<br /><br />"അ... അല്ല..."<br /><br />"എന്നാല് നാളെ വടിച്ചോണ്ടു വന്നോണം. പിന്നെ കോളേജു വിടും വരെ വക്കാമ്പാടില്ല." വര്ക്കിച്ചന്.<br /><br />കിണ്ണന് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. "പറഞ്ഞതു കേട്ടില്ലേടാ?"<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ ഒച്ച പൊങ്ങി.<br /><br />"ങും... ങും..."<br /><br />"ഉം... എന്നാ പൊക്കോ..."<br /><br />കിണ്ണന് നടന്നകന്നു.<br /><br />പിറ്റേന്നു രാവിലെ കിണ്ണന്റെ മീശയില്ലാത്ത മുഖം പ്രിയങ്കയടക്കമുള്ള പെണ്കുട്ടികള് കണ്ടു മൂക്കത്തു വിരല് വച്ചേക്കാവുന്ന സീന് മനസ്സിലോര്ത്ത് സന്തോഷിച്ച വര്ക്കിച്ചന്റെ വക ഫ്രീയായിരുന്നു എല്ലാവര്ക്കും അന്നു രാത്രിയിലെ പെഗ്ഗുകള്.<br /><br />രാവിലെ. കത്തി വച്ചു നില്ക്കുന്ന വര്ക്കിച്ചനെ കുഞ്ഞച്ചന് തോണ്ടി വിളിച്ചു.<br /><br />"ദോണ്ടെ വര്ക്കിച്ചാ, അവന് വരുന്നു. വടിച്ചിട്ടില്ല!"<br /><br />"ങേ!!!!!"<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് എട്ടു ദിക്കും പൊട്ടുമാറ് ഞെട്ടി. കണ്ണു തുറിച്ചു നോക്കി. ഇല്ല, വടിച്ചിട്ടില്ല.<br /><br />"ഡാ.........യ്.......!!!!!!"<br /><br />തമിഴ് സിനിമയിലെ വില്ലന്മാരെ വെല്ലുന്ന വിധത്തില് അലറിക്കൊണ്ട് വര്ക്കിച്ചന് കിണ്ണന്റെയടുത്തേക്കു ചെന്നു. കിണ്ണന് നിന്നു വിറച്ചു.<br /><br />"ചേട്ടായീ.... ഞാ... ഞാന്..."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് നിന്നു ചുകന്നു വിറച്ചു.<br /><br />"കള്ള മൈ.....#%*!&@.... മുട്ടുകാലു ഞാന് കേറ്റും, വടിച്ചോണ്ടു വാടാ...." അലറല്.<br /><br />കിണ്ണനു പക്ഷേ, മീശ അഭിമാനപ്രശ്നമായിരുന്നു. എങ്കിലും അവന് തിരിച്ചു നടന്നു.<br /><br />"തിരിച്ചു വരുമ്പോ മീശയെങ്ങാനും കണ്ടാല്.... മൈ.....മോനേ, കണ്ടിച്ച് കുക്കരള്ളി കായലിലിടും ഞാന്, മീശയല്ല, നിന്നെ. കേട്ടോടാ..."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് ഉണ്ടക്കണ്ണുരുട്ടി.<br /><br />സമയം മെല്ലെ നീങ്ങി. ഉച്ചയാകാറായി കിണ്ണനെ കാണാനില്ല. അപ്പോഴേക്കും അബു ഓടി വന്നു.<br /><br />"എടാ വര്ക്കിച്ചാ, നീയാ കിണ്ണനെ റാഗുയ് ചെയ്തോ?"<br /><br />"ങാ... ഞാനൊന്നു വിരട്ടി. എന്തേ? പാടില്ലേ?"<br /><br />"അവന് നേരെ അവന്റൊരു ലോക്കല് ഗാര്ഡിയന് അമ്മാവന്റടുത്തോട്ടാ പോയത്. അയാളു പ്രിന്സിയെ വിളിച്ചു. സംഗതി പ്രശ്നമായിട്ടൊണ്ട്. പ്രിന്സി പോലീസില് കംപ്ലയിന്റ് ചെയ്തോളാന് പറഞ്ഞു."<br /><br />അതോടെ വര്ക്കിച്ചന്റെ മസിലുകള് മൊത്തം ലൂസായി.<br /><br />"എടാ, ഞാന് റാഗൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല, തൊട്ടു പോലുമില്ല. ഞാനങ്ങനൊക്കെ ചെയ്യുവോ? അവന് ചുമ്മാ.... ശ്ശെ...!"<br /><br />"സംഗതി സീരിയസ്സായല്ലോ." കുഞ്ഞച്ചന് ഇടപെട്ടു.<br /><br />"വരാക്കിച്ചാ, നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്. വേഗം ചെന്ന് ക്ലാസ്സില് കയറ്. ഇറങ്ങണ്ട. ക്ലാസ്സിനകത്തു നിന്ന് പോലീസിന് നിന്നെ പിടിക്കാമ്പാടില്ല."<br /><br />കേട്ട പാതി വര്ക്കിച്ചന് അകത്തേക്കോടി. പക്ഷേ, പ്രിന്സിപ്പാളിന് പിള്ളാരെക്കാള് ബുദ്ധി കൂടുതലായിരിക്കണമല്ലോ. അല്ലെങ്കിലെന്തു പ്രിന്സി? വര്ക്കിച്ചനെത്തും മുമ്പേ ’വര്ഗ്ഗീസ് തോമസ് എന്നയാളെ ക്ലാസ്സില് കയറ്റിപ്പോകരുത്’ എന്ന ഓര്ഡര് ക്ലാസ്സ് റൂമിലെത്തിയിരുന്നു. പോയ അതേ സ്പീഡില് വര്ക്കിച്ചന് തിരിച്ചെത്തി.<br /><br />"ഇനീപ്പോ..."<br /><br />പറഞ്ഞു തീര്ന്നതും ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് അമറിക്കൊണ്ട് ഞങ്ങള്ക്കു മുമ്പില് വന്നു നിന്നു.<br /><br />"യാരു വറുഗീസ് താമസ്?"<br /><br />"ദോ, ഇവന്..."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന്റെ കൈ അറിയാതെ വര്ക്കിച്ചനെ ചൂണ്ടി.<br /><br />നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് ചില അമിട്ടു പൊട്ടലുകളുടെയും നിലവിളികളുടെയും അകമ്പടിയോടെ വര്ക്കിച്ചനെയും കൊണ്ട് ജീപ്പ് പറക്കുന്നതാണ് കണ്ണു തുറന്ന ഞങ്ങള്ക്ക് കാണാന് കഴിഞ്ഞത്.<br /><br />പ്രജ്ഞയറ്റു നിന്ന ഞങ്ങള്ക്ക് പെട്ടെന്ന് ബോധം തെളിഞ്ഞു. നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് രാമണ്ണയുടെ കോയിന് ബൂത്തിലെ ചില്ലറപ്പെട്ടി നിറഞ്ഞു, ഒഴിഞ്ഞു, വീണ്ടും നിറഞ്ഞു. അഡ്വക്കറ്റ് രാമകൃഷ്ണന്, ലോക്കല് ഗുണ്ട മഞ്ജുനാഥ്, പോലീസ് സ്റ്റേഷനടുത്തുള്ള പെട്ടിക്കടക്കാരന് രാജു തുടങ്ങി ദേവഗൌഡയുടെ പൊന്നോമനയായ സിദ്ധഗുണ്ടപ്പ വരെ വിളികള് നീണ്ടു. ഞങ്ങളുടെ നെറ്റ്വര്ക്ക് ബലത്തില് പോലീസ് സ്റ്റേഷന് നിന്നു കുലുങ്ങി.<br /><br />ഉടനടി കോംപ്രമൈസ് മീറ്റിംഗിന് സി ഐക്ക് ഓര്ഡര്. സി ഐ വിളിപ്പിക്കുന്നു. വൈകിട്ടത്തോടെ വാദി, വാദിയുടെ ലോക്കല് ഗാര്ഡിയന് അമ്മാവന്, പ്രതി, സാക്ഷികള്, ഇടനിലക്കാര്, വക്കീല് തുടങ്ങി ഞാനടക്കം പതിനേഴു പേര് പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്.<br /><br />ഞാന് മെല്ലെ പാളി നോക്കി. സി ഐയുടെ റൂമില് രാമകൃഷ്ണന് വക്കീലും സിദ്ധഗുണ്ടപ്പയും ഇരിക്കുന്ന. വര്ക്കിച്ചന് രണ്ടു കയ്യും കെട്ടി, മുപ്പത്തേഴു ഡിഗ്രി വളഞ്ഞ് വിനീതവിധേയനായി നില്ക്കുന്നു. എന്തൊരു പാവം. ഇവനോ റാഗ് ചെയ്ത ക്രൂരന് എന്നൊക്കെ സി ഐക്കു വരെ തോന്നിപ്പോവും.<br /><br />സി ഐ ഞങ്ങളെയൊക്കെ വിളിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങള് മസിലു വിരിച്ചു കൊണ്ടകത്തേക്കു കയറി. സി ഐയുടെ സീറ്റിലേക്കു നോക്കി. ഞെട്ടി!<br /><br />പഴയ എസ് ഐ പുട്ടബസവപ്പ! പുതിയ സി ഐ പുട്ടബസവപ്പ!!<br /><br />ഞാന് ഞെട്ടി ഞെട്ടറ്റു. പണ്ട് മര്യാദരാമന്മാരായി ജീവിക്കാന് വാണിംഗ് മേടിച്ചതാണ്. പിന്നീട് ആ തിരുമുമ്പില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് ധൈര്യമുണ്ടായിട്ടില്ല. ഞാന് തിരക്കിനിടയിലൂടെ നട്ടെല്ലു നന്നായി വളച്ച്, വികൃതരൂപിയായി കുനിഞ്ഞു വലിഞ്ഞു. ഇടത്തോട്ടു ചരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള് കുഞ്ഞച്ചനും മൂന്നരയടിയായി വലിയുന്നു, അപ്പുറത്ത് അബുവും. സ്റ്റേഷന്റെ പുറത്തെത്തിയപ്പോളാണ് ഞങ്ങള്ക്ക് സമാധാനമായത്. ഞങ്ങളെക്കണ്ടാല് സമാധാനചര്ച്ച ഒട്ടും സമാധാനപരമാകില്ലെന്ന് ഞങ്ങള്ക്കുറപ്പായിരുന്നു.<br /><br />അകത്തു നടന്ന കോംപ്രമൈസ് ചര്ച്ചയുടെ വിശദാംശങ്ങള് വാമൊഴിയായി പകര്ന്നു കിട്ടിയ അറിവേ എനിക്കുള്ളൂ. അതേതാണ്ടിങ്ങനെ.<br /><br />സി ഐ: ഇവന് നിന്നെ റാഗ് ചെയ്തോടാ?<br />കിണ്ണന്: യെസ് സാര്.<br />സി ഐ: ഹൌ ഡിഡ് ഹീ റാഗ് യൂ?<br />കിണ്ണന്: അവന് കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ചു.<br />സി ഐ: മീന്സ്?<br />കിണ്ണന്: റോ... റോ... റോള്ഡ് ഹിസ് ഐസ്...<br />സി ഐ: മിസ്റ്റര് വറുഗീസ് തോമസ്, വൈ ഡിഡ് യൂ ഡൂ ദാറ്റ്?<br />വര്ക്കി: ചു... ചുമ്മാ.<br />സി ഐ: ഹൌ?<br /><br />(വര്ക്കി കണ്ണൂരുട്ടിക്കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അതു കണ്ടു സി ഐ വരെ വിരണ്ടു പോയെന്നാണ് വര്ക്കി പറയുന്നത്.)<br /><br />സി ഐ: ദിസ് ഈസ് നോട്ട് ആന് ഒഫന്സ് അണ്ടര് ഐ പി സി. എനിതിങ് എല്സ് ജെന്റില്മാന്?<br />കിണ്ണന്: ഹീ കോള്ഡ് മീ മൈ....<br />അമ്മാവന്: അതിന് ഡീഫാമേഷനു കേസെടുക്കണം സര്.<br />സി ഐ: മൈ...? വാട്ട് ഈസ് ദാറ്റ്? മീനിങ്ങ്?<br /><br />(കിണ്ണന് പകച്ച് ലോക്കല് ഗാര്ഡിയന് അമ്മാവനെ നോക്കി.)<br /><br />അമ്മാവന്: (അലറിക്കൊണ്ട്) അങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞു കൊടുക്കെടാ...<br />കിണ്ണന്: (മടിച്ചു മടിച്ച്, വിറച്ച്) പ്യു.... പ്യുബിക് ഹെയര്.<br />സി ഐ: (ചിരിക്കുന്നു) പ്യുബിക് ഹെയര്. ഡൂ യൂ ഹാവ് പ്യുബിക് ഹെയര് മിസ്റ്റര് കൃഷ്ണകുമാര്?<br />കിണ്ണന്: (മിണ്ടുന്നില്ല)<br />സി ഐ: മിസ്റ്റര് വറുഗീസ് തോമസ്, ഡൂ യൂ ഹാവ് പ്യുബിക് ഹെയര്?<br />വര്ക്കി: (താഴ്മയോടെ) യെസ് സാര്.<br />സി ഐ: (കോണ്സ്റ്റബിളിനെ നോക്കി) ലോ രമേശാ, നിനഗിദ്ദിയേനോ പ്യുബിക് ഹെയറു?<br />കോണ്സ്റ്റ: (നാണത്തോടെ) ഹവുദു സാര്, നനഗിദ്ദെ.<br />സി ഐ: സീ മിസ്റ്റര് കൃഷ്ണകുമാര്, എവരിബഡി ഹാസ് പ്യുബിക് ഹെയര്. വാട്ടീസ് റോങ് ഇന് ദാറ്റ്? ദിസ് ഈസ് എ കോമണ് ഫാക്ട് യൂ നോ?<br /><br />അതോടെ വാശിപ്പുറത്തു നിന്നിരുന്ന കിണ്ണന്റെ ലോക്കല് ഗാര്ഡിയന് അമ്മാവന് വരെ പിന്വാങ്ങിയെന്നാണ് റിപ്പോര്ട്ട്. പിറ്റേന്നു കിണ്ണന് മീശ വടിച്ചെത്തിയതിനു കാരണം, കടുത്ത മോഹന്ലാല് ഫാനായ അവന് ലാലേട്ടന് പുതിയ സിനിമയില് വടിച്ചതിനെ അനുകരിച്ചതു കൊണ്ടു മാത്രമാണെന്നും സ്ഥീരീകരിക്കപ്പെടാത്ത റിപ്പോര്ട്ടുകളുണ്ട്.<br /><br />നമുക്കിനി തിരിച്ചു ചര്ച്ചയിലേക്കു വരാം.<br /><br />ഏതാണ്ട് മുകളില് പറഞ്ഞ അനുഭവങ്ങളുടെ പിന്ബലമുള്ളതു കൊണ്ടും മനസ്സില് ഇളമുറക്കാരോട് അകൈതവമായ സ്നേഹം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നതു കൊണ്ടും റാഗിങ്ങിനെ ആരും പിന്തുണക്കുന്നില്ല. ഒടുക്കം കുഞ്ഞച്ചന് ഒരു സമവായ നിര്ദ്ദേശം മുന്നോട്ടു വച്ചു.<br /><br />"നമുക്കു ജൂനിയേഴ്സിനോടു സ്നേഹത്തോടെ പെരുമാറാം."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് കണ്ണുരുട്ടി. ഞാന് സന്ദേഹത്തോടെ മൊട്ടത്തല തടവി. കുഞ്ഞച്ചന് തുടര്ന്നു.<br /><br />"നമുക്കവരെ നമ്മുടെ കൂടെ താമസിപ്പിക്കാം. സ്നേഹത്തോടെ വച്ചു വിളമ്പാം, പാട്ടു പാടി കേള്പ്പിക്കാം, ഇക്കിളിയിട്ടു ചിരിപ്പിക്കാം, ഒരുമിച്ചിരുന്നു വെള്ളമടിക്കാം..."<br /><br />"തന്നത്താന് ചെയ്തോണ്ടാ മതി."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് ഇടക്കു കേറി.<br /><br />"മുഴുവനാക്കട്ടെടാ."<br /><br />കുഞ്ഞച്ചന് തുടര്ന്നു.<br /><br />"എന്നിട്ട് മാസാവസാനം പറ്റുകടയിലേയും വാടകയുടെയും കള്ളുഷാപ്പിലെയുമൊക്കെ കണക്കു തീര്ക്കുമ്ഫോള് അന്തസ്സായി കള്ളക്കണക്കുണ്ടാക്കി നല്ലൊരു തുക അവരുടെ പിടലിക്കിടാം. മനസ്സമാധാനം, കേസുകെട്ടില്ല."<br /><br />കൊള്ളാം! ആ രാത്രിയിലെ പെഗ്ഗുകള് കുഞ്ഞച്ചന്റെ ബുദ്ധിയെ പ്രശംസിച്ചു മരിച്ചു. ആദ്യമായി റൂമില് കയറ്റാന് കിണ്ണനു തന്നെ നറുക്കു വീണു. സൌകര്യപ്രദമായ ഒരു താമസസ്ഥലം അവന് അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്ന സമയമായതു കൊണ്ടു മാത്രം അവന് സമ്മതിച്ചു.<br /><br />"ചേട്ടായിമാരേ, നിങ്ങളുടെ റാഗിങ്ങ് തമാശയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാതെ ഞാന് വിഡ്ഢിത്തം കാണിച്ചു. എന്നോടു ക്ഷമിക്കണേ..."<br /><br />ആദ്യ ദിവസം തന്നെ കിണ്ണന് എല്ലാവരുടെയും കാലു പിടിച്ചു. വര്ക്കിച്ചന് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.<br /><br />"സാരമില്ലെടാ" എന്നുറക്കെ പറഞ്ഞു.<br /><br />"മാസം അവസാനമായിക്കോട്ടെടാ" എന്ന് മനസ്സിലും പറഞ്ഞു.<br /><br />പക്ഷേ, സംഘര്ഷമില്ലാത്ത അവസ്ഥ എത്ര നാള് നിലനില്ക്കും?<br /><br />കിണ്ണന് വന്നു കേറി നാലാം ദിവസം കുക്കിംഗ് ഡ്യൂട്ടി വര്ക്കിച്ചനായിരുന്നു. സ്വന്തം ക്ലാസ്സ്മേറ്റ്സിന്റെ കൂടെ തരക്കേടില്ലാതെ മിനുങ്ങിയ ശേഷമാണ് അന്ന് വൈകിട്ട് കിണ്ണന് റൂമിലേക്കു വന്നത്. വന്ന പാടെ വര്ക്കിച്ചന് സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ അവനെ എതിരേറ്റു.<br /><br />"വാടാ, ചോറും നല്ല സാമ്പാറുമുണ്ട്. എടുത്തടിച്ച് മലര്ന്ന് സൈഡായിക്കോ."<br /><br />"താങ്ക്സ് ചേട്ടായീ."<br /><br />കിണ്ണന് സന്തോഷത്തോടെ പ്ലേറ്റെടുത്ത് ഒരു പിടി ചോറു വാരിയിട്ടു. രണ്ടു കരണ്ടി സാമ്പാറു കോരിയൊഴിച്ചു. കുഴച്ച് ആദ്യത്തെ പിടി വായിലേക്കിട്ടു.<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് കിണ്ണന്റെ വായിലേക്കു നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. ’കിടിലന്, സൂപ്പര്, അടിപൊളി, കിണ്ണംകാച്ചി’ എന്നിങ്ങനെയുള്ള കമന്റുകള് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന വര്ക്കിച്ചന്റെ മുഖത്തേക്കു അവജ്ഞയോടെ നോക്കി, മുഖം വളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് കിണ്ണന് മൊഴിഞ്ഞു.<br /><br />"ഈ കോപ്പിനും സാമ്പാറെന്നു പറയുമോ?"<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. തന്റെ പാചകജീവിതത്തിലെ എന്നേക്കും വച്ച് അത്യുത്തമമായ സാമ്പാറാണ് കിണ്ണന്റെ വായില്. വര്ക്കിച്ചന്റെ കണ്ണുകളുരുണ്ടു. പുരികം വിറച്ചു, കവിളു ചുവന്നു. ചാതിയെഴുന്നേറ്റ് ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ വര്ക്കിച്ചന് പുറത്തേക്കു നടന്നു.<br /><br />കിണ്ണന് ആകെ വിരണ്ടു. പകച്ച കണ്ണുകളോടെ എന്നെ നോക്കി.<br /><br />"ചേട്ടായീ, പ്രശ്നമാവുമോ? ഞാനറിയാതെ, ഒരു കിക്കിന്റെ പുറത്ത്...."<br /><br />ഞാനവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.<br /><br />"നീ പോയിക്കിടന്നോ, ഞങ്ങളു നോക്കിക്കൊള്ളാം."<br /><br />എന്തു നോക്കാന്? കിണ്ണന് കിടന്ന് അല്പനേരം കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങളും കിടന്നു. അടിച്ച പെഗ്ഗുകളുടെ ഉന്മാദത്തില് സ്വയമറിയാതെ ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീണു.<br /><br />പാത്രങ്ങള് ’കടുമുടാ’ തെറിച്ചു വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാനുണര്ന്നത്. ഭയങ്കര ബഹളം, തെറിവിളി, പൂരം. നോക്കുമ്ഫോള് സമയം നട്ടപ്പാതിര മൂന്നു മണി. അടുക്കളയില് നിന്നാണ് ശബ്ദം. ഞാനോടിച്ചെന്നു.<br /><br />ഉറക്കം തിളക്കുന്ന കണ്ണുകളോടെ, ഒരു കയ്യില് കത്തിയും മറുകയ്യില് വെണ്ടക്കായും പിടിച്ച് കിണ്ണന്. തൊട്ടപ്പുറത്ത് കത്തുന്ന കണ്ണുകളും നീട്ടിപ്പിടിച്ച പാത്രവുമായി വര്ക്കിച്ചന്. കിണ്ണനെന്താ, വര്ക്കിച്ചനെ കുത്താന് പോകുകയാണോ. ഞാന് ഓടിച്ചെന്നു.<br /><br />"കുത്തല്ലേടാ, നമുക്കു സമാധാനമുണ്ടാക്കാം, നീ കത്തി വിട് കിണ്ണാ."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് പക്ഷേ, ഇരട്ടി ധൈര്യത്തിലാണ്.<br /><br />"വിടടാ അവനെ..." വര്ക്കി എന്നോട്. തിരിഞ്ഞ് കിണ്ണനെ നോക്കി വര്ക്കി തുടര്ന്നു.<br /><br />"അരിയെടാ... വെട്ടിയരിയെടാ മൈ... മോനേ വെണ്ടക്കാ...."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് നിന്നലറുകയാണ്.<br /><br />"നിനക്കെന്റെ സാമ്പാറു പിടിക്കത്തില്ലല്ലേടാ. കഴുവേര്ട മോനേ. മുട്ടുകാലു ഞാന് കേറ്റും. വെക്കടാ വെള്ളവും പരിപ്പും."<br /><br />"ചേട്ടായീ... ഞാന്..."<br /><br />കിണ്ണന് നിന്നു വിറക്കുന്നു. പാത്രമെടുത്ത് സ്റ്റൌവിനു മുകളില് വക്കുന്നു, മണ്ണെണ്ണ പമ്പു ചെയ്യുന്നു.<br /><br />"ഇടെടാ. ഇടെടാ മൈ... മോനേ പരിപ്പ്. കലക്കെടാ വാളമ്പുളി...." നിന്റെ സാമ്പാറു തിന്നിട്ടേ ഞാനൊറങ്ങത്തുള്ളു.<br /><br />"പപ്പൂസ് ചേട്ടായീ. ഏറ്റെന്നു പറഞ്ഞിട്ട്, ഇതു കണ്ടോ?"<br /><br />കിണ്ണന് ദയനീയമായി എന്നെ നോക്കി. സംഗതി മനസ്സിലായ ഞാന് അസ്സലൊരു കോട്ടുവായിട്ട് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നതായി ഭാവിച്ചു. കിണ്ണന്റെ കണ്ണില് നിന്നും വെള്ളം വന്നു തുടങ്ങി.<br /><br />"ഇടടാ സാമ്പാറു പൊടി."<br /><br />വര്ക്കിച്ചന് അലറുകയാണ്. പിന്നീടൊരു വാക്കും മിണ്ടാതെ ഒലിക്കുന്ന മൂക്കും നിറയുന്ന കണ്ണുകളും ഷോള്ഡറു കൊണ്ട് തുടച്ച് കിണ്ണന് ജോലി തുടര്ന്നു. മെല്ലെ... മെല്ലെ... ആഹാ... സാമ്പാറിന്റെ മണം.<br /><br />"ഇടടാ കായപ്പൊടി..."<br /><br />"ചായപ്പൊടിയോ???"<br /><br />കിണ്ണന് ഞെട്ടി.<br /><br />"മൈ... മോനേ, കളിയാക്കുന്നോടാ? എല് ജീ കായമിടെടാ..."<br /><br />"ഇപ്പോ മനസ്സിലായോടാ സാമ്പാറുണ്ടാക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന്? നാളെത്തൊട്ട് ഇവിടെ നീ സാമ്പാറുണ്ടാക്കിയാല് മതി.... ആര്...?"<br /><br />"ഞാ... ഞാന്..."<br /><br />ങാ... എന്നു പറഞ്ഞ് വര്ക്കിച്ചന് നടന്നു പോകുന്നതും ’ബ്ട്ധത്തോം’ എന്ന ശബ്ദത്തില് മറിഞ്ഞു വീഴുന്നതും മാത്രമേ പോയിക്കിടന്ന ഞാന് കേട്ടുള്ളു.<br /><br />"അവന്റമ്മായീട സാമ്പാറ്. നാളെ നിനക്ക് ഞാന് മോരു കറി വക്കാന് പഠിപ്പിച്ചു തരാമെടാ കള്ളക്കഴുവെറീ. പിന്നെ മത്തിക്കറി.... പിന്നെ ചേനക്കറി... എന്നിട്ട് ചേമ്പുകറി...."<br /><br />എന്നിങ്ങനെയുള്ള ജല്പനങ്ങള് പിറ്റേന്നു പുലര്ച്ച വരെ കേട്ടുവെന്ന് അയല്പക്കക്കാര് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.<br /><br />എന്തായാലും അന്നാദ്യമായി രാവിലെ ഞാന് സാമ്പാറും കൂട്ടി പച്ചരിച്ചോറ് കുഴച്ചുണ്ടു. സത്യം പറഞ്ഞാല്, ഒരുപാടു നാളുകള്ക്കു ശേഷം ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് എന്ന സാധനം എന്താണെന്ന് ഞങ്ങളുടെയൊക്കെ പാവം വയറുകള് ഓര്ത്തെടുത്തു. പിന്നീടൊരിക്കലും വര്ക്കിച്ചനെന്നല്ല, ആരുണ്ടാക്കുന്ന എന്തു തന്നെയായാലും അതീവതൃപ്തിയോടെ കഴിച്ചിറക്കി അഭിപ്രായപ്രകടനങ്ങള് നടത്താതെ പോകുന്ന കിണ്ണനെയാണെല്ലാവരും കണ്ടിട്ടുള്ളത്.<br /><br />പിന്നീടും ഇടക്കിടെ സാമ്പാറു വക്കുമ്പോള് വര്ക്കിച്ചന് കിണ്ണനോടു ചോദിക്കും,<br /><br />"എങ്ങനുണ്ടെടാ ഇന്നത്തെ സാമ്പാര്?<br /><br />കിണ്ണന് നിസ്സംശയം പറയും,<br /><br />"ഹൊ! സാമ്പാറെന്നു വച്ചാ, ഇദ്ദാണ് ചേട്ടായീ സാമ്പാറ്!!!"പപ്പൂസ്http://www.blogger.com/profile/14002106013903631431noreply@blogger.com26